Fransız Demokrasisi için Birlik

Fransız Demokrasisi için Birlik (Fransızca Union Pour la Démocratie Française) Fransız siyasi parti.

1978 yılında dönemin Cumhurbaşkanı Valéry Giscard d'Estaing'i desteklemek için bir seçim ittifakı hedefiyle kurulmuştur. Partinin ismi, Giscard d'Estaing'in 1976 yılında yayınlanan Fransız Demokrasisi adlı kitabından uyarlanmıştır. Parti 2007 yılına kadar faaliyetini sürdürmüş, bu tarihte faaliyetlerine son verilerek üyeleri ve tüm mal varlığını François Bayrou'nun önderi olduğu merkez partisi Demokratik Hareket'e devredilmiştir.

İttifak'ın kurucu partileri; Sosyal Demokratların Merkezi, Liberal Muhafazakar eğilimli Cumhuriyetçi Parti, Sol Liberal Radikal Parti, Merkez Sol eğilimli Sosyal Demokrat Parti ve Merkez de bulunan Perspektifler ve Gerçekler Klubü idi. Fransız Demokrasisi İçin Birlik Partisi (UDF), Charles de Gaulle'ün önderi olduğu Cumhuriyet İçin İttifak ve devamı niteliğindeki Halk Hareketi İçin Birlik partilerinin büyük ortak olduğu koalisyon hükümetlerinin küçük ortağı olarak iktidarda bulunmuştur.

Kuruluşu ve ilk yılları

1974 yılında yapılan Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde Valéry Giscard d'Estaing, Fransa Cumhurbaşkanı seçildi. İlk başbakanı Gaullist politikacı Jacques Chirac idi ve iki yıl sonra başbakanlıktan istifa ederek Cumhuriyet için İttifak Partisi'ni kurdu. Çoğunlukta olmasına rağmen Chirac ve partisi Cumhurbaşkanı ve Başbakan'ın politikalarına karşı sert bir şekilde muhalefet etti. 1978 yılında yapılan seçim konuşmasında ise Cumhurbaşkanı d'Estaing Fransız halkının dört eğilimi olduğunu belirtti: Komünistler, Sosyalistler, Neo-Gaullist'ler ve kendi takipçileri. Bu konuşmadan sonra kendi takipçilerini organize etmek amacıyla Fransız Demokrasisi İçin Birlik Partisi'ni kurdu.

De Gaulle yanlısı politikanın aksine UDF, federal bir Avrupa'nın var olması gerektiğini ve devletin ekonomiye sınırlı müdahale etmesini savundu. Eski Başbakan Chirac'ın UDF'ye sert eleştirileri ve Chirac ile D'Estaing arasındaki yıpratıcı rekabet, 1981 yılındaki Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde d'Estaing'in François Mitterand'a karşı yenilmesine neden oldu.

1980'li yıllar

1981 yılı seçimlerinde yaşanan hezimet sonrası iki parti arasındaki buzlar eridi ve Chirac grubu de Gaulle'cu politikalarından vazgeçti.İki parti, 1984 yılında yapılan Avrupa Parlamentosu seçimlerinde ortak liste ile yarıştı. Bu dönemde UDF başkanı Raymond Barre ile Jacques Chirac arasında merkez sağ siyasetin lideri olma yarışı da hız kazandı. Raymond Barre'ın aksine Jacques Chirac sosyalist bir cumhurbaşkanı ile birlikte ülke yönetimine sıcak bakıyordu ve seçimlerin ardından UDF'nin desteğiyle çoğunluğu sağlayarak hükümeti kurdu.

1988 yılında yapılan cumhurbaşkanlığı seçimlerinde ilk turda hem Jacques Chirac hem de Raymond Barre aday oldu ve Barre ilk turda elenmesinin ardından ikinci tura kalan Chirac'a desteğini açıkladı.Buna rağmen François Mitterand ikinci turda tekrar cumhurbaşkanlığına seçilince bazı UDF üyeleri seçim sonrası kurulan sosyalist Michel Rocard hükümetinde bakan olarak yer aldı. Bir grup UDF'li ise Merkezi Birlik adıyla yeni bir parti kurarak UDF'den ayrıldı.

1990'lı yıllar

1991 yılında Michel Rocard hükümetinden ayrılan UDF'li üyelerin ardından istifa eden hükümet,yerini Edith Cresson başbakanlığındaki yeni bir hükümete bıraktı. Ekonomik bunalım, skandallar ve iç karışıklıklar sebebiyle zayıflayan sosyalist iktidara karşı UDF ile Cumhuriyet İçin İttifak (RPR) partileri güç birliği yaptılar. İki parti, Fransa İçin Birlik adı altında girdikleri seçimlerden birinci çıktı ve Neo-Gaullist politikacı Edouard Balladur başbakan olarak atandı. Balladur, UDF üyelerine kabine de geniş yer verdi. 1995 yılındaki cumhurbaşkanlığı seçimleri öncesi Edouard Balladur ile Jacques Chirac arasında bölünen UDF taraftarları birçok yeni oluşum kurdular.

Yapılan seçimler sonucu Cumhurbaşkanı olan Jacques Chirac, Balladur yanlılarını hükümetten tasfiye etti. Buna rağmen Alain Juppé'nin başkanlığındaki kabinede birkaç UDF üyesi yer aldı.

1997 yılında yapılan seçimlerde yenilgiye uğrayan UDF'de bölünmeler oldu. Bazı UDF'li politikacıların Faşist Milliyetçi Cephe'nin desteğiyle bölge konseyi başkanlıklarına seçilmesi yeni krizlere neden oldu ve bunun sonucunda UDF, 1998 yılında yeniden yapılanmaya gitti. Yeni oluşumda François Bayrou başkan oldu ve 2002 yılındaki seçimlerin ilk turunda Jacques Chirac'a karşı aday olduysa da elendi. Jacques Chirac'a destek vermeyen ve Chirac'ın ittifak çağrısını reddeden Bayrou'nun partisi Yeni UDF, cumhurbaşkanlığı seçiminden bir ay sonra yapılan genel seçimler sonrası kurulan kabinede koalisyon ortağı olarak yer aldı. Koalisyon partisi olmasına rağmen hükümet politikalarını zaman zaman eleştiren UDF, 2004 yılındaki kabine değişikliği sonrası hükümetten çekildi. Bu dönemde partideki çekişmeler de devam etti.Partideki en büyük sorun olan RPR ile ortaklık konusu 2006 yılında yapılan parti kurultayında sonuca bağlandı ve UDF bağımsız bir parti olarak yola devam kararı aldı.

Son dönemi

2007 yılının Nisan ayında Başkan Bayrou,Demokratik Hareket adıyla yeni bir parti kurulması konusunda parti üyelerine bir plan sundu.Ancak Bayrou'nun sunduğu planı UDF'li milletvekillerinin çoğunluğu reddetti ve Nicolas Sarkozy'yi desteklemek amacıyla Yeni Merkez adında bir oluşum meydana getirdi. Cumhurbaşkanlığı seçimleri sonrası yapılan genel seçimlerde Bayrou yanlıları 3 sandalye kazanırken rakipleri Yeni Merkez ise 22 sandalyenin sahibi olmuştu.

30 Kasım 2007 tarihinde ise UDF varlığına son vererek Bayrou önderliğindeki Demokratik Harekete katıldı.

Politik görüşleri

UDF, çok farklı görüşlere sahip siyasetçileri bünyesinde barındıran bir partiydi. Ekonomi alanında, sol-liberal politikalardan sağ politikalara uzanan geniş bir yelpazede siyasi düşüncelere sahip siyasetçiler bulunmaktaydı.Partideki derin görüş ayrılıkları sürekli çekişmelerin yaşanmasına neden oluyordu. 2002 yılına kadar genelde sağa yakın merkez düşüncede bir parti olan UDF parti içi tutarsızlıklardan kurtulamamıştır.

Parti Başkanları

Kaynakça

This article is issued from Vikipedi - version of the 12/26/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.