documenta

dOCUMENTA (13) sırasında Kassel şehrindeki Fridericianum müzesi.

documenta her beş yılda bir Almanya'nın Kassel şehrinde yer alan modern ve çağdaş sanat sergisidir. 1955 yılında Kassel'de yer alan Bundesgartenschau (Federal Bahçıvanlık Gözterisi'nin bir parçası olarak sanatçı, öğretmen ve küratör Arnold Bode tarafından kurulmuştur.[1] Nazizm'in kültürel karanlığından Almanya'yı kurtarıp çağdaş sanat seviyesine bir an önce ulaştırmak hedeflenmiştir.[2] İlk documenta'da Picasso ve Kandinsky gibi güncel sanat üzerinde çok etkisi olduğu düşünülen birçok sanatçı bulunmuştur. Son dönemlerde documentalarda tüm kıtalardan sanat eserleri sergilenmektedir.

Her documentada sanat eserleri 100 gün boyunca sergilenir ve bu nedenle de sıklıkla "100 günlük müze" olarak adlandırılır.[3] documenta satış yapılan bir sergi değildir. Genellikle Venedik Bienali, Art Basel ve Skulptur Projekte Münster ile aynı zamana denk gelir.

2012 yılında yapılan documenta sergisi ana bir tema çevresinde geliştirilmiştir. Bu tema birbirlerini ilk defa "Birleşik Arap Emirliklerinin para ile dolu çöllerinde" tanışmış olan iki bireyin Atlantik'in iki yakasından birbirlerine bağlanmalarıdır. Bu tema aynı zamanda küreselleşmenin romantik potansiyeli üzerine bir yorumlama olduğu kadar dijital platformların ilişkileri nasıl karmaşıklaştırabileceğine karşı yapılmış bir eleştirel yaklaşım ve bu tür ilişkilerin doğasını sorgulamayı amaçlayan bir konudur.

Eski "Rotes Palais"nin balkonunda bir documenta sanat eseri: Die Fremden Thomas Schütte, documenta IX 1992

“documenta” sözünün etimolojisi

Serginin adı olan "documenta" uydurulmuş bir kelimedir. Bu ad özellikle 1955 yılında yapılmış olan ilk sergi ve diğer sergilerin Nazi dönemi sırasında Alman halkına açık olmayan çağdaş sanatın bir "dokümantasyonu" olmayı amaçladığını göstermektedir. Arnold Bode'ye yakın olanların söylediğine göre bu adın verilmesinde Latince documentum kelimesinin docere (Latince: “öğretmek”) ve mens (Latince: “zekâ”) olarak ikiye ayrılması ve bunun documentanın amacını açıklamak için iyi bir kelime olması yatmaktadır.[4]

Her documenta sergisi kendine özgü bir görsel kimlik kullanmıştır ve bunların çoğunda Bauhaus'ta ortaya çıkan yalnızca küçük harf kullanma stili kullanılmıştır.[5]

Tarihçe

„Stadtverwaldung“ Joseph Beuys, Fridericianum müzesinin önünde meşe ağacı, documenta VII

İlk documenta'nın, documenta 1'in kurucusu Kassel şehrinden öğretmen ve tasarımcı Arnold Bode idi. İlk olarak Bundesgartenschau'nun yanında destekleyici bir gösteri olarak planlanan sergi 1955 yılında 130.000'den fazla ziyaretçi çekmiştir. İlk serginin teması "çağdaş sanat"tan yani 1945 yılından sonraki sanattan çok Nazi döneminde Almanya'da "Entartete Kunst" olarak bilinen Fovizm, Ekspresyonizm, Kübizm, Blauer Reiter, Fütürizm ve Pittura Metafisica'nın eserlerinin halka gösterilmesine yönelikti. Dolayısıyla 1920'lerin ve 1930'ların soyut sanatı ve özellikle soyut resimler bu serginin odak noktasını oluşturuyordu.

Zamanla sergilerin odağı çağdaş sanata doğru kaydı. Başlangıçta gösteri yalnızca Avrupalı sanatçıların eserleri ile sınırlıydı ancak sonraları Amerika, Afrika ve Asya kıtasından sanatçıların eserleri de sergilenmeye başladı. İlk defa kâr getiren Documenta IV gösterisinde pop art, minimalizm ve kinetik sanat eserlerinden bir karma sergilenmiştir.[6] Gerçekliği Sorgulamak -- Günümüzün Resimsel Dünyaları temasının etrafında şekillenen 1972 documenta gösterisi minimal ve soyut sanat eserlerini sergileyerek sanat tanımı radikal olarak değiştirdi ve bu tarzların halk tarafından kabul edilmesi için bir dönüm noktası oluşturdu.[7] Aynı sergide o zamana kadar tanınmayan İsviçreli Adolf Wolfli'nin eserlerine büyük bir bölüm ayrıldı. Joseph Beuys, ütopik "Organization for Direct Democracy" (Doğrudan Demokrasi Örgütü) himayesinde birçok kere eserlerini sergiledi.[8] 1945, 1968 ve 1976/77 gibi geniş sosyal ve kültürel karışıklıkları gösteren önemli siyasi tarihler documenta X (1997) sergisinin temel taşları oldu ve sanatın siyasi, sosyal, kültürel ve estetik keşifsel işlevleri incelendi.[9] Documenta XI göç, kentleşme ve sömürgeleşme sonrası deneyimler[10] gibi temalar çevresinde şekillendi ve belgesel fotoğraf, film ve videolar gösterildi.[7] 2012 yılında yapılan documenta XIII "coşkulu feminist, küresel ve multimedyatik bir yaklaşım" olarak tanımlandı ve ölmüş sanatçıların eserleri ile antik sanattan da parçalar sergilendi.[2]

Sanatçılar

documenta katılacak olan sanatçılara projelerini tasarlamaları ve gerçekleştirmeleri için en az iki yıl zaman tanımaktadır. Böylece ortaya çıkan eserler sıklıkla detaylı ve entelektüel olarak karmaşık olmaktadır.[11] Ancak katılımcılar serginin açılışından önce kamuya açıklanmamaktadır.[12] Her ne kadar küratörler sanatçı seçiminde sanat pazarının dışına çıktıklarını belirtse de katılımcılar arasında her zaman tanınmış sanatçılar yer almaktadır. Örneğin documenta XIII'te, sanat eleştirmeni Jerry Saltz katılımcı sanatçıların üçte birinden fazlasının tanınmış Marian Goodman Gallery tarafından temsil edildiğini belirtmiştir.[12]

Sanat yönetmenleri

Arnold Bode tarafından organize edilen ilk dört documenta serginin uluslararası güvenilirliğini sağlamıştır. Beşinci documenta'dan (1972) itibaren bir uzmanlar komitesi tarafından her bir documenta için bir sanat yönetmeni belirlenmiştir. Documenta VIII alışılmış beş yıl hazırlık yerine iki yılda hazırlanmıştır. İlk sanat yönetmenleri Edy de Wilde ve Harald Szeemann yönetimi beceremedikleri için görevden ayrılmıştır. Yerlerine Manfred Schneckenburger, Edward F. Fry, Wulf Herzogenrath, Armin Zweite ve Vittorio Fagone getirilmiştir.[13] Coosje van Bruggen 1982 sergisi documenta VII için sanatçıların seçilmesine yardımcı olmuştur. Documenta IX'un küratör ekibi içinde Jan Hoet, Piero Luigi Tazzi, Denys Zacharopoulos, ve Bart de Baere yeralmıştır.[14] documenta X için ilk kadın ve ilk Almanca konuşmayan sanat yönetmeni olarak Catherine David seçilmiştir. İlk Avrupalı olmayan sanat yönetmeni Okwui Enwezor documenta XI'de çalışmıştır.[15]

Title Tarih Sanat yönetmeni Katılımcılar Gösterilen eser Ziyaretçi
documenta 16 Temmuz - 18 Eylül 1955 Arnold Bode 148 670 130.000
documenta II 11 Temmuz - 11 Ekim 1959 Arnold Bode, Werner Haftmann 338 1770 134.000
documenta III 27 Haziran - 5 Ekim 1964 Arnold Bode, Werner Haftmann 361 1450 200.000
documenta IV 27 Haziran - 6 Ekim 1968 24-strong documenta council 151 1000 220.000
documenta V 30 Haziran - Ekim 1972 Harald Szeemann 218 820 228.621
documenta VI 24 Haziran - 2 Ekim 1977 Manfred Schneckenburger 622 2700 343.410
documenta VII 19 Haziran - 28 Eylül 1982 Rudi Fuchs 182 1000 378.691
documenta VIII 12 Haziran - 20 Eylül 1987 Manfred Schneckenburger 150 600 474.417
documenta IX 12 Haziran - 20 Eylül 1992 Jan Hoet 189 1000 603.456
documenta X 21 HAziran - 28 Eylül 1997 Catherine David 120 700 628.776
documenta XI 8 Haziran - 15 Eylül 2002 Okwui Enwezor 118 450 650.924
documenta XII 16 Haziran - 23 Eylül 2007 Roger M. Buergel 114 over 500 754.301
documenta XIII 9 Haziran - 16 Eylül 2012 Carolyn Christov-Bakargiev 180[16] 860.000

Mekânlar

documenta Kassel şehrinde değişik mekânlarda sergilenmiştir. 1955 yılından beri sabit olan mekân Fridericianum müzesidir. 1992 yılında documenta IX için documenta-Halle yapılmıştır ve günümüzde sergilerin bir kısmı bu salonda yapılmaktadır. documenta için kullanılan diğer mekânlar arasında Karlsaue parkı, Schloss Wilhelmshöhe, Neue Galerie, Ottoneum ve Kulturzentrum Schlachthof sayılabilir. Okwui Enezor documenta'nın aldığı Avrupa-merkezli yaklaşımı değiştirebilmek için documenta XI'den önce Viyana, Berlin, Yeni Delhi, St. Lucia ve Lagos'ta beş platform kurarak documenta'yı yeni deneysel kültürlerin ortaya çıkabileceği sömürge sonrası sınırsız bir uzaya taşıyarak yeni bir boyut getirmeyi denedi. documenta XIII'te (2012), eserlerin yaklaşık beşte biri Kabul, Afganistan ve Banff, Kanada gibi yerlerde halka açıldı.[11]

Bazı eserler genellikle açık havada, Fridericianum'un ve Karlsaue parkının önünde Friedrichplatz'ta sergilenir. documenta IX'da sunulan sanat eserleri için Karlsaue'de cam ve oluklu metalden oluşan ve birbirleri ile bağlantılı beş treyler geçici olarak kurulmuştur.[17] documenta XII için Fransız mimarlar Anne Lacaton ve Jean-Philippe Vassal park içinde geçici "Aue-Pavillon"u kurmuştur.

Friedrichsplatz ve Fridericianum (soldan ikinci bina) ile documenta bilet gişesi (sağda).

Kalıcı sergiler

Rahmenbau (1977) Haus Rucker und Co.

Farklı documentalarda sergilenen eserlerden bazıları Kassel müzeleri tarafından satın alınmıştır.Bunların arasında Joseph Beuys'un 7000 Eichen; by Haus-Rucker-Co'nun Rahmenbau (1977); Horst H. Baumann'nın Laserscape Kassel (1977); Anatol Herzfeld'in Traumschiff Tante Olga (1977); Walter De Maria'nın Vertikaler Erdkilometer; Claes Oldenburg'un Spitzhacke (1982); Jonathan Borofsky'nin Man walking to the sky (1992) ve Thomas Schütte'nin Fremde eserleri sayılabilir.

documenta arşivi

Bu sergi nedeniyle ortaya çıkarılan oldukça çok sayıda malzemenin bulunması nedeniyle Arnold Bode 1961'de bir arşiv yaratmaya karar vermiştir. Arşivin içerdiği koleksiyonun özünü documenta organizasyonunun dosyaları ve malzemelerinden gelmektedir. Arnold Bode ve sanatçı Harry Kramer tarafından ayrıca oluşturulan video ve görsel arşivi de sürekli olarak büyümektedir.

Ziyaretçiler

1992 yılında, documenta IX'da, documenta tarihinde ilk olarak yarım milyondan fazla kişi Kassel şehrine gelmiştir.[18] 2002 yılında documenta, Kassel şehrinin nüfusunun üç katı sayıda 650.000 ziyaretçiyi ağırlamıştır.[19] 2007 yılında, üçte biri yurtdışından gelen ve bunların arasında Hollanda, Fransa, Belçika ve Avusturya vatandaşlarının çoğunluğu oluşturduğu 754.000 ziyaretçi sergiye katılmıştır.[20]

Bütçe

2007 yılında documenta'nın bütçesinin yarısı olan 19 milyon avro Kassel şehri, Hessen eyâleti ve Almanya'nın Kulturstiftung des Bundes'i tarafından ödenmiştir. Geri kalanı sponsorlardan, bağışlardan ve bilet satışlarından sağlanmıştır.[21]

Notlar

  1. ↑ Adrian Searle (11 Haziran 2012), Documenta 13: Mysteries in the mountain of mud The Guardian.
  2. 1 2 Roberta Smith (14 Haziran 2012), Art Show as Unruly Organism New York Times.
  3. ↑ Arnold Bode bu tanımlamayı ilk defa documenta III. Internationale Ausstellung; Catalogue: Volume 1: Painting and Sculpture; Volume 2: Sketches; Volume 3: Industrial Design, Print; Kassel/Köln 1964; S. XIX katalogunun ilk cildinin önsözünde kullanmıştır.
  4. ↑ Kimpel, Harald: documenta, Mythos und Wirklichkeit. Köln 1997, ISBN 3-7701-4182-2
  5. ↑ Alice Rawsthorn (3 Haziran 2012), A Symbol Is Born New York Times.
  6. ↑ The "documenta IV" Exhibition in Kassel (1968) German History in Documents and Images (GHDI).
  7. 1 2 Helen Chang (22 Haziran 2007), Catching the Next Wave In Art at Documenta Wall Street Journal.
  8. ↑ Roberta Smith (7 Eylül 2007), Documenta 5 New York Times.
  9. ↑ dX 1997 documenta XII.
  10. ↑ Stephan Valentin (12 Haziran 2007), An art show in Kassel, Germany, rivals Venice Biennale New York Times.
  11. 1 2 Kelly Crow (8 Haziran 2012), A Party, Every Five Years, for 750,000 Guests Wall Street Journal.
  12. 1 2 Jerry Saltz (15 Haziran 2012), Jerry Saltz: Eleven Things That Struck, Irked, or Awed Me at Documenta 13 New York Magazine.
  13. ↑ Michael Brenson (15 Haziran 1987), 'Documenta 8,' Exhibition In West Germany New York Times.
  14. ↑ Michael Kimmelman (5 Temmuz 1992) At Documenta, It's Survival Of the Loudest New York Times.
  15. ↑ Jackie Wullschlager (19 Mayıs 2012 ) Vertiginous doubt Financial Times.
  16. ↑ Ulrike Knöfel (8 Haziran 2012), What the 13th Documenta Wants You to See Der Spiegel.
  17. ↑ Roberta Smith (22 Haziran 1992), A Small Show Within an Enormous One New York Times.
  18. ↑ d9 1992 documenta XII.
  19. ↑ Adrian Searle (19 Haziran 2007), 100 days of ineptitude The Guardian.
  20. ↑ Catherine Hickley (24 Eylül 2007), Documenta Contemporary Art Show Draws Record 754,000 to Kassel Bloomberg.
  21. ↑ Carly Berwick (17 Mayıs 2007), Documenta `Mystery' Artists Are Revealed; Buzz Strategy Fizzles Bloomberg.

Dış bağlantılar

This article is issued from Vikipedi - version of the 3/13/2015. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.