Tamer Başoğlu
Tamer Başoğlu (d. 5 Ağustos 1938, Nazilli), soyut anlayışta gerçekleştirdiği anıt heykelleriyle tanınan Türk heykelci.
1954'te girdiği İstanbul Güzel Sanatlar Akademisi (DGSA) Heykel Bölümü'nde Zühtü Müridoğlu, Hadi Bara, İlhan Koman ve Rudolf Belling'in öğrencisi oldu. 1960'ta eğitimini tamamlayarak ertesi yıl İtalya'ya gitti, Roma Güzel Sanatlar Akademisi'nde (Accademia di belle arti di Roma) bir yıl süreyle Prof. Podimani ve Pericle Fazzini'nin derslerini izledi. 1962'de çeşitli Avrupa ülkelerini dolaşarak araştırma ve incelemelerde bulundu. Eğitim çalışmalarını 1968 yılında Salzburg Yaz Akademisi'nde Kirschner ve Emilio Vedova ile sürdürdü.1964'te DGSA Heykel Bölümünü'ne asistan olarak atandı, 1971'de doçent, 1976'da da profesör oldu.
1968'de 30. Devlet Resim ve Heykel Sergisi ikincilik ödülünü, 1971 TRT Sanat Ödülleri Yarışması'nda heykel ödülünü, 1985'te Türkiye İş Bankası'nın Heykel Büyük Ödülü'nü aldı. Türkiye'deki ilk soyut Atatürk heykeli olan "Atatürk Anıtı" ("Bilim Ağacı", 1966, ODTÜ yerleşkesi, Ankara)[1], "Atçalı Kel Mehmet" (1968), "Kazım Karabekir" (1970), Atatürk ve Kadın Hakları (1973, Karşıyaka, İzmir), "Aydın 50. Yıl" (1973) anıtlarının yanı sıra çok sayıda Atatürk heykeli de yaptı.
1960'larda geometrik soyut anlayışa yönelerek ahşap ve maden (bakır, demir) malzemeyle hareketli yapıtlar gerçekleştirdi; ahşap kitleyi ana form olarak alıp, ona bakır levhalardan kestiği biçimleri aplike ederek biçim yöünden zenginleştirdi. 1966'dan sonra daha çok heykel alanında yoğunlaştı. Bu yıllarda Türkiye'de ilk kez poliester döküm tekniğini kullandı ve yitik mum yönteminin (cire perdue) canlanmasında önemli rol oynadı.
Kaynakça
- ↑ Sout Heykelciliğin Duayeni Tamer Başoğlu, dijimecmua.com, Ağustos-Eylül 2010.