Otto (Yunanistan)

Otto
Yunanistan kralı Otto Joseph, Karl Stieler'in bir portresi, Bonaki Müzesi, Atina
Yunanistan Kralı
Hüküm süresi	27 Mayıs 1832 - 23 Ekim 1862
Sonra gelen	I. George
Eş(leri)	Amalia of Oldenburg
Babası	I. Ludwig
Annesi	Therese of Saxe-Hildburghausen
Doğum	1 Haziran 1815 Salzburg, Bavyera
Ölüm	26 Temmuz 1867 (52 yaşında) Bamberg, Bavyera
Defin	Theatinerkirche, Munich
Dini	Roman Katolik

Otto ya da Otho (d. 1 Haziran 1815, Salzburg, Avusturya - ö. 26 Temmuz 1867, Bamberg, Bavyera), Yunanistan'ın ilk kralı (1832-62). Yunanistan topraklarını Osmanlı Devleti aleyhine genişletme çabalarında başarıya ulaşamamış ve tahttan indirilmiştir.

Bavyera kralı I. Ludwig'in ikinci oğluydu. Capo d'Istria'ın öldürülmesinden sonra, Mayıs 1832'deki Londra Konferansı'nda büyük devletlerce Yunanistan kralı seçildi. Yunan Ulusal Meclisi'nin Ağustos 1832'de bu seçimi onaylanmasından sonra, Bavyeralı danışmanlarıyla birlikte 6 Şubat 1833'te Yunanistan'a gitti.

İlkin Yunanlara güvence verdi (başkentin Nafplion'dan Atina'ya nakli [1834], Atina Üniversitesi'nin kurulması [1837]). Yeni yasalar çıkardı ve düzenli bir ordu kurdu. Ancak Bavyeralı çevresi ve özellikle Joseph Ludwig von Armansperg'e verilen tam yetki nedeniyle kısa sürede halkın gözünden düştü. Bavyeralıların baskıcı yönetimi ve ağır vergiler yüzünden doğan hoşnutsuzluğu, Joseph Ludwig von Armansperg'in görevden çekilmesini (1837) sağlayarak yatıştırdı. Britanya'yla ilişkilerin bozulmasına yol açan Girit'i ilhak etme girişiminin (1841) başarısızlığa uğramasından sonra baş gösteren ayaklanma (1843) üzerine, otokratik yetkilerini sınırlayan ve yerine Ortodoks bir kralın geçmesini öngören bir anayasa çıkarmak zorunda kaldı. Böylece eski Bavyeralı danışmanlarının yerini bir Yunan oligarşisi aldı. Ancak Büyük Devletlerin, özellikle Britanya'nın (Pacifico Sorunu, 1850) sürekli müdahalesi ve Bizans İmparatorluğu'nu yeniden canlandırmayı amaçlayan Megali İdea (Büyük Düşünce) doğrultusunda, Kırım Savaşı'ndan (1853-56) yararlanarak Osmanlılara karşı giriştiği saldırı Fransız ve İngiliz kuvvetlerinin Pire'yi işgal etmesiyle (1854-1857) sonuçlanması, kralın saygınlığını sarstı. İtalya ve Avusturya arasındaki savaşta (1859) Avusturya'yı desteklemesi konumunu daha da sarstı.

Ulusal hareketin başına geçme yeteneğini gösteremeyen ve İyonya Adalarından ayrılmayı reddederek (1859) Girit ayaklanmalarını (1858-1862) bastıran İngilizler karşısında etkisiz kalan kral, Nafplion garnizonunun ayaklanması (13 Şubat 1862) üzerine 23 Ekim 1862'de tahttan feragat etmek zorunda kaldı ve Bavyera'ya geri döndü.

Kaynakça