Uzlaşma için Birlik
Uniting for Consensus üyeleri
Uniting for Consensus (UfC) (Uzlaşma için Birlik) veya Kahve kulubü, 1990'larda Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi'nin daimi üye sayısının artması olasılığına karşı gelişen bir harekettir. Grup İtalya'nın liderliğinde altında olup[1][2] G4 ülkeleri (Brezilya, Almanya, Hindistan ve Japonya) tarafından önerilen daimi üyelik tekliflerine karşı çıkmakta ve üyeliklerin bölgesel temelde temsil esasına göre belirlenmesini savunmaktadır. Birliğin üyeleri İtalya, Arjantin, Kanada, Kolombiya, Güney Kore, Kosta Rika, İspanya, Malta, Meksika, Pakistan, San Marino, Türkiye ve Endonezya'dır.[1]
Kaynakça
- 1 2 Ayca Ariyoruk (3 Temmuz 2005). "Players and Proposals in the Security Council Debate". Global Policy Forum. 5 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20160605111726/https://www.globalpolicy.org/component/content/article/200/41204.html. Erişim tarihi: 12 Temmuz 2016.
- ↑ Nicoletta Pirozzi; Natalino Ronzitti (Mayıs 2011). "The European Union and the Reform of the UN Security Council: Toward a New Regionalism?". Istituto Affari Internazionali. 29 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20131029210417/http://www.iai.it/pdf/DocIAI/iaiwp1112.pdf. Erişim tarihi: 12 Temmuz 2016.
Dış bağlantılar
- Volker Weyel (Mayıs 2008). "The Quest for Regional Representation: Reforming the United Nations Security Council". Dag Hammarskjöld Foundation. 3 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20130603130220/http://www.dhf.uu.se/pdffiler/cc4/cc4_web.pdf. Erişim tarihi: 12 Temmuz 2016.
This article is issued from Vikipedi - version of the 7/16/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.