Genizcil n sesi

Genizcil (nazal) n sesi; sürekli, tonlu, ön ve art damak ünsüzüdür. Genizden /ng/ ya da // seslerini verir. IPA'da [ŋ] olarak ifade edilir. Genellikle ñ ile gösterilir. Türkçede hâlâ yaşayan bir sestir ancak Türkiye Türkçesinde gösterimi yoktur. Kazak Türkçesi, Türkmen Türkçesi gibi çoğu Türk dilinde gösterilir. Kiril Abecesi kullanan Türk dillerinde n sesine karşılık gelen harfe kuyruk çizilmesi ile (Ң) gösterilir.

Türk dillerinde bu ses tamlama eki olan +ıñ/+nıñ ekinde ve belirli sözcüklerde bulunur. Bu sözcüklere birkaç örnek aşağıdaki başlıklarda verilmiştir.

Anadolu Türkçesinde genizcil n sesi

Osmanlı Türkçesinde bu sesi göstermek için kef harfinin değiştirilmiş (üç noktalı) bir biçimi (ڭ, nef, kâf-ı nûnî) kullanılmıştır. Ancak, o zamanlar matbaalarda bu harfin kalıbı bulunmadığı zaman yerine kef konduğu görülür. Örnegin deñiz sözcüğü دكز (sağdan sola /d/+/k/+/z/) olarak yazılabiliyordu.

Osmanlı Türkçesinde genizcil n sesi içeren birkaç sözcük

Ana madde: Osmanlıcadaki genizcil n sesli sözcükler.
Yazıçevrimi olarak Türkiye Türkçesinde Osmanlı Türkçesinde
deñiz[1] deniz دڭز
biñ[1] bin (1000) بيڭ

Mersin Ağzında genizcil n sesi içeren birkaç sözcük

Ana madde: Mersin Ağzında genizcil n sesli sözcükler.
Mersin Ağzında İstanbul Ağzında Anlamı ve derlendiği bölge
añdaç[2] andaç hatıra, armağan (Ayvagediği, Erçel/ Mersin; Karadiken/ Tarsus; Çiğrin Mah., Sütlüce, Gülnar/ Çamlıyayla)
ay aydıñ[2] ay aydın besbelli, açık seçik (Dayıcık/ Gülnar)
yiñi[2] yeni yeni (Çömelek/ Mut)

Eski Türkçede (Göktürk ve Uygur) genizcil n sesi

Orhun yazıtlarında bu sesi göstermek için Göktürk abecesindeki tamgası kullanılmıştır. Bu tamga, ideografik olarak "yükseklik/büyüklük gösteren bir adam" biçiminde yorumlandığında gerçekten bu tamganın tek başına kullanımını veren "büyük, yüksek olan" anlamı ile örtüşür. Çağdaş Türkçede bu sözcük/tamga "en" pekiştirme sıfatı olarak varlığını sürdürür.

Göktürk abecesinde genizcil n sesi içeren birkaç sözcük

Ana madde: Orhun yazıtlarındaki genizcil n sesli sözcükler.
Yazıçevrimi olarak Türkiye Türkçesinde Eski Türkçede
en (pekiştirme sıfatı)
teñri tanrı
teñiz deniz

Ön Türkçede genizcil n sesi

Ön Türkçede de, başka abeceler kullanılmasına karşın bu ses bulunur. Örneğin Hunlar, Çin yazısı kullanmışlardır.

Çin yazısıyla yazılmış genizcil n sesi içeren birkaç Hunca sözcük

Ana madde: Huncadaki genizcil n sesli sözcükler.
Çin'in kuzeyinde Han sülalesi döneminde (M.Ö. 206 ile M.S. 220 arası) yedi yüzyıl süren bir imparatorluk olan Hunlar (Hsiung-nu'lar) , Çin kaynaklarında Çin yazıçevrimiyle geçmiş sözcükler bırakmıştır. Bu sözcüklerin tanınınıp anlaşılması zordur, çünkü Çin yazısında /l/ ve /r/ ünsüzleri ayırsanamaz, /ö/ ve /ü/ ünlüleri de bulunmaz.
Ön Türkçe Türkçede Eski Türkçe Çin yazısından çevrim Çin yazısında
täñri[3] tanrı, gök teñri ç'eñ-li
talıkıñ[3] çıkın! (emir tümcesi) taşıkıñ 't'iei-lied-kañ
kiñ-lak[3] Ye Uyg kıñırak (kıngrak, geniş bıçak) kıñrak kiñ-lu

Dış bağlantılar

Tuğrul Çavdar Kişisel sayfası - Türkçede nazal n içeren sözcüklerin bir listesi

Kaynakça

  1. 1 2 Mustafa Kemal Atatürk, Nutuk, 1927 baskısı (Arap harfli) 1. cilt.
  2. 1 2 3 Gülseren Tor, Mersin Ağzı Sözlüğü, Türk Dilleri Araştırmalaır Dizisi: 38, Yayımcı: Mehmet Ölmez, İstanbul 2004. ISBN 975-7981-24-9
  3. 1 2 3 Talat Tekin, Hunların Dili, Doruk Yayınları, 1. Baskı, ISBN 975-553-043-6
This article is issued from Vikipedi - version of the 9/29/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.