Claude Mauriac
Claude Mauriac (d. 25 Nisan 1914, Paris - ö. 22 Mart 1996, Paris), Fransız romancı ve eleştirmen, 1950'lerde ve 1960'larda geleneksel romana karşı çıkan Yeni Roman (Nouveau roman) akımı içinde yer almış, Fransız edebiyatındaki yeni eğilimi belirten alittérature (edebiyat dışı) terimini ilk kez L'Alittérature contemporaine (1958; Çağdaş Edebiyat Dışı) adlı yapıtında Mauriac kullanmıştır.
Romancı François Mauriac'ın oğluydu. 1944-49 arasında Charles de Gaulle'ün özel sekreterliğini yaptı. Aynı dönemde Le Figaro gazetesine sinema ve edebiyat eleştirileri yazdı; André Malraux, André Breton ve Marcel Proust üzerine, sağlam bir bakışı yansıtan yaratıcı denemeleriyle tanındı. Breton üzerine denemesiyle 1949'da Sainte-Beuve Ödülü'nü kazandı. Le Dialogue intéreur (İç Konuşma) genel başlığı altında yayımlanan Toutes les femmes sont fatales (1957; Bütün Kadınlar Öldürücüdür), Médicis Ödülü'nü kazanan Le Dîner en ville (1959; Yemek Daveti), La Marquise sortit à cinq heures (1961; Markiz Saat Beşte Çıktı) ve L’Agrandissement (1963; Büyütme) adlı yapıtlarıyla da romancı olarak adını duyurdu. Geleneksel romanın biçim ve yapısından uzak olan bu yapıtlar, anlatıcı ve başkahraman Bertrand Cernéjoux'nun çeşitli serüvenlerini konu alır. Mauriac bu romanlarda, zaman akışının bir akşam yemeğinde buluşmuş sekiz kişinin yaşamları üzerindeki belli belirsiz etkisi ya da geleneksel romanın gerçekle benzerlik kurma çabasının saçmalığı gibi konuları ele alır.
Mauriac ayrıca bir günlük (1974-78) ve La Conversation (1964; Konuşma), Une Certaine Rage (1977; Belli Bir Öfke), L'Eternité parfois (1978; Rastgele Sonsuzluk) gibi oyunlar da yazmıştır.