Benedict Arnold
Benedict Arnold (d. 14 Ocak 1741, Norwich, Connecticut - ö. 14 Haziran 1801, Londra), 1779'a değin yurtsever bir subay olarak Amerikan Bağımsızlık Savaşı'nda Amerikan Kıta Ordusu'nda hizmet ettikten sonra Britanya Ordusu safına geçen ve bu nedenle ABD'de adı hainlikle eşanlama gelen subay.
14 Ocak 1741'de, Benedict Arnold ve Hannah Waterman King çiftinin altı çocuğundan ikincisi olarak Norwich, Connecticut'ta dünyaya geldi. Dedesi, babası ve çocuk yaşta ölen ağabeyi gibi Rhode Island Kolonisi'nin ilk valilerinden olan büyük dedesi Benedict Arnold'ın adını aldı. Sarıhumma nedeniyle kendisi ve kız kardeşi dışındaki dört kardeşi çocuk yaşlarda öldüler.[1]
Nisan 1775'te Massachusetts'e bağlı Lexington'da çatışmaların başgöstermesi üzerine, Arnold gönüllü mücadeleye katıldı ve ertesi ay Ethan Allen ile birlikte İngilizlerin ellerinde tuttukları New York'taki Ticonderoga Kalesi'ne yapılan başarılı saldırıda yer aldı. O yılın sonbaharında General George Washington tarafından Québec'i ele geçirmek için başlatılan bir seferin komutanlığına getirildi. Yedi yüz kişilik kuvvetin başında vahşi Maine topraklarını büyük bir dayanıklılıkla yürüyerek aştı ve General Richard Montgomery'nin destek kuvvetleriyle birleşerek iki tahkim edilmiş kente saldırdı. Ama bu birleşik saldırı (31 Aralık 1775) başarısızlığa uğradı; Montgomery öldürüldü, Arnold ağır yaralandı.
Tümgeneral rütbesine yükseltilen Arnold, Champlain Gölünde bir küçük filo kurarak New York eyaletindeki Valcour Adası yakınlarında 11 Ekim 1776'da üstün düşman filosuna ağır kayıplar verdirdi. Savaştan bir kahraman olarak döndü, ama korku bilmezliği ve kabına sığmazlığı başka subayların kıskançlık ve düşmanlığına yol açtı. Şubat 1777'e Kongre'nin oluşturduğu beş yeni korgenerallik rütbesinin kendisinden kıdemsiz subaylara verilmesi üzerine, görevinden ayrılmak istedi ve ancak Washington'ın kişisel çabalarıyla istifadan vazgeçti.
İki ay sonra Connecticut'a bağlı Danbury'de bir İngiliz saldırısını püskürtünce korgeneralliğe yükseltildi; ama kıdemi konusunda düzeltme yapılmaması onurunu yaraladı. İkinci kez istifa etmeye çalıştıysa da, temmuzda New York eyaletinin yukarı kesimlerindeki İngiliz ilerleyişinin durdurulmasına yardımcı olma görevini kabul etti. Ağustos 1777'de Stanwix Kalesi'nde (bugün Rome) bir zafer kazandı. Aynı yılın sonbaharında Saratoga Çarpışması'nda ileri harekat taburlarına komuta ederek parlak başarılar elde etti ve ağır yaralandı. Yararlıkları göz önünde tutularak kıdemi düzeltildi.
Arnold, iyileştikten sonra Haziran 1778'de Philadelphia komutanlığına getirildi. Burada kralcılığa yakınlık duyan ailelerle ilişki kurarak savurgan bir yaşam sürmeye başladı. Para elde etmek için askeri ve idari yönetmelikleri çiğneme yoluna gitti. Hakkında kuşkular uyandırdı ve sonunda Pennsylvania'da yüksek yürütme konseyi tarafından açıkça suçlandı. Daha sonra Kongre önüne getirilen bu suçlamalar karşısında, kendisini temize çıkartmak için harp divanına verilmesini istedi.[2]
Bu arada Nisan 1779'da kralcılık yanlısı bir genç kadın olan Margaret (Peggy) Shippen ile evlenen Arnold, mayıs başlarında İngiliz karargahıyla gizli görüşmelere girdi ve bir yıl sonra da Kanada'ya yapılması düşünülen saldırılar konusunda İngilizlere bilgi verdi. Bunun ardından New York'taki West Point'in komutanlığına getirileceğini umduğunu bildirerek, bu makamdaki bilgileri satmak için 20 bin sterlin istedi. İngilizlerle bağlantısını sağlayan Yarbay John André Amerikalılar tarafından yakalanınca, bir İngiliz gemisiyle kaçtı. Geride kalan André casuslukla suçlanıp idam edildi. André'yi bu biçimde feda ettiği için Arnold kralcıların nefretine uğradı. Eylül 1781'de Connecticut'a bağlı New London üzerine saldırması, eski dostlarının gözündeki saygınlığını daha da düşürdü.
1781 sonlarında İngiltere'ye giden Arnold, yaşamının sonuna değin işsiz güçsüz, kimsesiz ve düşkün olarak yaşadı.
Kaynakça
- ↑ Clare Brandt, The Man in the Mirror: A Life of Benedict Arnold, Random House, 1994. ISBN 0-679-40106-7..
- ↑ Encyclopædia Britannica Fifteenth Edition