Satyagraha
Satyagraha (Türkçe: "hakikat gücü" ya da "hakikate adanma"), 20. yüzyılda Hindistan'da Mahatma Gandhi'nin ortaya attığı felsefi akım. Uygulamada, belirli bir kötülüğe karşı kararlılıkla ama şiddete başvurmaksızın direnmeyi öngörür. Satyagraha Hint halkının İngiliz emperyalizmine karşı savaşımının kılavuz felsefesi olmuş, ayrıca başka ülkelerdeki protestocu gruplar tarafından benimsenmiştir.
Kavram
Satyagraha, yalnızca doğruyla (satya) yetinmeye ve kötülüğe salt kendi gücüyle ve bir sevgi anlayışıyla direnmeye dayanan tutumu belirten sanskritçe bir kavramdır. Gandhi'nin felsefesinin temelini oluşturan bu tutum, şiddetsizcilik (ahimsa) kavramına sıkı sıkıya bağlıdır. Gandhi satyagraha kavramını geliştirirken, Lev Tolstoy ve Henry David Thoreau'nun yazılarından, Kitabı Mukaddes'ten ve Bhagavadgita ile öteki Hindu metinlerinden yararlandı. Satyagraha aynı zamanda Hinduizmin ahimsa (şiddetsizcilik) kavramına da dayanıyordu.
Uygulama
Satyagraha uygulayan kişi (satyagrahi), hakikati barış ve sevgi dolu bir ruhla arayıp zihnini de şiddetten arıtınca olumsuz bir durumun gerçek yapısını kavramasını sağlayacak doğru bir sezgiye ulaşır. Bu yolla mutlakta hakikatla karşılaşır; yanlışa boyun eğmeyi ya da onunla uzlaşmayı reddederek bu hakikati olumlar. Kötüyle karşı karşıya geldiğinde şiddete başvurmamalıdır, çünkü şiddete başvurduğunda doğru sezgiden de uzaklaşır. Satyagrahi, karşıtlarını niyetlerinin ne olduğu konusunda her zaman uyarır; gizlilikten yararlanmayı öngören taktiklere hiçbir zaman başvurmaz. Satyagraha yalnızca pasif direniş eylemleriyle de sınırlı değildir; uygulama alanı günlük yaşama ilişkin doğru davranış biçimlerinden, almaşık siyasal ve ekonomik kurumlar oluşturmaya kadar uzanır. Satyagraha, düşmanını değiştirerek başarıya ulaşmayı amaçlar. Sonuçta yenilgi ya da yengi yoktur, yeni bir uyum vardır.
Gandhi satyagraha kavramını ilk kez 1906'da Güney Afrika'daki Transvaal koloni hükümeti tarafından Asyalı azınlıklara karşı uygulanan yasaya karşı ortaya attı. Hindistan'daki ilk satyagraha eylemi 1917'de Çamparan'da çivit üretilen bölgede başladı. Sonraki yıllarda oruç tutma ve ekonomik boykotlar satyagraha yöntemleri olarak yaygınlaştı. Gandhi satyagrahanın herkesi dönüştürebilecek güçtü olduğunu, bu nedenle her yerde uygulanabileceğini ileri sürmüştür.