Hans Berger
Hans Berger (d. 21 Mayıs 1873, Neuses, Bavyera - ö. 1 Haziran 1941, Thüringen, Almanya), insan beyninin biyoelektrik etkinliğini kaydederek elektroensefalografinin (EEG) temelini atan Alman nörolog ve psikiyatr.
Astronomi öğrenimi yapmayı tasarlayan Berger, ailesinde yaşanan bir olayın ve Freud'un o yıllarda ilgi uyandıran "rüya yorumları"nın etkisiyle psikiyatriye yöneldi. 1897'de Jena Üniversitesi'nde doktorasını tamamlayarak 1900'de aynı üniversitenin psikiyatri kliniğinde çalışmaya başladı. 1906'da profesör, 1919'da bölüm başkanı, 1927'de de rektör oldu. 1941'de geçirdiği bir melankoli nöbeti sonucunda intihar etti.
Psikiyatri olgularının nesnel temelini araştırmaya ağırlık veren Berger, beyinde kan dolaşımı, ruhsal durumların bedensel göstergeleri ve beyin ısısı konusunda değerli incelemeler yaptı. En önemli çalışması ise, insan beyninin biyoelektrik etkinliğini kaydetmek amacıyla geliştirdiği yöntemdir.
18. yüzyılda İngiliz hekim John Walsh ile Galvani kaslardaki, Richard Caton ise hayvan kafatasını açarak beyindeki biyoelektrik etkinliği kaydetmeyi başarmışlardı. Berger, beyin kabuğunun elektrik etkinliğinin (beyin dalgalarının) kafatasını açmadan da kaydedilebileceğine inanıyor ve bu etkinliğin, düşüncenin beyne aktarılmasında bir araç olarak kullanılabileceğini umuyordu. Bir dizi başarısız deneyimden sonra, 6 Temmuz 1924'te oğlu Klaus'un saçlı derisine koyduğu elektrotlardan sinyal almayı başardı. Ayrıca, denek gözlerini açtığında ve düşünsel etkinlikte bulunduğunda, EEG'deki ritmin değiştiğini saptadı. 1929'da yayımladığı bu gözlemler, nörolojide önemli bir tanı ve araştırma yöntemi durumuna gelecek olan EEG'nin temelini oluşturdu. O yıllarda özellikle Freudcu anlayışın değer vermediği bu buluş, 1937'de Paris'te toplanan Psikoloji Kongresi'nde büyük bir övgüyle karşılandı.[1]