Benzodiazepin
Benzodiazepin (bazen halk dilinde "benzo"; sık sık "BZD" kısaltılır), temel kimyasal yapısı bir benzen halkası füzyon ve diazepin bir halka olan psikoaktif maddedir. İlk benzodiazepin olan klordiazepoksidin (Librium®), Leo Sternbach tarafından 1955 yılında tesadüfen keşfedildi. Aynı zamanda 1963 yılından bu yana (Valium®) diazepam pazarladığı Hoffmann-La Roche, 1960 yılında kullanılabilir hale geldi.
Benzodiazepinler, hipnotik sedatif (uyku-uyarmayan), anksiyolitik (anti-anksiyete), antikonvülzan, kas gevşetici ve amnezik eylem sonucu bir nörotransmitter olan gamma aminobütirik asit (GABA), etkisini artırır. Bu özellikler, tıbbi veya dental işlemler için premedikasyon olarak kaygı (anksiyete), uykusuzluk, ajitasyon, nöbetler, kas spazmları, alkol yoksunluğu ve tedavisinde benzodiazepinler faydalı olur. Benzodiazepinler kısa, orta veya uzun etkili olarak kategorize edilir. Kısa ve orta etkili benzodiazepinler, uykusuzluk tedavisi için tercih edilir. Uzun etkili benzodiazepinler kaygı tedavisi için tavsiye edilir.
Her ne kadar Benzodiazepinler genellikle güvenli ve kısa süreli kullanım için etkili görülüyor olsa da Uzun süreli kullanımı nedeniyle olumsuz psikolojik ve fiziksel etkileri, etkinliğinin azaldığı ve kaygıları tartışmalıdır yine fiziksel bağımlılık ve yoksunluk uzun süreli kullanımda ortaya çıkan olumsuz bir etkidir.
Gebelikte benzodiazepin güvenliğine ilişkin tartışmalar vardır. Yenidoğanda yoksunluk belirtileri ne neden olduğu bilinmektedir. Benzodiazepinler aşırı doz alınabilir ve tehlike ye yol açabilir. Ancak, barbitüratlare göre çok daha az toksik etkisi vardır ve benzodiazepin aşırı doz alımı ölümle nadiren sonuçlanır. Ancak diğer kombinasyonlar ile birleştirildiğinde, ancak merkezi sinir sistemi (MSS) depresanlar gibi etanol ve opioidler, toksisite ve ölümcül doz artırma potansiyeli artar.[14] Benzodiazepinler sık yanlış ve kombinasyon halinde alındığında, kötüye kullanılan ilaçlardır.
Aşırı tüketim veya opioid ağrı kesiciler ile alındığında ölüme sebep olmaktadır.[1]