Klasik Çince

Klasik Çince
古文 ya da 文言
Ana dili olanlar	Çin, Tayvan, Japonya, Kore ve Vietnam
Ölü dil	M.Ö. 5. yüzyıl-M.S. 2. yüzyıl; 20. yüzyıla kadar edebî dil olarak kullanılmaya devam etti.
Dil aileleri	Çin-Tibet Sinitik Çince Klasik Çince
Dil kodları
ISO 639-3	`lzh`

Özgür Ansiklopedi Vikipedi'nin Klasik Çince (zh-classical) sürümü

Klasik Çince ya da Edebî Çince (Çince: 文言文; pinyin: Wényánwén, "edebî dil yazısı"), İlkbahar ve Sonbahar Dönemi'nin sonundan Han Hanedanı'nın sonuna kadar yazılan klasik edebiyatın dilidir. Eski Çincenin yazılı bir şeklidir. Klasik Çince, klasik dilden evrimleşmiş geleneksel Çince yazma şeklidir, böylece Çincenin günümüzde konuşulduğu tüm şekillerinden farklıdır. Edebî Çince, 20. yüzyılın başına kadar Çin'de neredeyse tüm resmi yazılarda ve ayrıca çeşitli dönemlerde Japonya, Kore ve Vietnam'da kullanılmıştır. Çince konuşanların arasında Edebî Çincenin yerine artık Çin çapında konuşulan çağdaş Çince ağızlarına dayanan ve çağdaş Mandarin Çincesinin konuşulduğu şekline benzeyen Baihua yazı şekli geçmiştir. Çince konuşmayanlar ise Edebi Çinceyi yerel ağızlar lehine terk ettiler.

Edebî Çince Japoncada kanbun, Korecede hanmun, Vietnamcada ise cổ văn (古文) ya da văn ngôn (文言) olarak bilinir.

This article is issued from Vikipedi - version of the 12/15/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.