Peşkir
Peşkir, yemek yerken dize örtülen, genellikle keten ya da pamuk ipliğinden dokunmuş bez. Anadolu'nun çeşitli yörelerinde bu amaçla kullanılan havlu türünden dokumalara da peşkir denir.
El tezgahlarında dokunan peşkirlerin enleri 50 cm'ye yakın, boyları 70-80 cm kadar olur. Bazen bir yer sofrasını boydan boya kuşatacak gibi 2-2,5 m uzunluğunda olanları da vardır. Hesap işi, pesend işi, iğneardı, çiğ iğnesi gibi işlemelerle süslenen peşkirlerin iki kısa yanı genellikle kendinden püsküllü yapılır. İşlemesiz ve kendinden motifli peşkirlere "Tatar havlusu" denir.
Doğu ve İslam geleneğinde yerde bir sini çevresinde yemek yiyenlerin dizlerine örttükleri peşkirlerin 16. yüzyıldan kalma örnekleri kırmızı, mavi, siyah renkli ipekle ve küçük örgülerle süslüdür. 17-18. yüzyıllarda süslemeleri daha da zengin peşkirler yapılmıştır. Osmanlı sarayında peşkirlerin ve mutfak eşyasının bakımından sorumlu peşkir ağası, peşkir başı ve peşkir gulamı gibi görevliler vardı. Bu görevler II. Mahmud'un yenilik girişimleri sırasında kaldırıldı.[1]