Ernst Lubitsch
Ernst Lubitsch (d. 28 Ocak 1892, Berlin, Almanya - ö. 30 Kasım 1947, Hollywood, ABD), incelikli töre komedileriyle tanınmış Alman asıllı ABD'li sinema yönetmeni.
Yaşamı
Oyunculuk öğrenimi gördü ve 1911'de ünlü Alman tiyatro yönetmeni Max Reinhardt'ın topluluğuna girdi. Bir süre küçük roller aldıktan sonra, I. Dünya Savaşı'nın hemen öncesinde tek makaralık komedi filmlerinde oyunculuk ve yönetmenlik yapmaya başladı. 1915-18 arasında 12 kısa komedi filmi yaptı. Savaş sonrasında çektiği zengin kostümlü filmleri, ülke dışında gösterilen ilk Alman filmleri oldu. Özellikle yenilikçi kamera kullanımıyla övgü toplayan bu filmlerin en önemlileri arasında Madame Du Barry (1919), Sumurun (1920), Anna Boleyn (1920) ve Das Weib des Pharao (1921; Firavunun Karısı) yer alıyordu.
Lubitsch, Die Puppe (1919; Bebek) ve Die Austernprinzessin (1919; İstiridye Prensesi) adlı komedileriyle yönetmen olarak kendini kabul ettirmişti. 1923'te, gösterişli Hollywood yapımı Rosita'da (1923) Mary Pickford'u yönetmesi istendi. Böylece Lubitsch ABD'ye göç eden ilk önemli Alman yönetmen oldu ve kazandığı başarı üzerine birçok başka sanatçı da aynı yolu izledi. Lubitsch bundan sonraki beş yıl boyunca, kendi adıyla anılacak olan belirgin bir üslup geliştirdi. İroniyle zarif nükteleri birleştiriyor ve ortaya cinsel imalarla yüklü incelikli bir komedi çıkarıyordu. Bu tarzdaki ilk yapıtları arasında, Forbidden Paradise (1924; Yasak Cennet), dekor tasarımı alanına büyük yenilikler getiren The Marriage Circle (1924; Evlilik Çemberi), Lady Windermere's Fan (1925; Lady Windermere'in Yelpazesi), Kiss Me Again (1925; Bir Daha Öp Beni) ve So This Is Paris (1926) gibi sessiz komediler yer alıyordu.
Lubitsch, The Love Parade (1929; Aşk Resmigeçidi) ve Monte Carlo (1930) adlı ilk sesli filmlerinde, kamerayı ses geçirmez kutusundan çıkarmış, sessiz çekim yapıp filmleri sonradan seslendirmişti. 1930'lardaki Maurice Chevalier ve Jeanette MacDonald'lı müzikallerinde de şarkıları olay akışının doğal bir parçası olarak kullanan ilk yönetmen oldu. Özellikle parlak kamera çalışmalarıyla dikkatleri çeken başka türde filmleri olduysa da, Lubitsch'in asıl başarısı komedi alanındaydı. Bunlar arasında The Merry Widow (1934; Şen Dul), Angel (1937; Melek), Ninotchka (1939; Gülmeyen Kadın), The Shop Around the Corner (1940; Köşe Başındaki Dükkan), That Uncertain Feeling (1941; O Belirsiz Duygu), To Be or Not to Be (1942; Olmak veya Olmamak), Heaven Can Wait (1943; Cennet Beklesin), Cluny Brown (1946; Aşka Dönüş) ile ölümü üzerine Otto Preminger tarafından tamamlanan That Lady in Ermine (1948; Beyaz Kürklü Kadın) sayılabilir.
Hermann G. Weinberg'ün The Lubitsch Touch (Lubitsch Tarzı) adlı kitabı 1968'de yayımlanmıştır.