Çelenk
Çelenk, geleneksel olarak törenlerde kutlamayı veya cenazeler ve mezarlarda saygı belirtmeyi simgeleyen, genellikle çiçekler, yapraklar ve otlardan örülen halka.
Geçmişi
Eski Mısır'da üstüne çiçekler dikilmiş, keten bez şeritlerin başa bağlanmasıyla yapılan çelenk çok yaygındı. Eski Yunan'da genellikle zeytin, çam, defne, kereviz ya da hurma yapraklarından yapılan çelenkler, Olimpiyat Oyunları'nda birinci gelen atletlere, şairlere ve hatiplere ödül olarak verilirdi. Genç sevgililer, duygularını belirtmek için sevdiklerinin kapısına çelenk asarlardı. Roma'da da, defne yapraklarından yapılma çelenkler bir onur işareti olarak, özellikle devlet görevlileri ile savaştan geri dönenlere verilirdi. İtalya'da Rönesansla (y. 15.-16. yy) birlikte şenliklerde çelenk taşıma adeti yeniden canlandı. Victoria İngilteresi'nde, şölenlerde onur konuğunun sandalyesi çevresinde bir çiçek çelengi bulunurdu.
Çelenkler başından beri dinsel bir anlam da taşımıştır. Yunan ve Roma mitolojisine ilişkin metinler, çelenklerden onur simgeleri olarak söz eder. Ortaçağda (y. 5.-15. yy) yapılan çelenkler, çoğunlukla tesbih biçimindeydi. 18. yüzyılda Meksika'da rahibeler, rahibe oldukları gün sevinçlerini göstermek için başlarına çelenk takarlardı. Dört mumlu Advent çelengi, Noel'den önceki dört pazarı gösteren bir Hıristiyan simgesidir.
Kuzey Avrupa, ABD ve Kanada'da Noel sırasında, kutsal sayılan ağaçların yapraklarından ve böğürtlen türü meyvelerden yapılan çelenkleri bir süs öğesi olarak asmak yaygın bir gelenektir.
Cenazeler ve mezarlar
Ölenin ailesinin kapısına yas tutulduğunu göstermek için cenaze çelengi asmak ya da mezara yaşamın sürekliliğini simgeleyen bir çiçek çelengi bırakmak da neredeyse bütün dünyada yerleşmiş bir adettir. Bu gelenek çok eski çağlara kadar uzanmaktadır. İlk olarak Mısır Firavunu Tutankhamun'un milattan önce 1346'da öldüğünde mezarının çiçekten taçlarla kaplandığı saptanmıştır. Kuzey Avrupa'da ise milattan önce 2000'li yıllara kadar uzanan birçok mezarda çiçek izlerine rastlanmıştır. O tarihlerde mezarlara konulan çiçeklerin güzellikleri ve hoş kokuları nedeniyle iyi ruhları çekme, kötü ruhları kovma gibi bir güce sahip olduklarına inanılıyordu[1]