Robert Garnier
Robert Garnier (d. y. 1545, La Ferté-Bernard - ö. 20 Eylül 1590, Le Mans, Fransa), döneminin önde gelen Fransız trajedi yazarı.
Yaşamı
Toulouse'da hukuk öğrencisiyken Académié des Jeux Floraux'nun her yıl düzenlediği Jeux Floraux adlı şiir yarışmasında iki ödül kazandı. Lirik şiirlerinden oluşan ve günümüze ulaşmayan Plaintes Amoureuses de Robert Garnier (Robert Garnier'nin Aşk Yakınmaları) adlı şlk kitabını 1565'te yayımladı. Paris Barosu'nda staj gördükten sonra kendi bölgesinde önce yasama ve yargı işlevi olan Conseil du roi (Krallık Konseyi) avukatlığında, ardından da Ceza Mahkemesi yargıçlığında bulundu.
Garnier'nin ilk oyunları Seneca okulunun etkisindeydi. Bu anlayışla Porcie Épouse de Brutus (1568; Brutus'un Karısı Patricia), Hippolyte (1573; Hippolyte) ve Cornélie, Épouse de Pompée (1574; Pompeıus'un Karısı Cornelia) adlı oyunları yazdı. Daha sonraki Marc-Antoine (1578; Marcus Antonius), La Troade ou la Destruction de Trove (1579; Troya Destanı ya da Troya'nın Yıkılışı) ve Antigone (1580) adlı trajedilerinde "eylem"e daha çok ağırlık vererek hm kendi yazdığı ilk oyunları, hem de Étienne Jodelle ve Jacques Grévin gibi oyun yazarlarını aşan ileri bir tekniğe ulaştı.
1582 ve 1583'te yayımlanan Bradamante ve Les Juives (Yahudi Kadınlar) Garnier'nin başyapıtlarıydı. Koronun yer almadığı tek oyunu ve ilk Fransız trajikomedisi olan Bradamante'de Seneca'yı örnek almak yerine konusunu Aristo'nun oyunlarından seçerek romantik öyküyü güçlü bir oyuna dönüştürdü. Oyunda Bradamante ve Roger adlı iki aşık sahnede hiç karşılaşmazlar, ama Roger'nin aklında var olan çelişki tam anlamıyla dramatik merak uyandırır. Les Juives, Nabukadnezar'ın Kral Zedekya ve çocuklarına duyduğu barbarca kinin öyküsüdür. Tam bir eleji olarak tasarlanmış bir trajedide bütünlük peygamberin kişiliğiyle sağlanır.
Garnier yurtsever bir Katolikti: Trajedilerini Din Savaşları'nın acılarını yaşayan çağdaşlarına ahlak ve din konusundaki görüşlerini iletmek amacıyla yazdı. Şiirlerinde dostu Pierre de Ronsard'dan etkilenen Garnier'nin etkileyici duygusal sahnelerle dolu oyunları 16. yüzyılın sonlarına değin sahnelendi.[1]