Mihrace
Mihrace, Maharaca olarak da yazılır, Sanskrit dilinde Maharaca (mahat "büyük" ve racan "kral" sözcüklerinden), yönetim kademesi; genel anlamda, racaların üstünde olan Hindu prensi. Tarihsel olarak, Hindistan'daki yerli devletlerden birinin hükümdarı anlamına gelir. Kadınlar için maharani kullanılır.
Bu unvanın ilk kez İÖ 1. yüzyılda Kushanlar tarafından kullanıldığı sanılıyor. İskitlerin ve Kuzeybatı Hindistan'ın Pers-Moğol yöneticilerinin etkisinde kalan Kushanlar "kral" yerine, "büyük kral" anlamındaki "mihrace"yi kullandılar. Gupta döneminin (yaklaşık 320-540) üçüncü kralı I. Çandra Gupta Farsça şehinşah'ın Sanskrit karşılığı olan maharacadhiraca (kralların büyük kralı) unvanını aldı. Sonraları daha abartılı unvanlar da kullanıldı. Kimi dönemlerde yerel vasal krallar da mihrace sanını aldı.[1]