Koriyonik villus örneklemesi

İnsan embriyosunun 1.3 mm boyundaki görünümü

Koriyonik villus örneklemesi (CVS), gelişmekte olan plasentanın içine bir iğnenin sokulmasıyla yapılan bir testtir. Bu dönemdeki plasentaya koriyon denmektedir. Plesenta dokusundan birkaç küçük parça bir şırınga yardımıyla alınır. Alınan bu dokunun incelenmesi ile gelişmekte olan bebeğin herhangi bir anomaliye sahip olup olmadığı tespit edilebilir.

Koriyon Villus örneklemesi işlemi plasenta biyopsisi veya plasentosentez olarak da tanımlanır.

Kimlere uygulanır?

Aşağıda sıralanan durumlardan biri veya birkaçının aynı anda olması durumunda anne adayında CVS yapılması önerilebilir[1]

Uygulama

Bu örneklemenin yapılabilmesi için iki yöntem uygulanır. Bunlar transabdominal ve transvajinal yöntemlerdir.

Transabdominal yöntem

En çok uygulanan ve karnın alt kısmından yapılan yöntem budur. Karnın alt kısım bölgesi lokal olarak uyuşturulduktan sonra bir iğnenin batrılmasıyla deri geçilir ve rahme girilerek plesenta dokusuna kadar ulaştırılır. Bu işlemler esnasında iğnenin hareketleri ultrason arasılığıyla izlenir. Daha sonra ilk sokulan iğneden daha ince kalınlıktaki bir iğne bu iğnenin içinden geçirilerek plesenta dokusunda batırılır, ve ince iğnenin ucuna balı şırınga aracılığıyla plesenta dokusundan test yapmaya yetecek miktarda ufak parçalar alınır[2].

Transvajinal yöntem

Bu yöntem öbürüne göre daha az tercih edilen bir yöntemdir. Kanula adındaki ince metal bir tüp vajinanın içine sokulur ve rahim boynundan geçirilerek plesanta dokusuna ulaştırılır ve plesentadan bu şekilde doku parçları alınır[2].

Riskleri

CVS'nin en büyük riski uygulama sonrası düşük olmasıdır. Bu durum %1 oranında görülür. Bu oran amniyosentezdekinden biraz daha fazladır. Diğer riskler ise kanama, kramplar ve enfeksiyonlardır. Bunların görülme sıklığıda %1 den daha azdır. Bazı durumlarda materyal az geldiğinden sağlıklı bir değerlendirme yapılamaz ve bu nedenle amniyosentez gerekebilir.[1]


Kaynakça

This article is issued from Vikipedi - version of the 12/24/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.