Elektrik iletim hattı

Elektrik iletim hattı (kısaca EİH), elektrik santralinde kontrollü ve planlı olarak elde edilmiş elektrik enerjisinin, santrallerden dağıtım hatlarına iletilmesini sağlayan hatlardır. Elektrik üretim tesisleri ile, elektrik tüketim bölgeleri yakınlarındaki transformatör istasyonları; veya transformatör istasyonları ile son tüketici arasında elektrik enerjisi iletimini sağlayan sistemdir. Elektrik hatlarının döşenmesinde maliyet, iletim hattının güzergahı, coğrafik durum, arazi durumu, hattın işletme kolaylığı, gerilim düşümü hesabı, kapasite ve taşıma gücü gibi hususlar incelenir. Elektrik hattının güvenli bir şekilde yapımı ve elektriğin minimum kayıplarla iletilmesi çok önemlidir.

Elektrik hatları yüksek ve düşük gerilim olmak üzere ikiye ayrılır. Yüksek gerilim hatları genellikle santral ile yerleşke arasına döşenir. Elektrik Dağıtım hatları ise Düşük gerilim ile son aboneye ulaştırılan şehir içi/Şehirler arası elektrik dağıtımında kullanılır.

Taşıdıkları enerjinin gerilimi (voltaj) ne göre adlandırılırlar. Enerji yükü ve gerilimine bağlı olarak boyutlandırılırlar. Modern çağda; açık arazide, uzun ENH ları havai hat; yerleşim yerlerinde ise yer altı ENH hat olarak tesis edilirler. Yer altı ENH yüksek izolasyon gerektirdiğinden , hava hattına oranla oldukça pahalı olmasına karşın güvenlik ve görsel açıdan yeğlenirler.

Hava hattı bir ENH; bakır veya alüminyumdan iletken kablo, direk (pilon ) (taşıyıcı, durdurucu, trafo vb.) ve pilon ile iletken arasındaki bağlantıyı sağlayan yalıtkan izolatörden oluşur. Genel olarak, elektrik üretim tesisleri ile, transformatör istasyonları arasındaki hatlar yüksek gerilim;diğer hatlar ise Enerji Nakil hattı ve/veya Elektrik Dağıtım Hattı olarak adlandırılır.