Demirözü, Kütahya
| Demirözü | |
| — Köy — | |
 |
|
| Ülke |  Türkiye |
|---|---|
| İl | Kütahya |
| İlçe | Merkez |
| Coğrafi bölge | Ege Bölgesi. |
| Nüfus (2000) | |
| - Toplam | 162 |
| Zaman dilimi | UDAZD (+3) |
| İl alan kodu | 0274 |
| İl plaka kodu | |
| Posta kodu | 43000 |
| İnternet sitesi: | |
Demirözü, Kütahya ilinin merkez ilçesine bağlı bir köydür.
Tarihçe
Köyün adının nereden geldiği ve geçmişi hakkında kesin bir bilgi yoktur. Demirözü köyünün eski adı Malakça olup bazı eski nüfus cüzdanlarında Malatya olarak da geçmekte idi. Demirözü köyü'nün kuruluşu 1893 yılında göçmenlerin Türkiye'ye gelişi ile olur. Devlet yetkilileri köyün önündeki mera alanını geçici iskan için Soydaşlarımıza ikametgah olarak göstermişlerdir. Demirözü Köyünün hemen üstünde bulunan bugünkü adıyla Tepeköy, eski adıyla Geriz köyünde bulunan aileler arazilerinin işgal edilerek ellerinden alınacağı endişelerine kapılarak devlet yetkililerinden muhacirlere kendi meralarından olan Haymana yöresinin verilmesinin doğru olacağını teklif etmişlerdir. Devlet Yetkilileri tarafından uygun görülen bu öneri neticesinde soydaşlarımız haymana yöresine yerleşmişlerdir. O dönemde yerleşim yeri olarak kullanılmayan sadece tarım arazisi olarak kullanılan bu yöreye (Tepeköy) Geriz eşrafından Koksalar olarak bilinen aile yerleşmişlerdir. Yerleşim yerleri köy girişinden 200 metre sol tarafta bu günkü adıyla (Osman'ın Hasan'ın bahçesi) olarak bilinen yerdir. Burayı Kışlak olarak tutmuşlardır. Aile büyüklerinin adı İbrahim ve Ayşe olarak bilinir. Kütahya Nüfus müdürlüğü hane listeleme sırasında 1.Sırada geçmektedir. Ailenin tarımın yanında asıl işleri demirciliktir. Osmanlı İmparatorluğu döneminde Orduya asker yetiştiren çiftliklerdeki Yeniçeri ve Sipahilerin savaşlarda kullandıkları askeri teçhizatın (Kalkan, kılıç, mızrak) imalat ve tamiratlarını gerçekleştirmişlerdir. Daha sonraki yıllarda bu meslek İbrahim Özdemir'den oğlu Hüseyin Özdemir'e ardından da Seydi Ahmet Özdemir'e geçerek son bulmuştur. Kullanılan Tarihi değeri bulunan eşyalar Kızılcaören beldesinde Ali isimli şahsa satılmıştır. BU dönem içerisinde Geriz (Tepeköy)'den bazı başka aileler köy arazisi içinde yerleşmeye başlamışlardır. İkinci yerleşen aile ise Mestanlar sülalesi olup hane listelemesinde 2.sırada yer almaktadırlar. Köy yerleşim alanı içerisinde Bizanslıların şehir kalıntıları vardır. Köyün bitişiğinde bulunan Höyük de Tepeköy tarafındaki yamaçlarda demirden yapılı bir giriş bulunmakta idi. Bugün için hava şartları ve üzerindeki arazi sahiplerinin özensiz kullanımlarının sonucunda bu kapı tamamen kapanmıştır. Geçmiş dönemlere ışık tutacak birçok esere rastlansa da gün yüzüne çıkan bu eserler özenle korunanamıştır. Köyün bazı alanları sit alanı olarak ilan edilmiştir. Köy hudutları içinde olan Karaağçalar mevkinde tarlalar içerisinde birçok tarihi eser mevcuttur. Ortaya çıkartılan bazı eserlerin köy evlerinde yapı malzemesi olarak kullanıldığı görülmektedir. Umarız ki yetkililer bu konuya duyarlılık gösterirler. Köydeki yapı mimarisi Selçuklu dönemi evlere benzer. Her evde avlu denilen geniş bir bölüme rastlanır. Avlu içerisinde hayvanların barınması için bir ahır, samanlık, su kuyusu, ambar bulunur. Köyde eski bir cami olup duvarları taştan yapılmıştır. Eski geleneklere bağlı kalınıp köy odaları aileler tarafından devam ettirilmiştir. Halen faaliyetleri Alikaya sülalesi tarafından devam ettirilen köy odasında gelen misafirler ağırlanmakta olup yemek ve yatak ihtiyaçları karşılanmaktadır. Afyon-Kütahya demir yolu köyün önünden geçmekte olup, civar köylerin trenle seyahatleri burada bulunan istasyon tarafından karşılanır. Yemek kültürü olarak Kütahya yemeklerine bağlı kalınmıştır. Yöre kıyafetleri olarak yine Kütahya kıyafetlerine sadık kalınmıştır. Genel öğrenim durumu okur yazardır. Büyük ve Küçük baş hayvancılığı yapılır. Tarım olarak arpa, buğday, buğday, mercimek tarımı yapılır. Göç nedeniyle nüfus oldukça azdır(200 Kişinin Altında). Köydeki en yaygın ve asil aile Alikayalar ailesidir. Demirözü Köyü'nün 2014 yılı itibariyle muhtarı Ahmet Yerlikaya'dır.
Kültür
Köyün gelenek, görenek ve yemekleri hakkında bilgi yoktur.
Coğrafya
Kütahya merkezine 44 km uzaklıktadır.
İklim
Köyün iklimi, karasal iklim etki alanı içerisindedir.
Nüfus
| Yıllara göre köy nüfus verileri | |
|---|---|
| 2014 | 250 |
| 2000 | 162 |
| 1997 | 135 |
Ekonomi
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır.
Altyapı bilgileri
Köyde, ilköğretim okulu yoktur fakat taşımalı eğitimden yararlanılmaktadır. Köyün içme suyu şebekesi ve kanalizasyon şebekesi vardır . PTT şubesi yoktur ancak PTT acentesi vardır. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.
Dış bağlantılar
| ||||||||||