Jules Breton
| Jules Breton | |
|---|---|
|
1887 tarihli bir tablosu | |
| Genel bilgiler | |
| Doğum adı | Jules Adolphe Aimé Louis Breton |
| Doğum |
1 Mayıs 1827 Courrières, Fransa |
| Ölüm |
5 Temmuz 1906 (79 yaşında) Paris, Fransa |
| Uyruk | Fransız |
| Alanı | Resim |
| Sanat eğitimi | Ecole des Beaux-Arts |
| Katıldığı akımlar | Gerçekçilik |
| Etkilendikleri | François Bonvin, Gustave Brion, Léopold Robert |
Jules Adolphe Aimé Louis Breton (1 Mayıs 1827 – 5 Temmuz 1906), on dokuzuncu yüzyıl Fransız gerçekçiliğinin önde gelen ressamlarındandır. Çalışmalarında çoğunlukla Fransa'nın kır yaşantısını konu etmiştir. Geleneksel metotlara olan bağlılığı Jules Breton'u köylerin güzelliğinin ve pastoralliğinin önemli nakledicilerinden biri haline getirmiştir.
Gençliği ve eğitim hayatı
Jules Adolphe Aimé Louis Breton, 1 Mayıs 1827'de Courrières isimli küçük bir köyde dünyaya geldi. Babası Marie-Louis Breton, zengin bir mülk sahibinin mallarını yönetiyordu. Annesi, Jules, dört yaşındayken öldü. Bu yüzden babası tarafından büyütüldü. Evde yaşayan diğer aile üyeleri büyük annesi ve amcası Boniface Breton idi. Geleneklere bağlılığı ve toprağı sevmesi sanatının da merkezine yerleşti ve kompozisyonlarına köy yaşamı ile ilgili pek çok sahnenin yerleşmesine sebep oldu.
İlk sanat eğitimini köyünden çok uzakta olmayan St. Omer'deki St. Bertin Koleji'nde aldı. 1842'de gençlik döneminde çok etkilendiği ve ailesini sanat üzerine çalışmasına ikna eden ressam Félix de Vigne ile tanıştı. 1843'te Gent'e giderek oradaki Güzel Sanatlar Akademisi'nde eğitimine Vigne ve Hendrik Van der Haert ile birlikte devam etti. 1846 yılında, Breton, Anvers'e taşındı ve bu şehirde Baron Gustaf Wappers ile ders aldı. Bazı Flemenk usta ressamların eserlerini kopyaladı. 1847'de ise şehri Paris'e gitmek üzere terk etti. Paris'te Ecole des Beaux-Arts'a devam etmeyi umuyordu.
Paris'te Michel Martin Drolling'in atölyesinde çalıştı. François Bonvin ve Gustave Brion gibi birçok realist ressamla tanıştı ve arkadaş oldu. Paris Salonu'na sunduğu ilk çalışmalarında bu arkadaşlarının etkileri görülebilir. İlk tabloları çoğunlukla tarihi konular üzerineydi. Daha sonra ise 1848'te devrim hakkında çizdi.
Bazı çalışmalarının Brüksel ve Gent'te başarıyla sergilenmesinin ardından Breton Belçika'ya taşındı. Burada daha sonra karısı olacak Elodie ile tanıştı. Elodie'nin babası kendisinin erken dönemindeki öğretmeni Félix de Vigne idi. 1852'de ressam Fransa'ya geri döndü. Kendisinin tarihi resimler yapmak için doğmadığını keşfetti ve gençliğinde onu çok etkileyen kır hatıralarına geri döndü. 1853'te İsviçreli ressam Léopold Robert'ın etkileri görünen ilk köy manzarasını sergiledi. 1854'te köyüne geri döndü ve oraya yerleşti. Burada tarlada çalışan insanları ve köy yaşamını resmetti. Çalışmaları Fransız devleti tarafından desteklenmeye başladı ve taşra müzelerinde tabloları sergilendi. 1857'de yaptığı bir tablosu Salon'da sergilendi ve ikincilik ödülü kazandı.
Ressam, Elodie de Vigne ile 1858 yılında evlendi.
Şöhret
1870'ler boyunca sergilere katılmaya devam eden Breton'un 1880'ler ve 1890'larda ünü büyüdü. Batmakta olan güneşe karşı manzarada duran şiirsel kadın figürleri özellikle Amerika Birleşik Devletleri'nde çok popüler oldu. Bu popülerlik sebebiyle eserlerinin kopyalarını yaptı. Fransa ve ABD dışında İngiltere'de de çok meşhur oldu. 1880'de Vincent van Gogh, çok takdir ettiği Breton'u ziyaret etmek için Courrières'e kadar 85 mil yürüdü.[1].
1886'da, Baudry'nin ölümü üzerine Fransa Enstitüsü'ne seçildi. 1886'da Legion d'Honneur nişanı ve 1899'da ise Londra Kraliyet Akademisi üyeliği aldı. Birçok kitap da yazan ressamın abisi Emile bir mimar kızı Virginie ise tıpkı kendi gibi bir ressamdı.
Şiir yazdığı da bilinen Breton'un bir ressam olarak hayatı ve kişisel olarak tanıdığı ressamların yaşamları ile ilgili düzyazıları da vardır. Bunların arasında Les Champs et la mer (1876), Nos peintres du siècle (1900), Delphine Bernard (1902), and La Peinture (1904) sayılabilir. Jules Breton, Paris'te 5 Temmuz 1906'da öldü.
Dış bağlantılar
Kaynaklar
- ↑ Martin Gayford, The Yellow House: Van Gogh, Gauguin, and Nine Turbulent Weeks in Arles, Penguin, 2006. ISBN 0-670-91497-5. Sayfa 177