Elektron kabuğu
Elektron kabuğu, elektronların, atom çekirdeği çevresinde takip ettiği bir yörünge olarak düşünülebilir. Her bir kabuk belli bir sayıda elektron barındırabilir, her kabuk belli bir enerji aralığına sahiptir ve daha dış bir kabuğa elektron eklenebilmesi için her kabuk tamamen dolu olması gerekir. En dış kabuktaki elektronlar atomun karakteristiğini belirler.
Tarihi
Elektron kabuklarının verlığı ilk kez Charles Barkla ve Henry Moseley'in x ışını soğurma çalışmaları esnasında deneysel olarak gözlendi. Barkla kabukları K, L, M, N, O, P ve Q olarak sınıflandırdı. Bir J serisinden de şüphelenildi ancak daha sonraki çalışmalar K soğurma çizgilerinin en iç elektronlarca üretildiğini gösterdi. Bu harflerin daha sonra n-değerlerine (1, 2, 3,...vb.) karşılık geldiği bulundu. Bunlar spektroskobik Siegbahn gösterimlerinde kullanılır.
Elektron kabukları ismi Bohr modelinden türetildi. Bu modelde elektronların çekirdeğin yörüngesinde belli uzaklıklarda bulunduğuna ve böylece bu yörüngelerin de çekirdek çevresinde "kabuklar" oluşturduğuna inanılıyordu.