Charles Maurras
Charles-Marie-Photius Maurras (d. 20 Nisan 1868, Martigues - ö. 16 Kasım 1952, Tours, Fransa), Fransız yazar ve siyaset kuramcısı. Geliştirdiği "bütünsel milliyetçilik" görüşü faşizmin bazı temel ilkelerine kaynaklık etmiştir.
Biyografi
Kralcı ve Katolik bir aileden geliyordu. Aix-en-Provence'taki Collège de Sacré-Cœur'de öğrenim görürken geçirdiği bir hastalık sonucu 1880'de sağır oldu. Bu olaydan sonra bütün zamanını okumaya ayırdı. Katolikliğe olan inancını yitirdikten sonra, Homeros'tan Frédéric Mistral'e kadar uzanan büyük şairlerle Yunan ve Romalı düşünürlerin görüşlerinden de etkilenerek kendi dünya görüşünü eleştirdi.
1891'de Paris'e yerleşen Maurras, çok geçmeden Jean Moréas'yla birlikte simgecilere muhalif genç şairlerden oluşan bir grup kurdu. Sonradan école romane (Roma okulu) adıyla anılacak bu grubun üyeleri, klasik edebiyata özgü ölçülülük ve açıklığı simgecilerin yapıtlarındaki belirsizliğe ve duygusallığa yeğliyorlardı. Dreyfus Olayı'ndan sonra ateşli bir monarşist olan Maurras, Haziran 1899'da L'Action Française adlı derginin kurucuları arasında yer aldı. Devletin üstünlüğünü ve Fransa'nın öteki uluslarla ilişkilerinde kendi çıkarlarına öncelik vermesini savunan "bütünsel milliyetçilik" görüşüne bağlı olan dergi, Léon Daudet'nin yardımıyla 1908'de günlük bir gazeteye dönüştü ve yayını 1944'e değin sürdü.
Maurras felsefi görüşlerini dile getirdiği kısa öykülerden oluşan Le Chemin de paradis (1895; Cennet Yolu), ağırlığını Yunanistan'daki gezi izlenimlerinin oluşturduğu Anthinéa (1901) ve George Sand'la Alfred de Musset arasındaki aşk ilişkisini konu alan Les Amants de Venise (1902; Venedikli Aşıklar) adlı kitaplarıyla yazar olarak ünlendi. Enquête sur la monarchie (1900; Monarşi Üzerine Arştırma) ve L'Avenir de l'Intelligence'ta (1905; Aklın Geleceği) ise siyasal görüşlerini kapsamlı biçimde ortaya koydu. La Musique intérieure (1925; İçten Gelen Müzik) ve Barbarie et poésie (1925; Barbarlık ve Şiir) adlı çalışmalarıyla I. Dünya Savaşı'ndan sonra edebiyat çevrelerinde hayranlık toplamayı sürdürdü. Ama Katolik Kilisesi'nin Aralık 1926'da bazı yapıtlarıyla L'Action Française'i Index Librorum Prohibitorum'a (Yasak Kitaplar Listesi) alması, siyasal etkisinin zayıflamasına ve kilise üyesi çok sayıda yandaşının çevresinden uzaklaşmasına yol açtı.
1938'de Académie Française'e kabul edilen Maurras, II. Dünya Savaşı'ndakii Alman işgali sırasında Pétain hükümetini destekledi. Savaştan sonra Eylül 1944'te tutuklandı. Ocak 1945'te işbirlikçilik suçundan yaşam boyu hapis cezasına çarptırıldı ve akademi üyeliğinden uzaklaştırıldı. 1952'de sağlık nedenleriyle serbest bırakıldıktan sonra kiliseyle yeniden uzlaştı.
Son yapıtları, La Balance intérieure (1952; İç Denge) adlı şiir kitabıyla Le Bienheureux Pie X, Sauveur de la France (ös 1953; Fransa'nın Kurtarıcısı Aziz X. Pius) oldu.[1]