Sakarin
| Sakarin | |
|---|---|
 | |
| Genel | |
| Kimyasal Adı | 1,1-Dioxo-1,2-benzothiazol-3-one |
| Diğer adlar | benzoik sülfinit E954 |
| Moleküler formül | C7H5NO3S |
| SMILES | C1=CC=C2C(=C1)C(=O)NS2(=O)=O |
| Molar kütle | 183.1845 |
| Görünüm | Beyaz kristal katı |
| CAS numarası | 81-07-2 |
| Özellikler | |
| Yoğunluk ve faz | 0.828 g/cm3 |
| Suda çözünürlük | 1 g per 290 mL |
| Ergime noktası | 228.8-229.7 °C |
Sakarin, yapay bir tatlandırıcıdır.
Temel maddesi benzoik sülfinit olan sakarin, sakarozdan daha tatlı olup, izne bağlı olarak içki, şekerleme, ilaç ve diş macunu gibi ürünlerde tat vermek için kullanılır. Raf ömrü gıda maddelerinde 6 ay gibi kısayken, ilaçlarda 2 yıl kadardır. İlk kez, 1879 yılında Constantin Fahlberg adlı bir eczacı tarafından üretildi. O Johns Hopkins Üniversitesi ikinci başkanı Ira Remsen ile birlikte maden kömürü katranı üzerinde yapılan denemeler sırasında yanlışlıkla buldukları sakarin hakkında 1879 ve 1880 yıllarında makale yayınlanarak 1884'te patenti alındı.
I. Dünya Savaşı sırasında şeker yokluğunda yaygın olarak kullanılmasına kadar çok tanınmayan bu ürün, düşük kalorili olması nedeniyle 1960 ve 1970'li yıllarda giderek daha çok kullanılır oldu. Çay şekerinden yaklaşık 500 kat daha fazla tatlandırıcı özelliğe sahip olan sakarin, herhangi bir besin değeri taşımamaktadır. Özellikle şeker hastaları ve kilo almaktan çekinenlerin, çay, kahve gibi içeceklerde tercih ettiği sakarinin kanserojen olup olmadığı uzun süre tartışılmış fakat ıspatlanamamıştır.
Ticari satışı yaklaşık tek başına 12,5 miligramlık tabletler halinde veya Sakarin Sodyum 12,5 mg ve Sodyum Siklamat 125 mg kombinasyonu ile yapılmaktadır. Bazı ürünlerde sakarinle ilgili kanser uyarısı olduğu gibi, sakarin kullanılan ürünlerde bunun belirtilmesi zorunludur. Maksimum günde 5 mg / kg kullanabilir. (70 kg için 70*5 en fazla 350 mg kullanabilir). Kullananlarda ender olarak ışığa karşı duyarlılık artışı ve alerjik reaksiyonlar görülebilir.