Röntgencilik
Röntgencilik (dikizcilik ya da voyerizm olarak da bilinir) gizlilik gerektiren davranışlar (soyunma, cinsel ilişki, tuvalet) sırasında kişileri gizlice gözetleyerek uyarılmayı ya da doyuma ulaşmayı amaçlayan cinsel sapma.
Cinselliğin çeşitli biçimlerde sergilenmesi, insanda ve hayvanların çoğunda cinsel uyarının ve birleşmenin olağan yönlerinden biridir; ama bu davranış, cinsel uyarılmanın ve doyuma ulaşmanın tek yolu olduğunda bir cinsel sapma sayılır. Röntgenci, kendini tümüyle gizlice gözetlemek istediği sahneye kaptırmış, hareketsiz bir seyircidir. Seyirciler çoğu kez, cinsel yönden doyumsuz ya da kendilerine güvensiz insanlar arasında görülür.[1] Genellikle gösterilmeyen bir şeyi bakışıyla yakalamak röntgenciye yeten bir zevktir. Ancak bu zevk her türlü şiddet biçiminden arınmış da değildir; çünkü röntgenci için önemli olan, görülen kimsenin duyduğunu tasarladığı alçalmadır. Haberi olmadan seyredildiğini fark eden kimse, bundan büyük bir rahatsızlık duymaktadır. Bu durum röntgenciliği sadizme yaklaştırır, ama röntgenci, sadik eyleme geçmekten sakınır. Röntgencilik fetişizme de benzetilmiştir, çünkü röntgencinin doymak bilmez görsel araması, cinsiyetlerin ayrımı ve kadında penis yokluğunun fetişist yadsınması sorununa götürür. Jacques Lacan, röntgencide bakan biri olma, dolayısıyla başkasında tasarladığı utanç ve alçalmanın kendisine yüklendiğini görme olanağının önemli bir rol oynadığını belirtir.
Cinsiyetlere göre dağılımda özellikle erkekler arasında yaygın olan röntgencilikte, yakalanma tehlikesi uyarılmayı hızlandıran ayrı bir heyecan öğesidir. Kadınlarda, özellikle geçici ve düzensiz bir nitelik taşıdığı sanılmaktadır. Gençlik yıllarında olabildiği gibi, ileri yaşlarda da olabilir. Röntgencilik başkalarının özgürlük ve insan haklarına tecavüz sayıldığı için ayrıca suçtur.