Inferno (film)
| Inferno | |
|---|---|
| Inferno | |
 "Inferno" filminin sinema afişi | |
| Yönetmen | Dario Argento |
| Yapımcı | Claudio Argento |
| Senarist | Dario Argento |
| Oyuncular |
Leigh McCloskey Irene Miracle Eleonora Giorgi |
| Müzik | Keith Emerson |
| Görüntü yönetmeni | Romano Albani |
| Kurgu | Franco Fraticelli |
| Stüdyo | Produzioni Intersound |
| Dağıtıcı | Twentieth Century-Fox Film Corporation |
| Cinsi | Sinema filmi |
| Türü | Korku,gerilim,fantezi |
| Renk | Renkli (Technicolor) |
| Yapım yılı | 1980 |
| Çıkış tarih(ler)i | 7 Şubat 1980 İtalya |
| Süre | 107 dakika |
| Ülke |
 İtalya |
| Dil | İtalyanca,İngilizce |
| Önceki film | Suspiria |
| Devam filmi | The Mother of Tears |
| Diğer adları |
Feuertanz der Zombies (Almanya) Horror Infernal (Almanya) |
Inferno, 1980 İtalya yapımı fantastik korku filmidir. Thomas De Quincey'in "Suspiria de Profundis" adlı romanından senaryosunu Dario Argento 'nun yazdığı filmi yine Dario Argento yönetmiştir. Önemli rollerinde Leigh McCloskey ve Irene Miracle oynamışlardır. Filmin müzikleri Keith Emerson 'a aittir. Filmin ismi Türkçede Cehennem anlamına gelmektedir.
Özet
Genç bir kadın şair New York 'ta yerel bir antika dükkânından bir İngiliz mimarın yazmış olduğu Latince bir kitap satın alır. Kitabı okudukça kendi evinin de cadılar tarafından yapıldığını öğrenir. Dehşete kapılan genç kadın Roma’daki erkek kardeşini kendisiyle kalması için davet eder. Mark, kardeşini görmeye New York’a gittiğinde onun öldüğünü öğrenir.
Oyuncu kadrosu
| Aktör/Aktris | Rolü |
|---|---|
| Leigh McCloskey | Mark Elliot |
| Irene Miracle | Rose Elliot |
| Eleonora Giorgi | Sara |
| Daria Nicolodi | Elise Stallone Van Adler |
| Sacha Pitoëff | Kazanian |
Film hakkında notlar
- Film Dario Argento'nun korku üçlemesi'nin ikincisidir. Bu üçleme şu filmlerden oluşur;
- Suspiria (1977)
- Inferno (1980)
- La Terza madre (2007). Bu filmin diğer isimleri ise; Mater Lachrymarum, The Third Mother ve Mother of Tears: The Third Mother'dır.
Her üç filmin de temel fikri Thomas de Quincey'in Suspiria de Profundis adlı kitabına dayanmaktadır. Kitaptaki bir şiir kader ve lütuf kavramlarından başka üç tane olduğu belirtilen bir de acı-dert kavramından bahseder. Yani "Üç Ana Cadı" efsanesi.
Üç ana cadı (Three Mothers) şunlardır;
- Mater Suspiriorum (İniltiler cadısı) (The Lady of Sighs) Freiburg,Almanya'da yaşar. En yaşlı cadıdır.(1977 , Suspiria)
- Mater Tenebrarum (Karanlıklar cadısı) (The Lady of Darkness) Roma'da yaşıyor. En güzelleri budur.(1980 , Inferno)
- Mater Lachrymarum (Gözyaşları cadısı)(The Lady of Tears)New York 'ta yaşıyor. En genç ve acımasız cadı budur. (2007 , La Terza madre)
- Dario Argento 1970'lerin sonunda İtalya'da korku sinemasının bir alt türü olan ve giallo adı verilen bir tür yarattı. Bu sonradan ABD'de ortaya çıkacak olan slasher türününe benziyordu ve onun öncüsü idi. Kelimenin kökeni o zamanlar İtalya’da çok ucuz fiyatlarla satılan sarı saman kâğıtlara basılmış korku-polisiye tarzında çizgi romanlar olan giallo [1] 'lardan geliyor. Bu kitaplar Amerika'lıların Pulp fiction dedikleri kitaplara benziyorlardı. Argento bu giallo'ların tutkunuydu.[2]
- Filmlerinin çoğu giallo türünden olan şiddetin sınır tanımaz sinemacısı Argento sansürden ve filmlerinin haklarını satın alıp vizyona sokmaktan vazgeçen dağıtımcılardan çok çekti ve gitgide daha az film çekmeye başladı. Son filmi adı geçen korku üçleme'sinin sonuncusu olan La Terza madre'dir. 2007 sonunda vizyona girmiştir.
- Dario Argento(d.1940), kariyerine Roma’da Paesa Sara isimli bi dergide film eleştirileri yaparak başlamıştır. 20 yaşında senaryo yazmaya başlamıştır ve Sergio Leone’nin efsane western filmi C'era una volta il West (Once Upon A Time İn The West veya Türkiye'deki adıyla Batıda Kan Var) filminin senaryosunu Bernardo Bertolucci ile birlikte yazmışlardır.
- Yönetmen, yazar, yapımcı, müzisyen, belediye başkan adayı, kısaca çok yönlü bir sanatçı olan Dario Argento filmlerinde rengi ve dekoru bilinçli olarak türlü aşırılıklara ve yapaylıklara kaçarak bozar ve bunlardan rahatsız edici, rüyavari bir kontrast, özgün ve etkili bir estetik çıkarabilmeyi başarır. Filmde müziğe çok önem veren Argento, başrol oyuncularını tanınmamış ve deneyimsiz olanlar arasından seçer. Olayları katilin gözü ve bakış açısından aktarır, bu da izleyicinin kendini daha kolay özdeşleştirmesini sağlar.