Agonistik davranış
Agonistik davranış, etolojide, dövüşme ile ilgili sosyal davranışlar için kullanılan terimdir. Dolayısıyla yalnızca gerçek saldırganlığı kapsayan saldırgan davranıştan daha geniş bir davranış yelpazesini kapsar ve tehdit, nümayiş, geri çekilme, saldırganların yatıştırılması ve uzlaşması davranışlarını da içerir. Terim ilk olarak Scott ve Fredericson tarafından 1951 yılında kullanılmıştır.[1] Besin, barınak kaynakları ve çiftleşme için uygun eşler genellikle sınırlı olduğu için agonistik davranış birçok hayvan türünde gözlemlenir.
Agonistik davranışın bazı türleri besin ya da eş gibi bir kaynağa erişim için rekâbet eden iki hayvan arasındadır. Bazen yalnızca güç denemesi ya da hayvanları daha iri gösteren nümayişlerle sınırlıdır. Türler arasında agonistik davranış çeşitlilik gösterse de agonistik etkileşim üç ana davranıştan oluşur: Tehdit, saldırı ve boyun eğme.[2] Bu üç davranış işlevsel ve fizyolojik olarak saldırgan davranış ile bağlantılıdır ancak saldırgan davranış tanımının dışında kalırlar. Bu üç davranış türü iki hayvan arasındaki etkileşimde tek başına görülebilirseler de genellikle aynı sıra ile üçü de gözlemlenebilir.[3] Kaynağın uygunluğuna ve önemine göre davranışlar ölümüne dövüşmeden daha güvenli olan ritüel davranışa kadar değişebilir. Ritüel ve nümayiş davranışları en yaygın agonistik davranışlardır.[3]
Notlar
- ↑ Barrows, Edward (2001). Animal Behavior Desk Reference. Florida: CRC Press LLC.
- ↑ Manning, Aubrey (1998). An Introduction to Animal Behavior. Cambridge University Press.
- 1 2 McGlone, John (1986). "Agonistic Behavior in Food Animals: Review of Research and Techniques". Journal of Animal Science 62 (4). http://jas.fass.org/cgi/reprint/62/4/1130.