Charles Stark Draper
Charles Stark Draper[1] (d. 2 Ekim 1901, Windsor, Missouri - ö. 25 Temmuz 1987, Cambridge, Massachusetts, ABD), gemi, uçak ve roketler için seyir ve güdüm sistemleri geliştiren ABD'li hava ve uzay mühendisi.
Hayatı
1919'da Stanford Üniversitesi'nin psikoloji bölümünü bitirdi. Daha sonra geçtiği Cambridge'deki Massachusetts Teknoloji Enstitüsü'nde (MIT) elektrokimya mühendisi olarak mezun oldu. Aynı enstitüde fizik dalında yüksek lisans (1928) ve doktora (1938) dereceleri aldı.[2] 1935'te MIT'de ders vermeye başlayan Draper, üç yıl sonra profesör oldu ve Donanım Laboratuvarı'nın (1973'te Charles Stark Draper Laboratuvarı adıyla ayrı bir birim haline getirildi) başına getirildi. Bu dönemde, uçaksavar silahları için geliştirdiği nişan aygıtı, II. Dünya Savaşı sırasında birçok ABD savaş gemisinde kullanıldı.
Nişan aygıtının başarıya ulaşması üzerine bu kez cayroskopla denetlenen bir bomba nişan aygıtı üzerinde çalışmaya başlayan Draper, uzun erimli roketlerin geliştirilmesi üzerine çalışmalarını eylemsizlikle güdüm sistemleri üzerinde yoğunlaştırdı.
1951'de MIT'nin Havacılık ve uzay mühendisliği bölümünün başkanlığını üstlenen Draper, 1953'te uçaklar için bir eylemsizlikle seyir sistemi geliştirdi. Bu sistemle uçakların, gökcisimlerinin konumları ya da radyo yayınları gibi seyir başvuru kaynaklarına gereksinim duymadan binlerce kilometre uçabilmeleri olanaklı duruma geldi.
Draper'in 1954'te geliştirdiği eylemsizlikle güdüm sistemi ise başta Polaris füzeleri olmak üzere birçok ABD güdümlü füzesine yerleştirildi. Donanım Laboratuvarı'nda Draper'ın yönettiği çalışma grubu ayrıca, Ay'a iniş yapan Apollo uzay araçları için güdüm sistemleri geliştirdi.[3]
Ulusal Mühendislik Akademisi 1988'den itibaren, MIT'deki adını taşıyan laboratuvarın adına yıllık Charles Stark Draper Ödülü'nü başlattı.
Kaynakça
| ||||||||||