Kocatarla, Kofçaz
| Kocatarla | |
| — Köy — | |
 |
|
| Ülke |  Türkiye |
|---|---|
| İl | Kırklareli |
| İlçe | Kofçaz |
| Coğrafi bölge | Marmara Bölgesi |
| Nüfus (2000) | |
| - Toplam | 215 |
| Zaman dilimi | UDAZD (+3) |
| İl alan kodu | 0288 |
| İl plaka kodu | |
| Posta kodu | 39700 |
| İnternet sitesi: | |
Kocatarla, Kırklareli ilinin Kofçaz ilçesine bağlı bir köydür.
Tarihçe
Bu köyde yaşayanların çoğu Bulgaristan göçmenidir bilgisi doğrudur. Fakat sanılanın aksine yapılan bu göçler Cumhuriyet'in ilanından sonra değil, 93 Harbi sırasında olmuştur. Türk Kurtuluş Savaşı sırasında Kocatarla Köyü'nde Türkler yaşamaktadır. Köyde yaşayan hiç kimsenin Bulgaristan ile doğrudan bir bağlantısı bulunmamaktadır. Her yıl köyün nüfusu azalmaktadır.
Kültür
Bu köyde yaşayan insanlar Türk ve Sunni Müslümandır.
Köyde şu an ölmeye yüz tutmuş birçok kültür öğesi mevcuttur. Özellikle yaşlı kadınların anlattığı pek çok masal, efsane, ağıt ile beraber söylenen tekerleme ve sorulan bilmeceler kaydedilmeyi beklemektedir. Bu husus hakkında Kırklareli Üniversitesinin köy ve civar köylerde saha çalışması yapmasına acil ihtiyaç vardır. Bir kısmı tarafımızdan kayda alınmaktadır. öğelerden bazıları;
BAYRAM KÜLTÜRÜ Arefe günü köyde kolaç olarak adlandırılan lokma bolca dökülür ve iki tane verilmek kaydıyla hane hane dağıtılır. Bu her evde yapılır. Bunun yanında misafire ikram etmek için baklava tatlısı yapılır. Bayram sabahi erkekler namaz için camie gider. Namazdan sonra tüm cami cemaati evvela köyün camie gelebilen en ihtiyar erkeğinden başlayarak avluda bayramlaşır. Ardından Mezarlık Bayırı'dan yürüyerek kabir ziyaretine gidilir. Mezarlık ziyaretinden sonra ahali evlere dağılır. Bayram sabahlara köye özgü olarak bayram sabahları yapılan süt çorbası içilir. Süt çorbasının ardından tavuk yemeği yenir. Bu gelenek yüzyıllardır devam etmektedir.
DEVE OYNATMA
Kasım ayının sekizinde kışın gelişi köyde deve oynatma olarak bilinen etkinlik ile kutlanır. 8 Kasım gecesi köy gençlerinin Mezarlık Bayırı'nda toplandıktan sonra yaktıkları ateş ile çöplüden (yöreye özgü bir çul türü olarak düşünülebilir) develer dikilir. Gençler ateş başında gece boyunca eğlenir. Develer yapıldıktan sonra takribi saat 11-12 civarı, köy içine inilerek hane hane gezilir. Kapıya gelen gençlerin oynattığı develere çeşitli hediyeler verilir (buğday, tatlı, para vb). Hediyeler alındıktan sonra, bir hanede toplu halde bulunan genç kızların yanına develer ile gidilir. Kızlar da bu süreçte lokma dökerek genç çocukları beklerler. Bu gelenek halen Ege Bölgesinde de devam ettirilen ve pek çok özelliği birebir aynı olan kadim bir Türk geleneğinin devamı olup Karakeçili Türklerinin yaygın olduğu mahallerde görülür. Yörede konuşulan ağız özellikleri Balıkesir, Bursa ve Bilecik illerinin bazı köyleri ile uyum sağlamaktadır. Bu verilerin sistematik olarak incelenmesi icap etmektedir. Balıkesir ili Kepsut ilçesi Beyköy köyünün ağzı ile uyum çok fazladır. Köyü oluşturan Türk nüfusun atalarının Karakeçili Türklerinden veya Karesi Beyligi ahalisinden olma ihtimali kuvvetle muhtemel olup Balkanlarda ilk iskân edilen gruplardan oldukları sanılmaktadır. Balıkesir ile ilgili olan bir kültürel uyum ise Hasan Boğuldu hikâyesinin hemen hemen aynı özellikleri gösteren bir varyantinin da köyde anlatılıyor olmasıdır. Balıkesir'in Merkez Köseler ve Ertuğrul köylerinin halkı da aynı topluluk (amuca -Kayı boyundan Gündüz Alpin soyundan gelenler. ) tandır.
YÖREYE ÖZGÜ MANİLER
- Kocatarla çeşmesi,
- Az akar temiz akar.
- Kocatarla kızları,
- Baygın durur can yakar.
Bizim evin ardında,
Televizyon telleri.
Fiat motor aydıyor,
Yarin nazik elleri.
- Bizim evin ardında,
- Ayvalar şişman olur.
- Kocatarla kızlarını,
- Almayan pişman olur.
İn dereye dereye,
İnemeyen atlasın.
Yar bizim ikimizi,
Çekemeyen çatlasın.
- Bisiklete binersin,
- Bizim yolda inersin.
- Baban ne oldu derse,
- Lastik patladı dersin.
Elmanın irisine,
Ben yandım birisine.
Beni çoban etsinler,
Kızların sürüsüne.
- Arlıya bak atlıya,
- Yol gider Muratlıya.
- Babam verse ben gitmem,
- O kara suratlıya.
Coğrafya
Kırklareli iline 37 km, Kofçaz ilçesine 9 km uzaklıktadır[1]. Köyün temel geçim kaynağı hayvancılık ve tarla tarımıdır.
İklim
Köyün iklimi, Trakya Karasal iklimi etki alanı içerisindedir. Kışlar sert geçer. Kar yağdığında köye ulaşım kapanır.
Nüfus
| Yıllara göre köy nüfus verileri | |
|---|---|
| 2007 | 129[1] |
| 2000 | 215 |
| 1997 | 245 |
Ekonomi
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır.
Tarım ürünü olarak: buğday, arpa, yulaf, çavdar, mısır ve ayçiçeği ekimi yapılmaktadır. Bahçecilik tarımına yönelik köyde manidar bir çalışma bulunmamaktadır.
Altyapı bilgileri
Köyde, ilköğretim okulu vardır ancak kullanılamamasının yanı sıra taşımalı eğitimden yararlanılmaktadır. Köyün içme suyu şebekesi vardır ancak kanalizasyon şebekesi yoktur. PTT şubesi yoktur ancak PTT acentesi vardır. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır. Bununla birlikte 1 adet köy konagı ( muhtarlık, çay ocağı, bakkal, musafirhane), 1 adet cami (işler durumda) ve 1 adet köprü bulunmaktadır
Dış bağlantılar
Kaynakça
| ||||||||||