Şevkiye May
Şevkiye May (d.1915, İstanbul- ö. 23 Mart 1973, İstanbul), tiyatro, operet ve sinema oyuncusu.
Cumhuriyet döneminde sahneye çıkan ilk kadın sanatçılardandır.
Komik Şevki Bey’le kantocu Mari Ferah Hanım’ın kızıydı. Sahneye ilk kez 1927’de, Cemal Sahir’in topluluğunda, ünlü Macar Operet yazarı ve bestecisi İmre Kalman’ın Kontes Mariça adlı yapıtıyla çıktı. Ertesi yıl Süreyya Opereti’ne girerek topluluğun ilk oyunu olan Muhlis Sabahattin’in Asaletmaap’ın oyununda oynadı. Ardından Muhlis’in çocukları ve Ses Opereti gibi topluluklarda yer aldı. 1931’de Atina’ya turneye çıktığı Raşit Rıza topluluğunda Rumca oyunlar oynadı.
1933-52 arasında İstanbul Şehir Tiyatroları’nda çalıştı. Burada Rey Kardeşlerin Üç Saat (1933), Lüküs Hayat (1933), Deli Dolu (1934) ve Saz-Caz (1935) gibi operetlerinin yanı sıra, Ibsen’in Peer Gynt (1933), Victorien Sardou’nun Yalancılar (1935), A. Birabeau G. Dolley’in Bilmece (1937), Shakespeare’in Yanlışlıklar Komedyası (1939), P.B. Hoffman’ın Kördöğüşü (1941), Giraoudoux’un Su Kızı (1943), A. Bisson’nun İpekçi Merhum (1947) gibi oyunlarda oynadı. 1952’den sonra Yeni Ses, Tevhit Bilge, Münir Özkul, Dormen ve Bulvar tiyatrolarında çalıştıktan sonra, 1963’te Şehir Tiyatrosu’na döndü.
1933’te Muhsin Ertuğrul veNazım Hikmet’in birlikte yönettikleri Cici Berber’le sinema oyunculuğuna başlayan May, daha sonra Muhsin Ertuğrul’un Aynaroz Kadısı (1938) ve Tosun Paşa (1939 film) filmleriyle Adolf Körner’in yönettiği Üçüncü Selim’in Gözdesi (1951) gibi filmlerde rol aldı. 1972’de Dormen Tiyatrosu’nda 41 inci sanat yılını kutladı. Ertesi yıl intihar etti. Yaşamı,Unutulmayanlar adlı televizyon dizisinin bir bölümünde Hümeyra tarafından canlandırıldı.
Cem Akaş'ın "Uyandığında Kadın Hala Yanındaydı - Elli Öykü" eserinde, May'ın özel yaşamına ilişkin bir bölüm yer almaktadır. "Gitmek" başlıklı öykünün ilk kısmı şu şekildedir: "İstanbul'a 1963'teki gelişinde tanıştı Agostino Pertusi, Muhsin Ertuğrul'da sahneye çıkan Şevkiye May'la - İstanbul'un fethi konusundaki uzmanlığının, kadın kalbine girme konusunda ona bir üstünlük sağladığı söylenemezdi, özellikle de hayata girmeye değil, hayattan çıkmaya kararlı bir kadın söz konusuysa."
Akaş, C. (2002), "Uyandığında Kadın Hala Yanındaydı - Elli Öykü", Öyküler 1985-2001, İstanbul: Okuyan Us Yayınları, 40-41