Charles Tilly

Charles Tilly (Mayıs 27, 1929 – Nisan 29, 2008^[1]) siyaset ve toplum arasında ilişki üzerine yazan Amerikalı sosyolog, siyaset bilimci ve tarihçi.  University of Michigan 'da 1969–1984 arasında tarih, sosyoloji ve sosyal bilim profesörü ünvanıyla çalıştı ve son görevi Columbia University'deydi. "21. yüzyıl sosyolojisinin kurucu babası"^[1] ve "dünyanın seçkin sosyolog ve tarihçilerinden biri" olarak adlandırıldı, "çalışmaları eşsiz, insanlığı en üst düzey, ruhu sarsılmaz."^[2] olarak adlandırıldı. Ölümünden sonra, onun adına çeşitli dergiler özel sayılar yayınlandı, konferans ödülleri verildi ve özel ölüm ilanları hazırlandı.^[3]

Kişisel yaşam ve eğitim

Tilly  Lombard, Illinois'de (Chicago yakınlarında) doğdu. Harvard University'den 1950 yılında magna cum laude ünvanıyla mezun oldu. Kore Savaşı'nda Amerikan Ordu'sunda bulundu. Doktorasını 1958'te Harvard Sosyoloji'de tamamladı.

Akademik kariyer

Charles Tilly  University of Delaware, Harvard University,  University of Toronto,  University of Michigan, The New School, ve Columbia University'de çalıştı. Michigan'da, 1969–1984 arasında tarih profesörü, 1969–1981 arasında sosyoloji profesörü, 1981–1984'de sosyal bilim profesörü ünvanlarıyla görev yaptı. Columbia'da, Joseph L. Buttenwieser Professor of Social Science olarak bulundu. Harrison White ile birlikte Tilly New York School of relational sociology'nin ortaya çıkışında kilit bir rol üstlendi. Kariyeri boyunca 600'den fazla makale, 51 kitap ve monografi yayınladı.^[4]

Akademik çalışmaları

Tilly'nin çalışmaları sosyal bilimlerin farklı alanlarına yayılmıştır ve sosyoloji dışında tarih ve siyaset bilimini de etkilemiştir. Tarihsel sosyolojinin gelişimindeki temel figürlerinden biri olarak bilinir; tarihsel analizde kantitatif metodun, olay kataloglaması metodunun, araştırmada ilişkisel ve sosyal-ağ durumlarına doğru dönüşün, süreç ve mekanizma temelli analizlerin ilk uygulayıcılarındandır. Aynı zamanda çekişmeci siyaset, toplumsal hareketler, emek tarihi, devlet oluşumu, devrimler, demokratikleşme, eşitsizlik ve şehir sosyolojisi alanlarında da çalışmıştır.

Devlet oluşumu

Tilly, Orta Çağlardan günümüze Avrupa'da siyasal, sosyal, teknolojik değişimi analiz ederek, dünyada baskın siyaset yapma biçimi olarak ulus-devletin emsalsiz başarısını açıklayama çalıştı.^[5] Onun teorisine göre  modern-öncesi Avrupa'daki askeri yenilenme (özellikle barut ve kitlesel ordular) savaşı aşırı biçimde pahalı hale getirmişti. Sonuç olarak, sadece yeterli sermayeyi elinde tutan ve geniş bir nüfusa sahip devletler güvenliklerini sağlayabildi ve düşmanca atmosferde tam olarak hayata kalabildi. Modern devletin kurumları (vergiler gibi) savaş-yapmayı mümkün kılabilmek için geliştirildi. 

Çekişmeci siyaset

Çekişmeci siyaseti bireyselci ve orantısız analizlerinin tersine Tilly'nin çalışması toplumsal protestonun dinamik ve siyasal, sosyal, ekonomik bağlam içerisinde geliştiğini vurgular.  Kolektif şiddetle ilgili önceki çalışmalar bunların atipik doğasını vurgularken, Tilly bu eylemlerin şiddet içermeyen siyasal gerginliklerin örgütlenmesinden doğduğunu gösteren kanıtlar sundu. 

Tilly'nin çalışması toplumsal hareketler alanını önemli derecede etkilemiştir. İlginç şekilde Tilly 2007'deki bir söyleşinde, "yirmi yıl boyunca toplumsal hareketler hakkında yazmaktan kaçındım çünkü kavramın şişmiş ve özensiz hale geldiğini hissettim" demişti. “Toplumsal hareket fenomeni, bana insan eyleminin evrensel bir kategorisi olarak değil, yiyeceğe kolektif el koyma ve seçim kampanyalarına paralel olarak tarihsel olarak siyasetin belli bir biçimi gibi göründü."  ^[6]

Bütün toplumsal protesto biçimlerini toplumsal hareket diye tanımlamak yerine, Tilly daha dar bir tanım kullanır. Kavramsal olarak toplumsal hareketlerin çıkar grubu siyaseti, devrimler, grevler,seçim kampanyaları, darbeler gibi siyasal gerginliklerin diğer biçimleriyle benzer unsurları paylaştığını, fakat kendine özgü belirgin niteliklerinin de bulunduğunu söyler. Toplumsal hareketin Batı'da 1750'den sonra geliştiğini ve dünyaya sömürgecilik, ticaret ve göç ile yayıldığını iddia eder. Yerli halkların demokratikleşme ile toplumsal hareket deneyimleri yaşadıklarını ve başarılı olduklarında siyasal mücadelelerinin içine bunu yerleştirdiklerini belirtir. 

Tilly toplumsal hareketlerin şunları birleştirdiğini öne sürer:

1. Hedef kitle üzerinde kolektif talepler öne süren sürekli, düzenli kamusal çabalar: bunu kampanya olarak adlandıralım.;
2. Siyasal eylemin aşağıdaki biçimlerinin çeşitli kombinasyonlarının uygulanması: özel amaçlı dernek ve koalisyonlar kurmak, kamusal eylemler, dini törenler, nöbetler, yürüyüşler, gösteriler, imza kampanyaları, kamusal medyada açıklamalar ve broşürler yazmak; değişken buluşma çağrıları yapmak: toplumsal hareket repertuarı ve 
3. Katılımcıların kamusal olarak çok güçlü değer (worthiness), birlik (unity), sayı (numbers) ve bağlılık (commitment)  (DBSB / WUNC) gösterilerinde bulunması. DBSB / WUNC gösterimleri.^[7] Bir kampanya daima üç parçayı bağlar: bir grup katılımcı, bazı iddialar, bir tür kamu. Toplumsal hareket repertuarları konuya özgüdür, toplumsal hareketlerin işleyen standart prosedürleri şu şekildedir:  özel amaçlı dernek ve koalisyonlar kurmak, kamusal eylemler, dini törenler, nöbetler, yürüyüşler, gösteriler, imza kampanyaları, kamusal medyada açıklamalar ve broşürler yazmak; değişken buluşma çağrıları yapmak. DBSB gösterimleri için Tilly şu şekilde yazar:  “DBSB terimi kulağa garip gelebilir, fakat çok tanıdık bir şeyi simgeler.”^[8] Toplumsal hareketlerin değer gösterimleri, çocuklu anneleri, din adamlarının varlığını, makul davranışlarını içerebilir; birlik eşleşen pankartlar, şarkılar, sloganlar tarafından gösterilir; sayı imzalar veya dilekçeler ya da sokakları doldurmak yoluyla ortaya konur; ve bağlılık kötü havaya direnerek, gösterişli fedakarlıklarla veya yaşlı ve engellilerin katılımıyla desteklenir. DBSB önemlidir çünkü toplumsal hareketin hedeflerine ve ilişkili kişilerine kritik mesajlarını iletir.

Tilly toplumsal hareketler tarafından geliştirilen savları/iddiaları üçe ayırır:

1. Kimlik iddiaları hafife alınmaması gereken birleşik bir gücü, "biz"i—iddia sahipleri— ifade eder. Bu iddialar, "bizim" adımıza yapılır, "X'e karşı birleşmiş vatandaşlar" gibi. 
2. Duruş iddiaları diğer siyasal aktörlerle, örneğin dışlanmış azınlıklar, yerleşik tacirler, uygunca oluşturulmuş vatandaş grupları veya rejimin sadık destekçileri arasında benzerlikleri ve bağları sağlar. 
3. Program iddiaları hareketin nesnelerinin fiili veya öngörülen eylemlerine destek vermeyi ya da karşı çıkmayı ilan etmeyi içerir.^[9] Tilly toplumsal hareket repertuarının temelini, işlediği ulusal rejim içerisine yerleştirir. Rejimleri hükümetin kapasite ve verili siyasa içerisinde demokrasi derecesine göre tanımlayarak, çekişmeci repertuarların rejimler tarafından üç şekilde şekillendirildiğini söyler:  rejimler sav oluşturma repertuarlarını kontrol eder — saptanmış, izin verilmiş ve yasaklanmış; rejimler iddia sahiplerini ve iddiaların hedeflerini oluştururlar; ve rejimler sorunların, olayların akışını ve toplumsal hareketlerin yükselişi ve düşüşü etrafında hükümet eylemlerini oluştururlar.^[10] Tilly aynı zamanda toplumsal hareketler ve demokratikleşme arasında kompleks bir ilişki olduğunu söyler.  Demokratikleşme, toplumsal hareketlerin şekillenmesini destekler fakat tüm toplumsal hareketler demokrasiyi savunacak ya da destekleyecek anlamına gelmez. Bu ayrım kritiktir. Tilly, hareketlerin iddialarıyla hareketin sonuçlarını analitik olarak ayırarak, toplumsal hareketlerin kendi kendilerine demokrasiyi destekleyeceği algısına karşı uyarır.  Demokrasiyi destekleyici bir hareket, anti-demokratik sonuçlar doğurabilir, iddiasındadır; örnek olarak anarşistlerin demokrasi arayışındaki koalisyonları parçalara ayırmayı desteklemesi verilebilir. Tersi durumda, bir anti-demokratik hareket, demokratik karşı-eylemi uyararak, demokratik sonuçları destekleyebilir. Conversely, an anti-democracy movement may promote democratic outcomes by stimulating democratic counter-action by other citizens or self-serving countermeasures by public officials; an example would be unsuccessful anti-immigrant movements.

Kaynakça

1. Martin, Douglas (May 2, 2008). "Charles Tilly, 78, Writer and a Social Scientist, Is Dead". New York Times. http://www.nytimes.com/2008/05/02/nyregion/02tilly.html?_r=1&ref=obituaries&oref=slogin. Erişim tarihi: March 3, 2013. 
2. "Hata: {{Web kaynağı}} kullanılırken |başlık= belirtilmedi". query.nytimes.com. 1 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20150701180325/http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9C06E5DB113AF931A35756C0A96E9C8B63&scp=1&sq=Paid+notice+Tilly&st=nyt. Erişim tarihi: June 23, 2015. 
3. "Tributes to Charles Tilly -- Memorials to Credit & Blame » Annotated Links to Charles Tilly Resources". essays.ssrc.org. 7 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20150507212358/http://essays.ssrc.org:80/tilly/resources. Erişim tarihi: June 23, 2015. 
4. Bollinger, Lee C. (April 29, 2008). "President Bollinger's Statement on the Passing of Professor Charles Tilly". Columbia University. 15 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20130115131727/http://www.columbia.edu/cu/news/08/04/tilly.html. Erişim tarihi: June 22, 2014. 
5. Tilly, Charles (1990). Coercion, Capital, and European States, AD 990–1990. Cambridge, Mass., USA: B. Blackwell. ISBN 1-55786-368-7. 
6. Charles Tilly Interview, BlauExchange, retrieved on September 28, 2012
7. Tilly, Charles (2004). Social Movements, 1768–2004. Boulder, Colorado, USA: Paradigm Publishers. s. 53. ISBN 1-59451-043-1. 
8. Tilly, Charles (2004). Social Movements, 1768–2004. Boulder, Colorado, USA: Paradigm Publishers. s. 54. ISBN 1-59451-043-1. 
9. Tilly, Charles (2004). Social Movements, 1768–2004. Boulder, Colorado, USA: Paradigm Publishers. s. 184. ISBN 1-59451-043-1. 
10. Tilly, Charles. Regimes and Repertoires. University Of Chicago Press. ISBN 978-0-226-80350-0.