Emilio Castelar y Ripoll
Emilio Castelar y Ripoll | |
---|---|
4. İspanya Cumhurbaşkanı | |
Görev süresi 7 Eylül 1873 - 4 Ocak 1874 | |
Yerine geldiği | Nicolás Salmerón |
Yerine gelen | Francisco Serrano |
Kişisel bilgiler | |
Doğum | 7 Eylül 1832 Cádiz |
Ölüm | 7 Eylül 1899 (67 yaşında) San Pedro del Pinatar, İspanya |
Eşi | Benita Guijarro y Gonzalo del Río |
Mesleği | Yazar |
Emilio Castelar y Ripoll (d. 7 Eylül 1832, Cádiz - ö. 25 Mayıs 1899, San Pedro del Pinatar, İspanya), devlet adamı ve yazar. 19. yüzyılın ikinci yarısında İspanyol Cumhuriyetçiliğinin en güçlü savuncularındandır. Eylül 1873-Ocak 1874 arasında Birinci İspanya Cumhuriyetinin başkanı olarak görev yapmıştır.
Madrid Üniversitesi'nde öğrenim gördü. Burada tarih profesörü oldu ve siyasette etkin bir rol oynadı. Etkileyici konuşmalarıyla ün kazandı, ama monarşiye karşı yaptığı konuşmalar yüzünden tepki topladı ve Nisan 1865'te üniversitedeki görevinden alındı. 1866'da Cumhuriyetçilerin sonuçsuz kalan ayaklanmasından sonra ölüme mahkûm edilince Fransa'ya kaçtı. 1868'de gerçekleşen devrimden sonra ülkesine dönüp Cumhuriyetçiliğin güçlü ve etkili bir savunucusu olarak parlamentoya girdi.
Başkan olduğunda İspanya, kargaşa ve sıkıntının doruğundaydı. Orduyu güçlendirerek ayaklanma girişimlerini bastırdı. Ayrıca, Katolik Kilisesi'yle uzlaşma politikası izledi. Küba'daki bir ayaklanma sırasında, ABD'li gemicilerin İspanyollar tarafından korsan savıyla öldürüldüğü "Virginius Olayı"ndaki (31 Ekim 1873) akıllı politikası ve ince taktikleriyle ABD-İspanya ilişkisinin kopmasını engelledi.[1]
Castelar, tutucu ve uzlaşmacı politikalarına karşı oluşan Cumhuriyetçi muhalefet sonucunda görevinden alındı. İzleyen askeri darbeden sonra da sürgüne gönderildi. Kral XII. Alfonso (hükümdarlığı 1874-85) tahta çıkınca ülkesine dönerek parlamentoya seçildi. Monarşiyle uzlaşmış olmasına karşın, yasal ve barışçı yollarla kurulup yönetilecek, tutucu, bölünmez bir cumhuriyeti savunmayı sürdürdü. Muhalefetin önderi olarak, aşırı Cumhuriyetçilerin benimsediği devrimci ve federalist öğretilere giderek yabancılaştığını görüyordu; gene de dinsel hoşgörüyü, genel oy hakkını ve Porto Riko'da köleliğin kaldırılmasını savundu.
Castelar'ın edebiyat ve gazetecilik alanında da çalışmaları oldu. Ardında romanlar, tarih kitapları ve siyasal söylevleri içeren 90'dan çok yapıt bıraktı.
Kaynakça
Siyasi görevi | ||
---|---|---|
Önce gelen Cristino Martos |
İspanya Dışişleri Bakanı 11 Şubat 1873 – 11 Haziran 1873 |
Sonra gelen José Muro |
Önce gelen Nicolás Salmerón |
İspanya İcra Gücü Başkanı 7 Eylül 1873 – 3 Ocak 1874 |
Sonra gelen Francisco Serrano |
İspanya Geçici Hükümeti Başkanı 7 Eylül 1873 – 4 Ocak 1874 |
|