Philippe Villiers de L'Isle-Adam
Philippe Villiers de L'Isle-Adam | |
---|---|
44. Hospitalier Şövalyeleri Büyük Ustası | |
Görev süresi 1521 - 21 Ağustos 1534 | |
Yerine geldiği | Fabrizio del Carretto |
Yerine gelen | Piero de Ponte |
Kişisel bilgiler | |
Doğum | 1464 Beauvais |
Ölüm | 1534 Malta |
Yattığı yer | Malta |
Philippe Villiers de L'Isle-Adam (1464, Beauvais - 21 Ağustos 1534, Malta), Hospitalier Şövalyeleri'nin üyesi olan, 1521 yılında ise 44. Büyük Usta seçilerek şövalyelerin liderliği unvanını 1534'teki ölümüne kadar taşıyan şövalye.
Hayatı
1464 yılında, günümüzde Fransa'nın sınırları içerisinde yer alan Beauvais şehrinde doğdu. Osmanlı korsan Kurdoğlu Muslihiddin Reis'in saldırılarından kaçarak, mühimmat ve şövalyelerle birlikte Rodos'a yerleşti. 21 Ocak 1521 tarihinde, Rodos'taki Hospitalier Şövalyeleri'nin 44. Büyük Ustası seçilerek şövalyelerin lideri oldu.
1522'de, Osmanlı İmparatorluğu Padişahı I. Süleyman tarafından yapılan Rodos Kuşatması sırasında, adadaki yaklaşık 7.500 kişinin lideri konumundaydı. 5 ay 28 gün süren kuşatma sonucunda, 22 Aralık 1522 günü teslim olma koşullarını kabul ederek adanın hakimiyetini Osmanlı İmparatorluğu'na bıraktı.[1] Bu şartlara göre şövalyeler, 12 gün içerisinde adayı terk edecek, yanlarına istedikleri mühimmat ve değerli eşyaları alabileceklerdi. Philippe Villiers de L'Isle-Adam liderliğindeki şövalye ve askerler, 1 Ocak 1523 günü gemilerle Girit'e doğru hareket ettiler. İlerleyen yıllarda şövalyelerle birlikte sırasıyla Messina, Viterbo ve Nice şehirlerinde yaşamını sürdürdü. 1530 yılında Kutsal Roma Cermen İmparatoru V. Karl, Malta ve Gozo adaları ile Kuzey Afrika'daki liman şehri Trablus'u şövalyelere bağışladı. Bu tarihten sonra şövalyeler, Malta Şövalyeleri olarak anılmaya başladı. Philippe Villiers de L'Isle-Adam ise, 21 Ağustos 1534'teki vefatına kadar Büyük Usta olarak şövalyelerin liderliği üstlendi.
Resimler
- René Théodore Berthon tarafından yapılan bu tabloda, Philippe Villiers de L'Isle-Adam liderliğindeki Hospitalier Şövalyeleri'nin Malta'ya gelişi gösterilmektedir.
Kaynakça
- ↑ Sakaoğlu, Necdet. Süleyman, Hurrem ve Diğerleri: Bir Dönemin Gerçek Hikayesi. s. sf. 5.