Helios
| Helios | |
|---|---|
|
Antik Dünya'nın Yedi Harikası'ndan biri olan Rodos'taki Helios Heykeli | |
| Güneş'in Efendisi Titan | |
| Özellikleri | |
| Alanı | Gökyüzü, Olan biten her şeyi görmek |
| Mekanı | Kolkhis (Güneş'in doğduğu diyar)-Erytheia (Güneş'in battığı diyar) |
| Semboller | Boğa, At, Ateş tekerleği, Horoz[1] |
| Görünüşü | Genellikle başında Güneş ışınlarını simgeleyen tacıyla, 4 atın çektiği bir savaş arabasına binerken, sakalsız güzel yüzlü bir erkek |
| Kişisel bilgileri | |
| Ebeveynler | Hyperion ve Theia |
| Kardeşler | Eos ve Selene |
| Eşi | Perseis |
| Çocuklar | Aietes, Perses, Kirke, Pasiphae, Aktis, Elektryo, Phaeton, Lampetia, Phaithusa |
Helios, Yunan mitolojisinde Güneş'in Efendisi olan Titan. Hyperion ve Theia’nın oğlu olup yüzü Apollon’a benzemektedir.
Bazen sadece baş kısmına, bazen de çıplak olarak tüm vücudu elinde bir küre tutarken ya da quadriga içinde gökyüzünde olarak özellikle Rodos sikkelerinde rastlanılmaktadır. Güneşe tapınma, Yunanlar tarafından benimsenmiş olmakla birlikte Pers kültüründe daha güçlüydü. Anabasis’te, Antik Ermenistan’da atların güneşe kurban edilmesi geleneğinden bahsedilmektedir:
“Ganimet aldığı yaşlı atlardan birini semirttikten sonra kurban etmesi için ona verdi. Bu atın güneşe adandığını duymuştu ve yolda yorgunluktan ölmesinden korkmaktaydı” (IV. 5. 35) Helyum elementinin adı da Helios`tan gelmektedir.
Kaynakça
- ↑ Homeros. İlyada X. 61..
- Genel
Ayca. Diğer WEB siteler.
- Özhan Öztürk. Karadeniz: Ansiklopedik Sözlük. 2. Cilt. Heyamola Yayıncılık. Istanbul. 2005. ISBN 975-6121-00-9.
- KSENOPHON. (1998), Anabasis. Sosyal Yayınlar. 2. Baskı. İstanbul
- WHITE, J. W. & MORGAN, M. H. (1896), An illustrated Dictionary to Xenopon’s Anabasis. Ginn & Company. Boston
This article is issued from Vikipedi - version of the 9/11/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.