Balcıl keseli
 | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Balcıl keseli (Tarsipes rostratus). John Gould'un 1863 tarihli kitabındaki çizim. | ||||||||||||||||||
| Bilimsel sınıflandırma | ||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||
| | ||||||||||||||||||
| Tarsipes rostratus | ||||||||||||||||||
| Dış bağlantılar | ||||||||||||||||||
|
Balcıl keseli (Tarsipes rostratus) Avustralya'nın güneybatısında yaşayan bir keseli türü. Tarsipedidae familyasının tek üyesidir. Bir fare büyüklüğünde olan Balcıl keseli nektar ve polen ile beslenir ve yaşadığı bölgede çiçeklerin polenleşmesinde önemli rol oynar.
Özellikleri
Balcıl keseliler kuyrukları ile 13,5 - 19,5 cm uzunluğa (kuyruk 7 - 10,5 cm) ve 7 - 16 gram ağırlığa ulaşır. Postlarının üstü gri-kahverengidir ve yanlarına doğru kızıllaşır. Sırtlarında, kafalarından kuyruklarına kadar varan 3 uzun çizgi olur. Karın kısımları bej rengidir. Gözleri ve kulakları büyük, ağızları sivri olur.
Yaşam alanı ve yayılımı
Balcıl keselinin yayılımı, sadece Güneydoğu Avustralya'nın sahile yakın kısımları olmak üzere oldukça kısıtlıdır. Seyrek ağaçlı ve çalılık bölgelerde yaşar.
Yaşam şekli
Genelde gece aktif olan Balcıl keselinin görme ve duyma kabiliyeti çok iyidir ve çok iyi tırmanıcıdır. Yiyecek ararken görme ve koku alma duyularını kullanır. Çalıların arasında tırmanırken kuyruğunu beşinci el gibi kullanır. Uyumak için terk edilmiş kuş yuvalarına girer veya kendisi bir yuva yapar.
Balcıl keseli yaşadığı bölgeye daima sadık kalır. Erkekler 1280 metrekarelik, dişiler ise 700 metrekarelik bir alana sahip çıkar.
Beslenme
Balcıl keseli 2,5 cm kadar dışarıya uzatabildiği dili ile çiçeklerin nektar ve polenleri ile beslenir. Özellikle Banksia ve Dryandra cinslerinin çiçeklerini tercih eder. Çiçeklere ulaşmak için ilginc tırmanma yöntemleri vardır. Örneğin bazen kuyruğuyla tutunup, kafa üstü sarkılarak çiçeklerin nektarını toplar. Böcek yediği çok seyrek görülür. Hayvanat bahçelerinde uçan sinekleri son derece yetenekli bir şekilde havada tutup yedikleri görülmüştür.
Üreme
21 - 28 günlük bir gebelikten sonra 2 - 4 yavru doğar. Doğan yavrular 5 miligram ağırlıkları ile bütün memelilerin arasında en küçük yavrulardır. Annenin kesesi içersinde bulunan 4 memenin sütü ile 60 gün beslenirler. 60 gün sonra yavrular 2,5 gram ağırlığa ulaşır ve keseyi terk eder. Bundan sonra iki hafta boyunca annelerini takip ederler. Anne yavrularını bazen sırtında taşır ve ara sıra süt ile beslemeye devam eder. 2 hafta sonra annelerinden ayrılırlar. Balcıl keselilerin ömürü genelde 1, bazen 2 yıl civarında olur.
Kitaplar
- Ron D. Wooller und Eleanor M. Russell: Honigbeutler in: David MacDonald (Hrsg.): Die große Enzyklopädie der Säugetiere, Könemann Verlag, Königswinter 2004, S. 858 f, ISBN 3-8331-1006-6 (deutsche Übersetzung der Originalausgabe von 2001)
- W. Gewalt: Der Honigbeutler in: Bernhard Grzimek (Hrsg.): Grzimeks Tierleben Säugetiere 1, Bechtermünz Verlag, Augsburg 2004, S. 112 f, ISBN 3-8289-1603-1 (unveränderter Nachdruck der Originalausgabe von 1980)
- Honey Possum in: Ronald M. Nowak: Walker’s Mammals of the World. Johns Hopkins University Press, London 1999. ISBN 0-8018-5789-9
Dış bağlantılar
- Honigbeutler auf Animal Diversity Web
- {{{değer biçenler}}} ({{{yıl}}}). {{{başlık}}}. Tehlike altında olan türlerin 2006 IUCN Kırmızı Listesi. IUCN 2006. {{{alınma}}} tarihinde alınmıştır.
- Fotogallerie