Miami Heat
| Miami Heat | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| Konferans | Doğu Konferansı | ||
| Grup | Güneydoğu Grubu | ||
| Kuruluşu | 1988 | ||
| Tarihçe | Miami Heat (1988–günümüze) | ||
| Salon | American Airlines Arena | ||
| Şehir | Miami, Florida | ||
| Renkler | Siyah, Koyu Kırmızı, Beyaz, Turuncu | ||
| Sahibi | Micky Arison | ||
| Genel menajer | Pat Riley | ||
| Baş antrenör | Erik Spoelstra | ||
| D-Lig takımı | Sioux Falls Skyforce | ||
| Lig Şampiyonlukları | 3 (2006, 2012, 2013) | ||
| Konferans şampiyonlukları | 4 (2006, 2011, 2012, 2013) | ||
| Grup şampiyonlukları | 10 (1997, 1998, 1999, 2000, 2005, 2006, 2007, 2011,2012,2013,2014) | ||
| Resmî site | nba.com | ||
| |||
Miami Heat Miami, Florida, ABD merkezli 1988'de kurulan profesyonel basketbol takımıdır. NBA'de Doğu Konferansı'nın Güneydoğu Grubu'na dahildir. Takım maçlarını Downtown, Miami'de bulunan American Airlines Arena'da oynar. Takım sahibide Carnival Şirketi'nin patronu Micky Arison, Genel Menajeri Pat Riley, koçu Erik Spoelstra'dır. Takımın maskotu ise Burnie'dir.
Miami Heat, 1988 yılında NBA'e New Orleans Hornets'la birlikte yeni takım olarak eklendi. Takımın 2006, 2012 ve 2013 yıllarında olmak üzere 3 NBA şampiyonluğu vardır. Ayrıca 4 konferans ve 11 kendi grubu şampiyonluğu bulunmaktadır. 3 Şubat ile 27 Mart, 2013 tarihleri arasında 2012-13 NBA normal sezonunda aldığı üst üste 27 galibiyet ile Los Angeles Lakers'ın aldığı 33 galibiyetten sonra lig tarihinin en uzun 2. kazanma ünvanını ellerine geçirdiler. 2013 yılında Forbes'in yaptığı bir araştırmaya göre kulüp 625.000.000 $ toplam değeri ile NBA'nin şu anki en değerli 6. kulübü olduğu belirtildi.
Kulüp Tarihi
1987-1990 : Heat'in Doğuşu
1987 yılında, Florida eyaletinin şehirleri Miami, Orlando ve Tampa basketbol takımlarına ev sahipliği yapma kararı aldılar.
NBA Şöhretler Müzesi'nin üyelerinden Billy Cunningham, onun arkadaşı Lewis Schaffel ve Ted Arison takımı kurma kararı aldılar.
1987'nin Nisan ayında Charlotte ve Minneapolis şehirleri NBA'e katılmak için teklifte bulundular. Bunların yanında Orlando ve Miami şehirlerinin de teklifleri bulunuyordu. NBA uzun bir düşünme süresinden sonra NBA'e Miami ve Charlotte şehirlerini dahil etmeye karar verdi. Charlotte Hornets ve Miami Heat 1988 yılında NBA'e katıldılar. Minnesota Timberwolves ve Orlando Magic ise 1989 yılında katılımda bulundular.
Miami'nin ilk sezonunda tüm kadro genç oyunculardan ve sürekli takım değiştiren isimlerden oluşuyordu. Genç oyuncular Rony Seikaly, Kevin Edwards, Grant Long ve Sylvester Gray ile NBA'in veteranlarından Rory Sparrow, Jon Sundvold, Pat Cummings, Scott Hastings, Dwayne Washington ve Billy Thompson kadronun üyeleriydi. Sezonun ilk 17 maçını kaybeden takım bir rekora imza attı. Takım oldukça uzak şehirlere maç yapmak için gitmek zorunda kaldığından büyük zorluklar yaşadı. Takım sezonu 15 galibiyet 67 mağlubiyetle bitirerek lig sonuncusu oldu.
Kötü sezon geçirdikleri için NBA Seçmeleri'nde üst sıralarda yer alan Heat, 1989 NBA Seçmeleri'nde Glen Rice ve Sherman Douglas'ı seçti. Aynı sezon yer aldığı grubu da değiştiren Heat'in başarısızlığı ise değişmedi. Heat 18 galibiyet 64 mağlubiyetle sezonu bitirdi.
Sonraki sezonun seçmelerinde Willie Burton ve Alec Kessler'ı seçen Heat, iki oyuncudan da beklediği verimi alamadı.
Diğer oyuncuları gelişim gösterse de, Heat sezonu ancak 24 galibiyet 58 mağlubiyet oranıyla tamamlayabildi.
Takımın koçu Ron Rothstein sezon sonunda istifa edecek ve takımı bırakacaktır. Ancak Rothstein, 2004'te yardımcı antrenör olarak Heat'e dönecektir. Rothstein'ın görevleri hala devam etmektedir.
1991-1995 : Loughery Yılları
Koçun ayrılmasının ardından, Heat göreve Kevin Loughery'i getirdi.
1991 NBA Seçmeleri'nde Heat Steve Smith'i seçer. Yaşlı Heat takımının gençleşmesinde Smith büyük rol oynar. Çaylak Smith, gelişen Rony Seikaly ve Glen Rice'la sezonu 38 galibiyetle bitiren Heat, tarihinde ilk kez playoff oynar. İlk turda Chicago Bulls'la eşleşen Heat tutunamaz ve elenir.
1992 NBA Seçmeleri'nde Heat Harold Miner'ı seçer ancak bu oyuncuyu takasta kullanmayı tercih eder. Miner'ın yerine takıma John Salley katılır.
John Salley önceki takımında çok iyi roller oynamasına rağmen Miami Heat'te hiçbir zaman bekleneni veremedi. Steve Smith'in de sakatlanmasıyla diplere giden Heat, onun dönüşüyle çıkış yapsa da, sezonu 36-46 galibiyet-mağlubiyet oranıyla bitirerek playoffa kalamadı.
1993 sezonunda çok daha sağlıklı bir kadro elde eden Heat, tarihinde ilk kez galibiyet sayısını mağlubiyet sayısının üstüne çıkardı. 42 galibiyet 40 mağlubiyet alan Heat, playoffta 8. sıradan yer alır. Atlanta Hawks'la eşleşen Heat, seride öne geçmesine rağmen elenmekten kurtulamadı. Steve Smith ise Amerika Birleşik Devletleri Millî Basketbol Takımı'na seçildi.
1994'te Heat, takımda yeni bir yapılanmaya gitti. Seikaly, Smith ve Long'u takas eden Heat, kadrosuna Kevin Willis ve Billy Owens'ı kattı. Koçunu kovan Miami Heat, göreve Alvin Gentry'i getirdi. Ancak sezonu 32 galibiyetle bitiren Heat, bir önceki sezondan 10 galibiyet eksik aldı.
1995-2001 : Riley-Mourning Dönemi
1994-1997 yılları arasında Heat'in taşınması konuşuldu. Las Vegas, Memphis, Tennessee, St. Louis ve St. Diego Heat'e talip oldular. Ancak kulüp taşınmayı reddetti.
1995 yılında Heat, daha önce Los Angeles Lakers ve New York Knicks'le başarılar elde eden Pat Riley'i göreve getirdi. Pat Riley göreve geldikten sonra müthiş bir takasa imza attı. Glen Rice ve Matt Geiger'ı Charlotte Hornets'a gönderen Heat, karşılığında Alonzo Mourning'i kadrosuna dahil etti. Bunların yanında takım Tim Hardaway, Chris Gatling ve Walt Williams'ı da aldı. İyi bir sezon geçiren Heat, sezonun yıldızı olan Chicago Bulls'la eşleşerek elendi.
1996 sezonunda müthiş bir aşama kaydeden Heat, 61 galibiyet alarak grubunu şampiyon tamamladı. Dan Majerle, PJ Brown, Jamal Mashburn ve Voshon Lenard bu gelişmede etkili roller oynayan yeni isimler oldular. Playoff'ta konferans yarı finalinde New York Knicks'i eleyen Heat, konferans finalinde bir kez daha Chicago Bulls'a elendi.
1997'de 10. yılını kutlayan Heat, bir kez daha grubunu şampiyon tamamladı. Ancak bir önceki sezondan büyük rekabet içine girdikleri New York Knicks'e Alonzo Mourning'in aldığı cezanın da etkisiyle yenilerek ilk turda elendiler.
1998 sezonu lokavttan dolayı kısa tutuldu. Bu sezonda konferansının lideri olan Heat, yine ezeli rakibi New York Knicks'le eşleşti. Allan Houston'ın serinin son maçının son saniyesinde attığı sayıyla Heat bir kez daha elendi. New York Knicks finale yükselse de San Antonio Spurs'e elendi.
1999 sezonunda salonunu değiştiren Heat, playoffta yine son saniye şutuyla, yine New York Knicks'e elenmekten kurtulamadı.
2000'de Heat makus talihini yenmek için bir değişiklik yapmaya karar verdi. PJ Brown ve Jamal Mashburn'ü Charlotte Hornets'a veren Heat, karşılığında Eddie Jones, Anthony Mason ve Ricky Davis'i aldı. Brian Grant'i de alan Heat büyük favorilerden gösterilirken, Alonzo Mourning'in sakatlığıyla sarsıldı. Onun sakatlığında mücadele eden Heat, büyük takasa gittiği Charlotte Hornets'a elendi.
Sonraki iki sezon ise Heat tarihinin en karanlık sezonlarıydı. Pat Riley kariyerinde ilk kez playoff yapamazken, takım da dağıldı.
2001'de kadroyu değişen Heat, Rod Strickland, Chris Gatling, Jim Jackson, LaPhonso Ellis, Kendall Gill'i aldı. Ricky Davis'i gönderen Heat, Mourning'i ve Jones'u takımda tuttu. Veteran takım playoffu son anda kaçırdı.
2002'de seçmelerden Caron Butler ve Rasual Butler'ı alan Heat, Mourning'in düşük kondisyonu ve Jones'un sakatlığı yüzünden sorun yaşadı. Takımı Caron Butler taşıdı.
2003-2008: Dwayne Wade ve Shaquille O'Neal dönemi
Alonzo Mourning'in büyük kontratının bitmesiyle, Heat'in verebileceği maaş potansiyeli artmış oldu. Heat, Lamar Odom ve Rafer Alston'ı kadrosuna katarken, 2003 NBA Seçmeleri'nden Dwyane Wade'i aldı. Bunun yanında kadroya Udonis Haslem dahil edildi. İlginç kadrosuyla Heat oldukça şaşırtıcı bir takım oldu.
Sezon başlamadan önce Pat Riley basketbol dünyasını şok ederek koçluğu bıraktı. Yerine Stan van Gundy geçti. Odom, Wade ve Butlerların sakatlıkları takımın iddiasını kaybetmesine sebep oldu. Miami playoff yapmayı başardı, ilk turu geçti ama konferans yarı finalinde Indiana Pacers takımına elendi.
Sezonun ardından Miami Heat, tekrar şampiyonlukta iddialı olabilecek bir takım inşa etme kararı aldı. 14 Temmuz 2004'te Miami Heat, çok büyük bir takasa gitti. Los Angeles Lakers'ın yıldız pivotu Shaquille O'Neal, Lamar Odom, Caron Butler ve Brian Grant karşılığında Miami Heat'e katıldı. Dwyane Wade ve Shaquille O'Neal oldukça iyi anlaştılar ve 20 sayının üstünde ortalamalar yakaladılar. Bunun yanında kulübün eski isimleri de dönüş yaptılar. Eski koçlardan Ron Rothstein yardımcı antrenör olarak geri döndü. Eski oyuncular Steve Smith ve Alonzo Mourning de takıma katıldılar.
Heat bu sezonda tarihinin en yüksek ikinci galibiyet sayısına ulaştı : 59. İlk iki turu yenilgisiz geçen Heat, konferans finalinde son şampiyon Detroit Pistons'la karşılaştı. Miami Heat oldukça iyi gidip seride öne geçmişken, Dwyane Wade, bir hücum faul yaptırma denemesi sırasında Rasheed Wallace'la çarpışarak sakatlandı. Onun yokluğunda oynanan maçı farklı kaybeden Heat, seriyi 7. ve son maça taşımış oldu. Ancak son maçı 88-82 kazanan Pistons, Heat'in finale çıkmasına izin vermedi.
2005 sezonunun başında Miami Heat, NBA tarihinin en büyük takasına dahil oldu. Tam 13 oyuncunun yer değiştirdiği takasta Miami Heat, Antoine Walker, Jason Williams ve James Posey'i takımına kattı. Bunun yanında Gary Payton, Jason Kapono ve Wayne Simien takıma katıldılar. Sezon başlamadan önce Miami Heat, çok yaşlı ve problemli bir takıma sahip olduğu için eleştiriliyordu. Shaquille O'Neal, Gary Payton ve Alonzo Mourning 34-35 yaşlarındayken, Antoine Walker saçma şut tercihleriyle nam salmış, Jason Williams da top kaybına yatkın oyun kuruculuğuyla ünlenmiş oyunculardı. Sezona kötü giren Heat'te, Shaquille O'Neal'ın da sakatlanması, eleştirileri haklı çıkartır bir görüntü çizdi.
12 Aralık 2005'te sürpriz şekilde Pat Riley tekrar koçluğa başladı. Stan van Gundy ailevi sebeplerle görevden ayrıldı. Heat bu değişiklikten sonra iyi gitmeye başlasa da, NBA'in önemli takımlarını yenememeleriyle eleştiriliyorlardı. Ocak ayını da çok iyi geçen Heat, yine de hala büyük takımları yenemiyordu. Şubat ve Mart ise Heat için muhteşem geçti. Sezonu 52 galibiyet 30 mağlubiyetle bitiren Heat, doğu konferansında ikinci sırayı elde etti. Başarılı bir sezon olsa da önceki sezona göre daha başarısız bir sezon olduğu aşikardı.
İlk turda Chicago Bulls'la eşleşen Heat, rakibini devirerek New Jersey Nets'in rakibi oldu. İlk maçı kaybeden Heat, sonraki 4 maçı birden kazanarak Nets'i eledi ve üstüste ikinci kez konferans finaline yükseldi. Rakipleri ise bir kez daha Detroit Pistons oldu. İlk maçı deplasmanda kazanan Heat, ev sahipliği avantajını ele geçirdi. Ancak ikinci maçı 92-88 kaybeden Heat bunu kaybetmiş oldu. (Maçta fark bir ara fark 18'di. Heat yakın olduğu bir geri dönüşü kaçırdı) Üstüste iki maçı 98-83 ve 89-73 kazanan Heat, seride durumu 3-1'e getirdi. Detroit Pistons sonraki maçı kazansa da Heat hemen cevap vererek tarihinde ilk kez NBA Finali'ne yükselmeyi başardı.
NBA Finalleri'nde rakipleri Dallas Mavericks takımıydı. Serinin ilk iki maçında tek kelimeyle bozguna uğrayan Heat, 3. maçta da oldukça geriye düştü. Ancak Dwyane Wade müthiş bir geri dönüşe liderlik etti ve Heat bu maçı kazanmayı başardı. Bu geri dönüş, serinin de kaderini değiştirdi. 4. maçta takım halinde çok iyi mücadele eden Heat, seriyi 2-2'ye getirdi. 5. maçta baskı altında oynama yeteneğini kanıtlayan Heat, maçı uzatmada kazanarak öne geçti, 6. maçı da deplasmanda kazanarak ilk NBA şampiyonluğunu ilan etti. Miami Heat, NBA tarihinde 2-0'dan final serisi çevirip şampiyon olan yalnızca 3. takım oldu. Bunu 1969'da Boston Celtics ve 1977'de Portland Trail Blazers başarmıştı. Dwyane Wade'de 2006 NBA Finalleri'nin MVP'si seçilme onuruna erişti..
Şampiyonluğun başka bir yönü de vardı. Takımın daha önce şampiyonluk görememiş kariyerli oyuncuları Alonzo Mourning, Gary Payton, Antonyo Rancik ve Jimmy Baron kariyerlerini şampiyonluk göremeden bitirme endişesinden kurtulmuş oldular.
Sonraki sezona çok kötü bir mağlubiyetle başlayan Heat, tarihinin en ağır iç saha mağlubiyetini almış oldu. Ayrıca Heat, bir NBA şampiyonunun sonraki sezona yaptığı en kötü başlangıç rekorunu da kırmış oldu. Shaquille O'Neal kısa bir süre oynadıktan sonra sakatlandı. Şampiyonlukta önemli pay sahibi olan Antoine Walker ve Gary Paytonkendilerini benchte buldular. İlk beşe sürpriz bir ikili Jason Kapono ve Dorell Wright yerleştiler.
Sezonun ilk bölümü tek kelimeyle berbat geçti. Pat Riley sonu belli olmayan bir ayrılığa gitti, Dwyane Wade dirseğini sakatladı, James Posey ve Antoine Walker kondisyon testlerini geçemediler. Daha sonra tüm bu olaylar atlatıldı. Geçici koç Ron Rothstein tekrar eski görevine döndü, James Posey ve Antoine Walker form tuttu, Shaquille O'Neal döndü. Eski oyuncu Eddie Jones'la sözleşme imzalandı.
Her şeyin iyiye gittiği düşünülürken, 21 Şubat'ta Houston Rockets maçında Dwyane Wade omzunu sakatladı ve sahayı tekerlekli sandalyeyle terketti. Wade ancak sezonun son bölümünde dönebildi ancak "Ben döndüm ama dizlerim henüz dönmedi" diyerek iyi durumda olmadığını ortaya koydu.
Wade'in sakatlığının ardından Heat'in playoff yapamayacağı düşünüldüyse de, Shaquille O'Neal takımın liderliğini üstlenerek takımı tekrar iyi yerlere getirdi ve playoffa taşıdı. Ancak playoffta Chicago Bulls'a 4-0'la elenen Heat, NBA tarihinde şampiyon olduğu sezondan sonraki sene ilk turda süpürülen ilk takım oldu.
Bir önceki sezonun hayal kırıklığı oluşunun ardından, Heat geleceğe bakmak istedi. Bir takasa giden Heat, Ricky Davis ve Mark Blount'u kadrosuna katarken, Antoine Walker, Wayne Simien ve Michael Doleac'ı gönderdi.
19 Aralık 2007'de Alonzo Mourning, Atlanta Hawks karşısında bir hızlı hücuma çıkarken sakatlandı ve sezonu kapattı. Shaquille O'Neal'în takas edileceği hakkındaki iddialar ilk anda reddedilse de, 6 Şubat 2008'de Shaquille O'Neal, Shawn Marion ve Marcus Banks karşılığında Phoenix Suns'a gönderildi.
Sezonu tarihinin en kötü oranıyla, 15 galibiyet 67 mağlubiyetle bitiren Heat, NBA Seçmeleri'nde iyi bir oyuncu alabilecek duruma geldi. Koç Pat Riley görevinden ayrılırken, yerine Erik Spoelstra geldi. Spoelstra 37 yaşla en genç koç oldu.
2008-2010 : Yeniden İnşaa
Hayal kırıklıklarının ardından Heat, 2008 NBA Seçmeleri'nde ikinci sıradan Michael Beasley'i seçti. Takıma birçok ekleme yapan Heat, 13 Şubat 2009'da yeni bir takasa gitti. Shawn Marion ve Marcus Banks'i Toronto Raptors'a veren Heat, Jermaine O'Neal ve Jamario Moon'u kadrosuna kattı. Heat NBA tarihinde 15 galibiyet aldıktan sonra playoffa çıkan ilk takım olmayı başarırken, ilk turda Atlanta Hawks'a elendi.
Sonraki sezon ise Heat doğu konferansında 5. olurken, ilk turda Boston Celtics'e elendi. Sezon boyunca en çok dikkat çeken şey Dwyane Wade'in çok yalnız kalması ve takımı tek başına taşımaya çalışmasıydı. Michael Beasley de bekleneni verememişti.
2010-2014: Muhteşem Üçlü
NBA'in en fazla maaş verebilme potansiyeline sahip olan takımı Miami Heat, çok hareketli geçmesi yıllardır beklenen 2010 yazının en büyük süksesini yapan takımı oldu. Yıldızı Dwyane Wade'i takımda tutan Heat, önce All-Star forvet Chris Bosh'ı kadrosuna kattı. Bu halde bile çok iyi görünen Heat, asıl bombayı sonradan patlattı. Kime gideceği aylarca merakla beklenen LeBron James 8 Temmuz 2010'da televizyon programında Miami Heat'e gideceğini açıkladı: "Bu sonbaharda yeteneklerimi Güney Sahili'ne götürüyorum." dedi. Bu üçlüyle sözleşmeler imzalandıktan sonra, Michael Beasley, Minnesota Timberwolves'a gönderildi. Daha sonra da şutör gard Mike Miller'la 5 yıllık bir sözleşme imzalandı.Bunun üzerine Clevland'da Lebron James formaları yakıldı ve takım tarafından hain ilan edildi. Daha sonra geçen sezonda Heat kadrosunda yer alan Jamal Magloire,Carlos Arroyo,James Jones ve tecrübeli uzun Juwan Howard ile 1 yıllık sözleşme imzalandı. Pivot Joel Antony ile de antlaşmaya varıldı. Udonis Haslem'da kendisine daha iyi teklifler olmasına rağmen daha az para veren Heat'te kalmayı tercih etti. Miami Haslem ile 5 yıllık sözleşme imzaladı. Miami daha sonra Cleveland Cavaliers'ın Litvanyalı pivotu Zydrunas Ilgauskas ile 2 yıllık sözleşme imzaladı. Miami 2010 NBA Draftı'nda 2.turdan sectigi genç oyuncu Dexter Pittman ile sözleşme imzaladı. Miami Heat geçen sezonda kadrosunda olan James Jones ve Mario Chalmers ile de sözleşme imzaladı. Sezon Ortasında takıma Eric Dampier ve Mike Bibby de katıldı. Miami Heat 3 süper yıldızı takıma kattıktan sonra yanlarına da kendilerinden beklenenden daha iyi bir kadro kurarak tüm otoriteleri şaşırtı. Ayrıca 2010 All-Starında James Jones Üçlük Yarışması Şampiyonu olmuştur. Sonuç olarak Heat yıldızlarıyla bu sezonki NBA finalinde Dallas Mavericks takımına 4-2 kaybetmiştir.
2011-12 sezonunda başlarken, Eric Dampier Atlanta Hawks'a, Mike Bibby New York Knicks'e transfer olmuştur. Zydrunas Ilgauskas ise emekliliğe ayrılmıştır. Şampiyonluğu geçen sezon finalde kaybeden Heat, Memphis Grizzlies'tan Shane Battier'i kadrosuna katmıştır. Normal sezonda Doğu Konferansı'nı 2. sırada bitiren Miami, ilk turda Carmelo Anthony'lı New York Knicks'i 4-1 ile geçmiştir. Konferans yarı finalinde ise Indiana Pacers ile eşleşen Miami seriyi 4-2 kazanarak Doğu Konferansı finaline yükselmiştir. Konferans finalinde Boston Celtics ile karşılaşan ve müthiş bir seriye sahne olan maçlarda turu 4-3 ile kazanarak, geçen sezon olduğu gibi yine NBA finaline yükselmiştir. Heat'in finaldeki rakibi ise San Antonio Spurs'u 4-2 ile geçen Kevin Durant'li Oklahoma City Thunder takımı olmuştur. Finalin ilk maçını kaybeden Heat, seride 1-0 geriye düşse de ardından oynanan 4 maçı da alarak seriyi 4-1 kazanıp NBA şampiyonluğuna ulaşmıştır. Serinin son maçında triple-double yapma başarısını gösteren Lebron James NBA kariyerinde ilk kez finallerin MVP'si olmuş ve ilk kez yüzük almıştır.
2012-2013 Üst Üste İkinci Şampiyonluk
2012 yazı Miami Heat için çok hızlı geçti. Boston Celtics'ten şutör gard Ray Allen ile anlaşıldı.İşin ilginç yanı Boston Celtics'in Ray Allen'a 1 yıllık 13 milyon euro önerirken Ray Allen'ın sadece 3 milyon euro veren Miami Heat gitmesiydi.Büyük bir tesadüftür ki sezonun ilk maçı Miami Heat ile Boston arasındaydı. Maç başlamadan önce eski arkadaşlarına başarılar dilemeye giden Ray Allen koç Doc Rivers ve ve diğer oyuncularla konuşurken sadece Kevin Garnett ile tokalaşmamıştır. Daha sonra Kevin Garnett Amerikan medyasına Ray Allen'ın numarasını telefon rehberinden sildiğini ve bir daha onunla asla konuşmayacağını söyledi. Sezona gelince Miami Heat sezona son şampiyon olarak yine güzel bir başlangıç yaptı.Ray Allen takıma çabuk uyum sağladı. Ancak Heat sezon ortasında adeta tavan yaptı. 3 Şubat 2013 - 27 Mart 2013 tarihleri arasında üst üste 27 maç kazanarak bu alanda Los Angeles Lakers'tan sonra art arda en çok maç kazanan ikinci takım konumuna geldiler. Sezonu da 66 galibiyet ve 16 mağlubiyetlik harika bir dereceyle tamamladılar. Doğu Konferansında da birinciliği kimseye kaptırmadılar. İlk turda rakipleri Milwaukee Bucks idi. Seriyi zorlanmadan 4-0 ile geçen Miami Heat'in ikinci turdaki rakibi Chicago Bulls'tu. İlk maçı evinde sürpriz bir şekilde kaybeden Miami Heat daha sonraki dört maçı da kazanarak seriyi 4-1 ile geçmeyi başardılar. Büyük üçlü Playoff'lara adeta damgasını vurmuştu.Lebron James mükemmel bir Chicago serisini geride bırakmıştı. Konferans finallerindeki rakipleri ise sert savunmasıyla bilinen Paul George ve Roy Hibbert'lı Indıana Pacers'tı. İlk maçı kendi evinde Lebron James'in son saniye basketiyle 103-102 kazanan Heat seride bir sıfır öne geçti. İkinci maçı kaybettikten sonra saha avantajı Pacers'a geçmişti. Ancak üçüncü maçı Indıana'da farklı kazanan Heat tekrar saha avantajını eline geçirdi. Dördüncü maçı kaybeden Heat beşinci maçı kazanarak seride 3-2 öne geçmişti. Altıncı maçı kazanan Pacers seride durumu 3-3' e getirmeyi başarmıştı. Ancak 7. maçlara çok alışık olan Lebron James mükemmel bir oyunla takımını NBA Finallerine taşımayı başarmıştı. Bu seride Heat'in en çok eleştirilen yanı Lebron James'in çok yalnız kalmasıydı. Neredeyse tek başına seriyi kazanmıştı. Dwyane Wade ve Chris Bosh yoğun eleştirelere marus kalmıştı. Nba Finallerinde rakip Tony Parker ve Tim Duncan'lı San Antonio Spurs'tü. İlk maçı evinde kaybeden Heat ikinci maçı kazanarak seride durumu 1-1' e getirmişti. Üçüncü maçı kaybeden Heat dördüncü maçı kazanarak seride durumu 2-2 yapmıştı. Beşinci maç çekşmeli de olsa Spurs kazanmıştı.Altıncı maç Miami'nin evindeydi.Çok çekişmeli bir maç oluyordu.İlk yarı Spurs'ün 50-44' lük üstünlüğüyle sona erdi. Ancak üçüncü çeyrekte dengeler değişti. Spurs yavaş yavaş oyuna ağırlığını koymaya başlamıştı. Ve üçüncü çeyreğin sonunda bir ara farkı 14 sayıya kadar çıkarmışlardı. Spurs oyuncuları artık şampiyonluk için geri sayıma başlamışlardı. Miami taraftarları da yavaş yavaş salonu boşaltmaya başlamışlardı. Ancak dördünücü çeyrekte Miami harika bir geri dönüşe imza attı. Maçın bitmesine 19 saniye vardı ve Heat 95-92 gerideydi.Lebron James üçlüğü başarılı olmadı ancak hücüm ribaundunu alan Chris Bosh topu hemen şutör Ray Allen'a verdi.Ray Allen bütün NBA tarihine geçecek bir üçlüğe imza attı ve maç uzatmaya gitti. Uzatmalar sonucunda maçı 103-100 kazanan Heat seride durumu 3-3 yapmıştı.Birçok otorite ve neredeyse bütün NBA yorumcuları bu maçın gelmiş geçmiş en iyi NBA final maçı olarak gösteriyorlardı.Daha önce de söylediğim gibi 7. maçlara çok alışık olan bir isim vardı oda Lebron James'ten başkası değildi. 7. maçı da 95-88 kazanan Heat üst üste ikinci tarihinde de üçüncü şampiyonluğuna ulaşmıştı. Lebron James'de NBA Finallerinin en değerli oyuncusu seçilmişti.
2013-2014 Sezonu
2013 yazında Heat kimsenin aklına gelmeyecek transferler yapmaya başladı.Psikolojik sorunları olduğu için Phoneix Suns'tan kovulan eski öğrencileri Michael Beasley daha sonra da 3 yıldır basketbol oynamayan Greg Oden takıma dahil edildi. Oden normal sezonda sakatlık problemleri nedeniyle sadece 23 maça çıkabildi ve 2.9 sayı 2.3 ribaunt ortalamalarıyla takıma hiçbirşey veremedi. Michael Beasley ise ilk bölümde kadroya girse de daha sonraki düşük performansı yüzünden rotasyona bile giremez oldu. Heat normal sezonu neredeyse hiç kasmadan oynadı. Bu yüzden doğu konferans birinciliğini Indıana Pacers'a kaptırdılar. Lebron James ise son 5 sezonda 4 kez kazandığı normal sezonun en değerli oyuncu ödülünü Kevin Durant'a kaptırdı. Dwyane Wade ise sezonun büyük bölümünde dinlendirildi. Ayrıca sezon ortasında takıma Toney Douglas katıldı. Bu oyuncu da bekleneni veremedi rotasyon dışında kaldı. Playofflarda ilk turda rakip Charlotte Bobcats'di. NBA tarihi boyunca sadece 2. kez Playoff oynayan Charlotte takımını zorlanmadan 4-0 ile geçen Heat ikinci turda Brooklyn Nets'di. Bu seriyi 4-1 ile geçen Heat konferans finalinde 2 senedir saf dışı bıraktığı Indıana'yı da 6 maç sonunda geçince NBA finaline yükselmeyi başardı. Rakip geçen senekiyle aynıydı San Antonio Spurs. İlk maçı kaybeden Heat ikinci maçı kazanınca saha avantajı Heat'in eline geçti. Ancak şampiyonluğa inanmış olan Spurs Miami'deki iki maçı da 20 sayının üzerinde kazandı ve seride 3-1 öne geçti. 5 maça çok iyi başlamasına rağmen Heat tutunamadı ve yine 20 sayının üzerinde kaybetti. Son üç final maçını 20 sayının üzerinde kaybeden Heat seriyi de 4-1 kaybetti ve şampiyon Spurs oldu.Heat için iyi başlayan sezon böylelikle büyük bir üzüntü ile son buldu.
Formalar
Salonlar
| Başlangıç | Bitiş | Arena |
|---|---|---|
| 5 Kasım, 1988 | 28 Kasım, 1999 | Miami Arena |
| 2 Ocak, 2000 | — | American Airlines Arena |
Basketbol Hall of Famerlar
| Miami Heat Hall of Famerlar | |||
| Oyuncu | Pozisyon | Oynadığı yıllar | Olduğu yıl |
|---|---|---|---|
| Pat Riley | Koç | 1995-2003 2005-2008 | 2008 |
| Gary Payton | PG | 2005–2007 | 2013 |
| Alonzo Mourning | C | 1995-2002 2005-2008 | 2014 |
Emekli Formalar
Heat, 4 tane emekli numaraya sahiptir. Michael Jordan'ın alamet-i farikası 23 numaralı forması, Alonzo Mourning'in 33 numaralı forması, Amerikan Futbolu oyuncusu Dan Marino'nun 13 numaralı forması ve Tim Hardaway'in 10 numaralı forması emeklidir.
Bunların yanında Keith Askins'in 2 numaralı formasını giymek isteyen oyuncuların teklifleri de reddedilmektedir. Ancak emeklilik resmi değildir.
| Miami Heat Emekli formalar | ||||
| No | Oyuncu | Pozisyon | Oynama yılları | Emeklilik yılı |
|---|---|---|---|---|
| 10 | Tim Hardaway | G | 1996-2001 | 28 Ekim 2009 [1][2] |
| 33 | Alonzo Mourning | C | 1995–2002 2005–2008 | 30 Mart, 2009.[3] |
Güncel kadro
| Miami Heat kadrosu | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Oyuncular | Antrenörler | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Kadro • Faaliyetler | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Baş Antrenörler
- Ron Rothstein: 1988–1991
- Kevin Loughery: 1991-1995
- Alvin Gentry: 1995
- Pat Riley: 1995-2003
- Stan Van Gundy: 2003-2005
- Pat Riley: 2005-2008
- Erik Spoelstra: 2008-günümüz
Takım istatistik liderleri ve rekorlar
İstatistik liderleri
| Kategori | Oyuncu | İstatistik |
|---|---|---|
| Oynadığı maç | Dwyane Wade | 701 |
| Sayı | Dwyane Wade | 17,127 |
| Ribaund | Udonis Haslem | 5,230 |
| Asist | Dwyane Wade | 4,217 |
| Top çalma | Dwyane Wade | 1,240 |
| Blok | Alonzo Mourning | 1,625 |
| Toplam saha içi isabeti | Dwyane Wade | 6,137 |
| Saha içi isabet yüzdesi | Shaquille O'Neal | 59.6% |
| Toplam 3 sayı isabeti | Tim Hardaway | 806 |
| 3 sayı yüzdesi | Jason Kapono | 49.0% |
| Faul isabeti | Dwyane Wade | 4,503 |
| Faul yüzdesi | Jason Williams | 88.3% |
| Maç başına sayı | LeBron James | 26.7 |
| Maç başına ribaund | Rony Seikaly | 10.4 |
| Maç başına asist | Sherman Douglas | 7.9 |
| Maç başına top çalma | Dwyane Wade | 1.8 |
| Maç başına blok | Alonzo Mourning | 2.7 |
| Triple Double | LeBron James | 13 (5'i playofflarda) |
| Bireysel faul | Alonzo Mourning | 1,960 |
| Top kaybı | Dwyane Wade | 2,418 |
| Kategori | Oyuncu | İstatistik | Sezon |
|---|---|---|---|
| Oynama süresi | Anthony Mason | 3,254 | 2000–2001 |
| Maç başına sayı | Dwyane Wade | 30.2 | 2008–2009 |
| Maç başına ribaund | Rony Seikaly | 11.8 | 1991–1992 |
| Maç başına asist | Tim Hardaway | 8.6 | 1996–1997 |
| Maç başına top çalma | Dwyane Wade | 2.2 | 2008–2009 |
| Maç başına blok | Alonzo Mourning | 3.9 | 1998–1999 |
| Triple Double | LeBron James | 4
4 |
2010–2011
2012-2013 |
| Sayı | Dwyane Wade | 2,386 | 2008–2009 |
| Ribaund | Rony Seikaly | 934 | 1991–1992 |
| Asist | Tim Hardaway | 695 | 1996–1997 |
| Top çalma | Dwyane Wade | 173 | 2008–2009 |
| Blok | Alonzo Mourning | 294 | 1999–2000 |
| Saha içi isabeti | Dwyane Wade | 854 | 2008–2009 |
| Şut yüzdesi | Shaquille O'Neal | 60.1% | 2004–2005 |
| 3 sayı isabeti | Damon Jones | 225 | 2004–2005 |
| 3 sayı yüzdesi | Jon Sundvold | 52.2% | 1988–1989 |
| Faul isabeti | Dwyane Wade | 629 | 2005–2006 |
| Faul isabet oranı | Glen Rice | 88.0% | 1993–1994 |
| Bireysel faul | Grant Long | 337 | 1988–1989 |
| Top kaybı | Dwyane Wade | 321 | 2004–2005 |
| Kategori | Oyuncu | İstatistik | Tarih |
|---|---|---|---|
| Sayı | LeBron James | 61 | 3 Mart, 2014 |
| Oynama süresi | Glen Rice | 59 | 20 Kasım, 1992 |
| Ribaund | Rony Seikaly | 34 | 3 Mart, 1993 |
| Asist | Tim Hardaway | 19 | 19 Nisan, 1996 |
| Top çalma | Mario Chalmers | 9 | 5 Kasım, 2008 |
| Blok | Alonzo Mourning | 9 | 28 Kasım, 2005 |
| Saha içi isabeti | LeBron James | 22 | 3 Mart, 2014 |
| 3 Sayı isabeti | Brian Shaw | 10
10 |
8 Nisan, 1993
12 Ocak, 2013 |
| Faul isabeti | Dwyane Wade | 23 | 1 Ocak, 2007 |
| Top kaybı | Dwyane Wade | 12 | 1 Şubat, 2007 |
| Kategori | Oyuncu | İstatistik | Tarih |
|---|---|---|---|
| Sayı | Dwyane Wade | 46 | 25 Nisan, 2010 |
| Oynama süresi | LeBron James | 50:17 | 9 Mayıs, 2011 |
| Ribaund | Shaquille O'Neal | 20 | 4 Mayıs, 2006 |
| Asist | Dwyane Wade | 15 | 10 Mayıs, 2005 |
| Top çalma | LeBron James | 6 | 15 Mayıs, 2012 |
| Blok | Alonzo Mourning | 9 | 22 Nisan, 2000 |
| Saha içi isabeti | LeBron James | 19 | 7 Haziran, 2012 |
| 3 Sayı isabeti | Mike Miller | 7 | 21 Haziran, 2012 |
| Faul isabeti | Dwyane Wade | 21 | 18 Haziran, 2006 |
| Top kaybı | Dwyane Wade | 9 | 26 Mayıs, 2011 |
Kişisel ödüller
- LeBron James – 2012–2013
- Dwyane Wade – 2006
- LeBron James – 2012–2013
- Dwyane Wade – 2010
- Dwyane Wade – 2009
- Alonzo Mourning – 1999–2000
NBA En Çok Gelişme Gösteren Oyuncu
- Rony Seikaly – 1990
- Isaac Austin – 1997
- Pat Riley – 1997
- Pat Riley – 2011
- Tim Hardaway – 1997
- Alonzo Mourning – 1999
- Shaquille O'Neal – 2005–2006
- Dwyane Wade – 2009–2010
- LeBron James – 2011–2013
- Tim Hardaway – 1998–1999
- Alonzo Mourning – 2000
- Dwyane Wade – 2005–2006, 2011
- Dwyane Wade – 2007, 2012–2013
NBA Yılın Birinci Savunma Beşi
- Alonzo Mourning – 1999–2000
- LeBron James – 2011–2013
- P.J. Brown – 1997, 1999
- Bruce Bowen – 2001
- Dwyane Wade – 2005, 2009–2010
- Sherman Douglas – 1990
- Steve Smith – 1992
- Caron Butler – 2003
- Dwyane Wade – 2004
- Michael Beasley – 2009
- Kevin Edwards – 1989
- Glen Rice – 1990
- Willie Burton – 1991
- Udonis Haslem – 2004
- Mario Chalmers – 2009
NBA All-Star Skil Yarışması Şampiyonu
- Dwyane Wade – 2006-2007
NBA All-Star Üç Sayı Yarışması Şampiyon
- Glen Rice – 1995
- Jason Kapono – 2007
- Daequan Cook – 2009
- James Jones – 2011
NBA All-Star Smaç Yarışması Şampiyon
- Harold Miner – 1993, 1995
NBA All-Star Şutör Yıldızlar Yarışması Şampiyon
- Chris Bosh – 2013-2014
Kaynakça
- ↑ "Hardaway's Heat jersey retired". ESPN. October 29, 2009. 18 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20150518100022/http://sports.espn.go.com/nba/news/story?id=4603706. Erişim tarihi: January 30, 2012.
- ↑ Miami Heat 2010–11 media guide.
- ↑ "Heat retire Mourning's No. 33". ESPN. March 31, 2009. 5 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20150505021021/http://sports.espn.go.com/nba/news/story?id=4029113. Erişim tarihi: January 30, 2012.
Dış bağlantılar
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||