İbn Hacer el-Askalanî
| İbn Hâcer el-Askalanî ابن حجر العسقلاني | |
|---|---|
| Tam adı: | Ebu'l Fazl Şihabuddin Ahmed bin Ali bin Muhammed el-Askalanî |
| Doğumu: | 18 Şubat 1372 |
| Doğum yeri: | Kahire |
| Ölümü: | 2 Şubat 1449 |
| İlgilendikleri: | Tarih, Hadis, Matematik, Edebiyat |
| Çağ: | 14. ve 15. Yüzyıl |
| Önemli çalışmaları: | •El İsabe fi Temyizi's Sahabe •Fethu'l Barî |
İbn Hâcer el-Askalanî (Arapça: ابن حجر العسقلاني) (d. 18 Şubat 1372, Kahire - ö. 2 Şubat 1449), Mısır'lı hadis alimi.
Tam adı 'Ebu'l Fazl Şihabuddin Ahmed bin Ali bin Muhammed el-Askalanî olan alim 18 Şubat 1372 yılında Mısır'ın Kahire şehri yakınlarında doğdu. Küçük yaşlarda anne-babasını kaybetti, eğitimini babasının dostları üstlendi. 9 yaşında hafız oldu ve 12 yaşında babasının bir dostuyla Mekke'ye gitti. Mekke'de hadis derslerinin yanı sıra fıkıh, Arapça ve matematik dersleri aldı. 20 yaşından sonra ise seyahat etmeye başlayarak gittiği şehirlerdeki bilginlerle görüşerek ilmini arttırdı. Ardından yine memleketi Mısır'a döndü ve Mısır sultanının görevlendirmesiyle Diyarbakır'a kadı olarak gitti.[1]
İbn Hâcer, asıl uğraşı olan hadisin yanı sıra, fıkıh ve fıkıh usulü, tefsir, lügat, edebiyat ve tarihle de meşgul olmuştur.
Eserleri
- Fethu'l Barî (Sahih-i Buhari şerhi)
- El İsabe fi Temyizi's Sahabe
- Buluğu'l Meram
- Nuhbetü'l Fiker
- Tağliku't Ta'lîk
- Tehzibü't Tehzib
- Lisanü'l Mizan
- Ed-Dürer’ûl-Kâmine