Kibar Tatar
| Madalyalar | ||
|---|---|---|
| Erkekler boks | ||
 Türkiye adına
| ||
| Balkan Şampiyonası | ||
| Gümüş | 1985 Sakarya | Gençler, 57 kg |
| Bronz | 1987 Belgrad | 60 kg |
| Venedik Boks Turnuvası | ||
| Bronz | 1986 Venedik | 60 kg |
| Bronz | 1990 Venedik | 60 kg |
| Ahmet Cömert Turnuvası | ||
| Bronz | 1989 İstanbul | 60 kg |
| Gümüş | 1990 İstanbul | 60 kg |
| Altın | 1991 İstanbul | 60 kg |
| Atatürk Boks Turnuvası | ||
| Altın | 1992 Ankara | 60 kg |
| Uluslararası Adler Boks Turnuvası | ||
| Bronz | 1986 Budapeşte | 57 kg |
| Altın Kemer Boks Turnuvası | ||
| Bronz | 1989 Bükreş | 60 kg |
| Stokholm Boks Turnuvası | ||
| Gümüş | 1990 Stokholm | 60 kg |
| Bronz | 1991 Stokholm | 60 kg |
| Usli Boks Turnuvası | ||
| Bronz | 1991 Usli | 60 kg |
Kibar Tatar, Türk emekli boksör (Kars, 15 Kasım 1968).
15 Kasım 1968'de doğdu ve 1983 yılında boksa başladığı Fenerbahçe'de spor yaşantısını sürdürdü. 1985 yılında İstanbul ve ilk kez Türkiye şampiyonu olan sarı-lacivertli takımda sivrildi ve 57 kiloda Türkiye birincisi oldu. Tatar bu unvanını 1995 yılına kadar korudu.
Sarı-lacivertli takımın 1985-1995 arasındaki tüm şampiyonluklarında pay sahibi olan Tatar milli takıma kadar yükseldi ve 1987'de Yugoslavya'da düzenlenen Balkan Büyükler Boks Şampiyonası'nda 60 kiloda bronz madalyaya ulaştı.
1988 yılında Güney Kore'nin başkenti Seul'de düzenlenen Olimpiyatlar'a katılan dört Türk boksörden biri oldu. Porto Rico'lu Héctor Arroyo'ya 5-0 yenilerek elendi. 1986-92 yılları arasında Türk milli takımının değişmez böksörlerinden biri oldu ve birçok uluslararası turnuvada madalyalar kazandı.
1998 yılında Eyüp Can ile yaptığı jübile maçıyla aktif sporculuğu bıraktıktan sonra[1] Fenerbahçe'de antrenörlüğe başladı ve Avrupa Şampiyonu yeğenleri Can Tatar ve Gülsüm Tatar'ı yetiştirdi.
Kaynakça
Dış bağlantılar
- Milliyet gazetesi arşivi
- Cumhuriyet gazete arşivi
- Cem Atabeyoğlu, "Türk Spor Tarihi Ansiklopedisi", İstanbul (1991)
- Rüştü Dağlaroğlu, "Fenerbahçe Spor Kulübü Tarihi 1907-1987", İstanbul (1988).