Kutluca, Çamoluk

Başlığın diğer anlamları için Kutluca sayfasına bakınız.

Kutluca
—  Köy  —
Giresun
Ülke	Türkiye
İl	Giresun
İlçe	Çamoluk
Coğrafi bölge	Karadeniz Bölgesi
Nüfus (2000)
- Toplam	305
Zaman dilimi	UDAZD (+3)
İl alan kodu	0454
İl plaka kodu
Posta kodu	28710
İnternet sitesi: YerelNET sayfası

Kutluca, Giresun ilinin Çamoluk ilçesine bağlı bir köydür.^[1]

Tarihçe

Köyümüzün kuruluş tarihi, tam olarak bilinmemekle beraber, köyün çevresindeki yatırların menkıbelerinden anlaşıldığı kadarıyla Fatih Sultan Mehmet dönemine kadar gitmektedir. Yöremizin, Fatih Sultan Mehmet’in 1461 Trabzon seferiyle Osmanlı sınırlarına katıldığını düşünecek olursak kuruluş tarihini XV. asrın ikinci yarısına kadar götürebiliriz. Köyümüzün ilk kurulduğu yer bugün “Pasman” diye adlandırılan mevkiidir. Muhtargilin Şerif ile Urumelligilin Adem’in tarlalarının sınırında bulunan tepe üzerinde bir mescid olduğu bilinmektedir. Köy daha sonraları buradan “Çukurtarla” mevkiine taşınmıştır. Bugün elli yaşından büyük olanlar, burada bir dut bir elma ve bir ceviz ağacını hatırlamaktadırlar. Dedelerimiz, ne kadar kalındığını bilmediğimiz bu mevkiden “Aşağı Yoncalık”a göç etmişlerdir. Kelkit yolu üzerindeki “Ortaburun” ve şimdiki araba yolu üzerindeki “Hurma merası”ndaki mezar taşlarından dedelerimizin burada oturduklarını anlıyoruz. Hurma merası mezar stiline bakılacak, olursa gayr-ı müslim mezarı olma ihtimali vardır. Bu semtin yukarısında bir kilisenin olduğu halen bilinmektedir. Bununla birlikte Ortaburun’daki mezarlığın köyün Yoncalık’a yerleştiği zamandan kalma olduğu tahmin edilmektedir. Para Tarlası ile Direktaş arasında da bir mezarlık olup Hurma Merasındakine çok benzemektedir. Daha sonra halen köyümüzün mezarlıklarından biri olan “Büyükbahçe”ye taşınan atalarımız, tepelerden kayaların yuvarlanmasından dolayı şimdiki yerine taşınmıştır. Bir başka rivayete göre ise köyümüz Çukur Tarla, Aşağı Yoncalık ve Pasman’da üç ayrı mezra iken Çukurtarla da oturan bir kadının Zarabotlu (Taşçılar) bir kadınla anlaşarak suyu köye getirmesiyle mezralar birleşmiş ve köyün şimdiki hali oluşmuştur. Hızla artan nüfus dolayısıyla köyümüz çevresine doğru genişlemektedir. 1967 nüfus sayımında köyümüzün nüfusu 589 iken, İstanbul’a yapılan göçler nedeniyle bu sayı bugün oldukça azalmıştır.

Kurulus Menkibesi

Köyümüzün kuruluş yıllarında, büyük dedelerimiz köye yerleşmekle meşgulken yolu köyümüzden geçen bir pîr-i velî, biraz soluklanmak ve su içmek üzere köyümüzde durur. Dinlenir ve suyunu içer. Gördüğü misafirperverlikten memnun olan bu pîr sohbeti koyulaştırıp köyün ismini sorduğunda henüz isminin koyulmadığını öğrenince “Köyünüz kutlu olsun, ismi de Kutluca olsun” der. Köyümüz o gün bugün bu isimle anılır. Yine dedelerimizin rivayetine göre bu ismi veren pir Hızır aleyhisselamdır. Köyümüzün, kasabamızdaki ismi değişmeyen birkaç köyden biri olması Hızır aleyhisselamın bu kerametine bağlanmaktadır.

Köyümüzün Kabileleri

Köyümüz büyüdü. Özellikle yeni nesiller yakın akrabalarını bile bilmiyorlar. Biz özellikle gençler için köyümüz kabilelerini tanıtmak istedik. Köylülerimiz, menşe bakımından yerli ve dışardan gelenler olarak ikiye ayrılmaktadır. Şimdi sırasıyla tanıyalım.

Yerliler Köyümüzün en eski sakinleri hakkında yeterli bilgiye sahip değiliz. Bununla birlikte son kurulduğu yerin sakinlerini biliyoruz. Şimdi sırayla bunları tanıtalım.

Kamergiller: Köyümüzün Topallı mevkiinde oturmaktadırlar. İlk kurulduğu gibi tek hane olarak devam etmesi dikkatleri çekmektedir. Başlangıçta Çorak olan soy isimlerini Ortayol olarak değiştirmişlerdir. Soy isimlerinin Ortayol olmasının bir nedeni vardır. Topal Hasan oğlu yok kızları Kamer ve Fadime Sırma. Topal Hasangil Allısız’dan bacayiş.

Mürtazagiller: Bu gün aynı ismi taşıyan semtte oturmaktadırlar. Bu haneden Şükrügiller, Uymacagiller, Cinik Yusuf, Dursun ve Paşagiller olarak yeni haneler çıkmıştır. Soy isimleri Kınataş’tır. Murtaza oğulları Ali Osman ve Şükrü. Yerli.

Fazlıgiller: Bu kabileye İbangiller de denilmektedir. Bu kabile, soy isim olarak oturdukları semtin de adı olan Ortayol’u seçmişlerdir. Fazlı oğulları İbrahim ve Halil İbrahim oğulları Hüseyin ve Hasan ve Halil oğlu Mehmet Halil.

Torungiller: Bu hanenin iki erkek çocuğu İsmail ve Çert’in erkek çocukları olmadıkları için ocakları geçmiş ve mirasları kızlarına intikal etmiştir. Kesiklinin Süleyman ve Küp Hasan bu sülalenin mirasçıları olmuştur. Torun Mustafa oğulları Mehmet İsmail oğulları yok. Torun oğulları çukur mezrasından gelme.

Ethemgiller: Bu hane Çobanlı mahellesinde oturmaktadır. Kazımgiller, Seydigiller ve Arifhasangiller olarak üç kabileye ayrılmışlardır. Soy isimleri Karaçoban’dır ve aynı soy ismi taşıdıkları Çobanlılarla hiçbir akrabalıkları yoktur.

Çıtırgiller: Köyün en kalabalık sülalesidir. Çatıroğlu iken zamanla söyleyiş kolaylığından Çıtıroğlu olmuştur. Şıkoluk ile Cula Pınarı arasında oturmaktadırlar. Bu sülaleden; Çavuşgiller, Veyselgiller, Hamzagiller, Çakırgiller, İbişgiller, Molla Halilgiller, Sülügiller, Göğüşgiller, Muhtargiller, Tırilgiller ve Kel Memo kabileleri çıkmıştır. Bu sülalenin soy ismi Çıtlak’dır. Bunlardan, Çavuşgiller, Çakırgiller, İbişgiller, Veyselgiller ve Hamza-giller Kılıçdere, Sülügiller, Özkan, Engin ve Çağlar, Tırılgiller; Mürseloğlu ve Önder, Muhtargiller; Dursunoğlu ve Akbulut, Kelmemolar Güleç olarak soy isimlerini değiştirmişlerdir. Çavuşgiller’den Topuzgiller diye bir kabile daha ayrılmasına rağmen oğulları olmadığı için bu ocak da geçmiştir. Göğüşgillerin erkek çocukları olmadıkları için damadlarının soyismi Kodalak’ı kullanmışlardır. Göğüşgil Mısırlıgil damadı olduğu için adı geçen kabilenin mirasçısı olmuştur. Çavuşgiller, ulu dedeleri Mehmet Çavuşun Selanik’te Atatürk’ün annesinin komşusu olan bir ailenin kızıyla evlendiğinden dolayı daha çok Urumelligil olarak bilinmektedir. Bu kadın köyümüze terziliği getirmiş ve köylülere de öğretmiştir.

Mürsel oğulları Ali İbrahim ve Mustafa ve İbrahim’in oğulları dursun ve Mehmet Kayıp Hasan ve Hüseyin Ali’nin oğlu Temel ve Emine ve Mustafa’nın oğlu Ömer. Mürsel oğulları büyük bahçedeki köyden gelme muhtargiller Tırılgiller Sülügiller Molla Halilgiller Çavuşgiller. Sülü Oğulları Süleyman oğulları Ömer ve Osman ve Hasan Ömer oğlu Hüseyin Osman oğulları Süleyman ve Şerif ve Mehmet Hasan oğlu İsmail. Çavuş oğulları Mehmet Oğulları İbrahim ve Hüseyin ve Veysel İbrahim oğulları Mehmet adem Halil Kemal Hüseyin oğlu Mehmet Veysel oğlu Ali.

Kel Memolar: Çıtırlı Mahallesinden ayrılan bu kabile soy isimlerini 1938’de Güleç olarak değiştirmişlerdir. Salimgiller dışında Çıtırlı’da oturmaktadırlar. Bu kabileden; Hesibegiller, Hocagiller, Bekirgiller, Salimgiller, Yahyagiller, Safergiller ve Mustafagiller kabileleri ayrılmıştır. Kel Memo oğulları Hacı Ali, Bekir Çavuş ve Topuz Osman ve Yakup ve Tiryaki İsmail, ve Ali’nin oğlu Mehmet ve Bekir oğlu Ahmet Ahmet’in oğlu Bekir ve Topuz oğlu yok ve Yakup’un oğulları Mustafa, Yahya ve Sefer ve Tiryaki İsmail oğulları Şerif ve Salim.

Müslüoğulları: Soy isimleri Kesecek olan bu kabile köyümüzün en üst kısmında yerleşmişlerdir. Kadir ve Mustafa isminde iki kardeşin çocuklarıdır. Kadir’in bacısı Göğüşün karısıdır. Kadir’in dört kızı olmuş; Güssün, Zahide, Hanife ve Rabia,. Mustafa’nın da Kezban ve Fidan isminde iki kızı olmuş. Oğulları olmayan bu iki kardeşin kızlarının hepsi bizim köyden evlenmişlerdir. Uzun Ali’nin anası Kadir’in kızıdır ve karısı da bu sülaledendir. Kadir’in mirası Uzun Ali ve Celdelere geçmiştir. Diğer miras Arifegile ve Muhtargilden Fidan Ablaya geçmiştir. Devam eden bu erkek çocuğun sülalesine Göğmollagiller denilmektedirler Müslü-oğullarıgiler’in üç çocuğundan birinin çocuklarıdır. Diğer iki kardeşten ikisin de erkek çocukları olmadığı için ocakları geçmiş Sadece İbik Süleyman’ın çocukları bu soy ismi devam ettirmektedirler. Bu aileye içgüvey olarak giden Abdaloğullarından Uzun Ali’nin soyismi Tepedam’dır. Karahasangiller diye bir kabile daha vardı ki ocağı geçmiş ve mirasları Melikgile intikal etmiştir.

Dışarıdan Gelenler: Yerliler dışında çeşitli nedenlerle köyümüze gelip dışarıdan yerleşen aileler de vardır. Şimdi sırasıyla bunları tanıyalım.

Kadıgiller: Dışarıdan gelen kabilelerin başında Kadıgiller gelmektedir. Bu hanenin kurucusu Kadı Hacı Süleyman Efendidir. Aslen Gümüşhane’nin Torul kazasından olan Kadı efendi Erzincan’da 1303’de kadılıktan emekli olduktan sonra bir vesileyle köyümüzden geçerken kervanları konaklamış, ve bir müddet köyümüzde misafir olmuştur. Köyümüzün güzelliği ile köylülerin misafirperverliği ve insanlığından etkilenerek köyümüze yerleşmeye karar vermiş. Bugün Konağın-tepe olarak bilinen arazinin civarını satın alıp yerleşmek istemiş. Sahibinin Karahisarlı Bektaş Bey olduğunu öğrenince çocuklarını köye bırakarak Şebinkarahisar’a gitmiş ve Bektaş Beyi bulmuş ve arazisini satın almış, köye dönerek konağını yaptırmaya başlamış. Bu konaktan dolayı buralara Konağıntepesi denilmektedir. Kadı Efendinin Şakir isminde bir oğlu, Emine isminde bir kızı varmış. Oğlunun Gülizar, Sakine ve Pamuk isimlerinde üç kızı olmuş, oğlu olmadığı için yerleri damatlarına intikal etmiş ve bu ocak geçmiştir. Sakine Salimgilden Salim Ağa ile evlenmiştir. Bu evliliğe Hocagilin Hoca Ali Efendi tavassut etmiştir.

Melikgiller: Köyümüzün en kalabalık kabile-lerinden biri olan bu sülalenin, Erzincan taraflarından, Ermeni zulmünden kaçarak köyümüze gelip yerleştikleri rivayet edilmektedir. Köyümüzün aşağı mahellesinin sakinleri olan bu kabilenin ulu dedesinin adı Melik Mehmet’tir. Oğlu Molla Ali’nin beş çocuğu olmuştur. Şeker, Mehmet, Karabey, Kara Mustafa, Molla Aziz çocuklarının isimleridir. Karabey’in oğlu olmadığı için ocağı geçmiştir. Şeker’in oğlu Hırtı Halil’dir. Mehmet’in oğulları Kadir ve Emin, Kadirgiller ve Emingiller olarak ikiye ayrılmıştır. Kara Mustafa’nın Recep(Hoca), Kara Musa, Hüseyin, Şerif ve Ali isimlerinde beş çocuğu olmuştur. Kara Musa’nın Arif ve İzzet isminde iki oğlu olmuştur. Molla Aziz’in ise İsmail, İmam Mehmet, Osman ve Dursun isminde dört çocuğu olmuş ve halen bu isimlerle anılan kabilelere ayrılmışlardır. Bu kabilenin soyadı Duvar-başı’dır. Sadece Azizgil’den İsmail’in oğlu İlyas Çavuş soyismini Doğanay olarak değiştirmiştir[ig1] . Melik oğulları aziz ve Mustafa ve Mehmet ve aziz oğulları osman dursun ve İsmail ve Mehmet ve Mustafa oğulları Musa Hüseyin Şerif Ali Recep ve ahmet Mehmet oğulları Kadir Emin Mevlüt Salih ve melik oğlu Şakir oğlu Halil. Melik oğulları Melik Şah Neslinden gelme akrabaları Krazaye’nin Melik Şerif Köyünde ve Vartana’daki İmamgiller.

Kessoğulları: Sonradan gelen bir diğer kabilede Kessoğullarıdır. Bunların köyümüze gelişleri hakkında muhtelif rivayetler vardır. Kesiklilerin ulu dedesi Erzincan’da askerlik yaptıktan sonra memleketi Görele’ye giderken köyümüzden geçmiş ve çok beğenmiş. Memleketine gitmiş, işlerini halletmiş ve köyümüze gelip yer yurt satın alıp yerleşmiş. Bir diğer rivayete göre ise Erzurum’un Horasan ilçesinden ayrılan üç kardeş Giresun’a gitmişler. İkisi Giresun’un Bulancak kazasına yerleşmişken bir kardeş de köyümüze yerleşmiş. Bu hemşehrilerimizin ulu dedelerinin ismi Derviş Mehmet’tir. Derviş’in Mustafa isminde bir oğlu olmuş, Mustafa’nın Kadir, Süleyman ve Yusuf isminde üç çocuğu olmuş, Süleyman’ın ise Ahmet ve Mehmet isminde iki oğlu olmuştur. Nurigil ve Kesikgil oarak devam etmektedir. Soy isimleri Kesik olan bu sülalede soy ismini Ünlü ve Azizoğlu olarak değiştirenler olmuştur. Zelzelede yıkılan evlerini yeni bir zelzele ihtimalinden dolayı köyün Kılıçdere mevkiine taşınmışlar ve halen de taşınmaktadırlar. Kesik oğulları süleyman ve Yusuf Ahmet ve Mehmet Ahmet’in oğlulları Ömer Hasan İzzet Arif Süleyman Mehmet’in oğulları Aziz ve Yusuf ve Mustafa ve Nuri oğulları Halil ve İbrahim.

Kodalaklar: Bu hemşehrilerimizin anneleri, köyümüzden Meri’ye giden Güllü gelin, kocasının ölümü üzerinde üç çocuğuyla köyümüze dönmüş ve yerleşmişlerdir. Bu kadın daha önce köyümüzde Murtazagil’den Şükrü ve Osman’ın annesi iken ilk kocasının ölümü üzerine Meri’ye gitmiştir. Meri’ye girmediği kocasının köyümüze geldiği de söylenmektedir. Doğrusunu Allah bilir. Güllü kadının Küp Hasan, Sağır Mustafa ve Çakır Ali isminde üç oğlu Şükrü ve Osman ile anadan bir babadan üvey kardeştirler. Küpgiller soy isimlerini Torun olarak değiştirmişlerdir ve köyümüzün Çıtırlı mahellesinde oturmaktadırlar. Sadece Sağırgiller Aşağı mahallede oturmaktadır.

Mahmutgiller: Köyümüze Kutlucalı karısının yerine gelen Vartanalı bir babanın çocuklarıdır. Soy isimleri Karakuş’tur ve Aşağı Mahallede oturmaktadırlar.

Abdaloğulları: Bunlar Giresun’dan ayrılan üç kardeşten köyümüze yerleşenin çocuklarıdır Diğer kardeşlerden biri Alucra’nın Zıhar (Çakmak) köyüne diğer kardeş de Şiran’ın Kırıntı köyüne yerleşmiştir. Bir diğer rivayet ise Kırıntı köyüne değil de Giresun’un Piraziz ilçesine yerleştiği şeklindedir. Bu kabile köyümüzün ense mahallesinde oturmaktadırlar ve soy isimleri Tepetam’dır. Yılmaztürk, Özsoylu ve Özpınar olarak soy ismini değiştiren Abdaloğulları da vardır. Abdaloğlunun iki oğlu olmuş, birinden Mollagiller birinden Mısırlıgiller olarak iki kabile daha çıkmıştır. Bugün yolun alt tarafına Mısırlıgiller, üst tarafına ise Mollagiller denilmektedirler. Celdegiller, Güssün-giller, Terzigiller, Tonugiller, Bölömünigiller Mısır-lıgillerden ayrılan kabilelerdir. Mollagiller Abdal-oğlunun diğer çocuğunun torunlarıdır. Bu adamın, Molla Emin, Molla Musa, Molla Ali, Mustafa Hoca isminde dört çocuğu olmuş. Mustafa Hoca uzun bir müddet kayboldu. Daha sonra Uşak’ın Banaz ilçesinde olduğu anlaşıldı. Orada çoluk çocukları olmuş. Molla Eminden Recepgiller, Molla Musa’dan Kirazgiller, Molla Ali’den de Şeyhgiller ortaya çıkmıştır. Abdal oğlu Hasan oğlu Musa ve Mustafa ve Mehmet ve Belgüzar Musa’nın oğulları Mustafa Emin Ali ve Halil Emin’in oğlu Ahmet Ahmet’in oğlu Recep Sefer Ali oğlu Mehmet ve Abdullah Halil’in Oğulları Süleyman ve Karabey Karabey’in oğlulları Musa ve Mustafa ve Belgüzar oğlu Osman ve Mustafa ve Mustafa oğulları Yakup Ömer ve İsmail ve Hasan ve Kasım ve Yakup’un oğulları Mustafa Mehmet Niyazi Hamdi ve Ömer oğulları Halil Dursun ali ve İsmail oğulları salim Hamza hasanın oğlu yok ve Kasım oğlu İbrahim, Abdaloğlu Mehmet Oğulları Arif ve Ahmet, Ahmet’in oğulları İbrahim, Şükrü ve Nedim. Abdaloğulları Giresun Piraziz’den gelme akrabaları Zıhar ve Balcana’da ve Kırıntı’da var pir sultan abdal’ın nesli Pirsultan abdal’ın türbesi Cizre’i Nuhun gemisinin maketinin makine dairesinde gördüm. Çobanlı: Köyümüze sonradan gelen bu kabile için de iki farklı rivayet vardır. Birincisi Altköy’de Çobanlı köyünden köyümüz gelip yerleştikleri şeklindedir. İkinci rivayet köyümüzde çobanlık yaparken bir Kutlucalıyla evlenen bir çobanın çocuklarıdır. Bu rivayetlerin ikisi de doğru olabilir. Çobanlı’dan köyümüze çobanlık yapmak üzere gelen bir adamın çocukları olması kuvvetle muhtemeldir. Karaçoban oğulları, İbrahim ve Topal Ahmet İbrahim oğulları Süleyman ve Ömer Süleyman oğulları Şerif ve Halil ibrahim Ömer’in oğulları Mehmet ve Veli Topal Ahmet’in oğulları Ethem ve Hamit ve Arif Ethem’in oğlu Kazım Hamit’in oğlu Seydi Arif’in oğlu Hasan. Çoban oğulları Erzurum’un Horasan’dan gelme Çoban go*****an sülalesinden gelme köyü Çoban Köprüsünün yanındaki köy Kabilesinin bir gısmı Şuşar’ın Çobanlı Köyü Türbesi orda Dereligiller: Alucra’dan köyümüze gelen bir çilingirin sülalesidir. Tencere tava tamiri de yaparlarmış. Kılıçdere civarına yerleşen bu adamın çocuğu olmadığı için ocağı geçmiştir. Dereligil Kara Hasangil İnce Hasangil Pasman mezrasından gelme. Kara Hasan ve İnce Hasan oğlu yok. Not: Yukarıda verilen bilgilerde gördüğünüz eksiklik ve yanlışlıkları lütfen İsmail Güleç’e bildiriniz. Köyümüzün yaylaları Köyümüzün ilk yaylası bugün komşu köylerimiz den Çamlıyayla (megri) köyünün sınırları içerisinde bulunan mendekli mevkiğindeki, ozamanki addıyla sarı çiçek yaylasıdır. Dedelerimizin konagın tepe mevkiginde Rum komşuları varmış. Bunlar Alıssız daki Rumlarla akaraba imişler. Onlarla beraber şimdiki bizim yaylamız da birlikte kalırlarmış.Rumlar dedelerimize sizin yayla uzak bu yayla sizede yeter bize de gelin burada beraber kalalım. Köyde komşuyuz yayladada komşu olalım diye teklif etmişler. Bizimkiler bu teklifi kabul etmişler o tarihten itibaren yaylayı ortak kullanmaya başlamışlar.kurtuluş savaşı esnasında Rumlar yaylayı ve köyümüzü terk edince bugunkü yayla ve köyümüzdeki Rumlara ait yerler dedelerimize kalmış. Dedelerimiz akraba ve komşu yönünden güçlü bağlara sahib olan yakın komşu köylerimizden Taşcılar (zarabot) köyü halkına Rumlar terk etti buraları gelin birlikte kullanalım yaylayı diyince bir kaçyıl birlikte göç etmişler. Yaylaya Birkaç yıl dedelerimiz yaylaya göç etmeye ara verince yaylayı benimseyen taşcılar köyü dedelerimizi yaylaya göçmelerine musade etmeyince mahkemelik olmuşlar gerek araştırmalar sonuncunda yaylanın kutluca köyü sınırları içerisinde olduguna karar verek Davayı dedelerimiz kazanmışlar. Ogun bugun berdiga dagı içinde bulunan yaylamıza göç etmekteyiz son yıllarda halkın gurbete göç etmesiyle birlikte yayla kültürümüz ölmüş durumda olup turislik amacıyla kullanılmaktadır. Ayrıca köyümüzün dagınık oldugu yılalarda bügün köyümüzün sınırları içerisinde bulunan eskiyayla adıyla bilinen yere bazı dedelerimiz burada yaylaçılık ettigini biliyoruz. Köyümüzün tarımda kullandıgı suyun akış öyküsü Rivayetlere göre iki bacı ( kız kardeş) varmış. Birisi bizim köyde evli biride taşcılar (zarabot) köyünde evliymiş, bugun bizim köyün sınırları içerisinde bulunan Ahmet dede mevkiginden çıkan suyu bu iki kardeş arazilerini sulamak için kullanırmış. Daha sonra anlaşamayan kardeşler kavga ederek olayı mahkemeye taşımışlar. Kadı su aktıgı yere gider deyip bir gün belirleyip o gün gelip olayı yerinde inceleyip karara bağlayacagını açıklamış. Kutlucalı kız kardeş olayı köylüsüne anlatıp eğer suyu Taşcılar köyü kazananırsa ilerde su sıkıntısı çekeriz birlik olup suyu köyümüze kadar getire bilirsek davayı kazanırız ve su sıkıntımız biter demiş. O dönemde elmalıdan gelen suyla arazilerini sulayan kutlucalılar suyun yetersiz geldiginden çareler ararlarmış . bu teklifi yerinde bulan kutlucalılar hemen işe başlamışlar. Bugün gözden köyümüze gelen su kanalı boyunca hark yaparak suyun köyümüze akmasını saglayarak Taşcılar yönüne akan suyu tamemen keserler.ve dereyi samanlarla doldururlar. Kadı gelip incelemeye başlar bakarki su kutluca yönüne akar Taçcılar yönünde samanlar dolu olarak görür buradan su aksa bu samanlar burada olmaz demekki buradan uzun zamandır su akmıyor diye kendi kendine düşünür ve derki su aktıgı yere gider deyip suyun kullanım hakının kutlucalılara ait olduguna karar verir. 1994 yıllarında zamanın muhtarı Raşit TEPETAM ın itiyar heyetiyle birlikte Taşcılar muhtarı ve ihtiyar heyeti anlaşma imzalayarak suyun üç te ikisi kutlucaya üç te biri ise Taşcılar köyüne akması yönünde anlaşırlar ogün bügün Ahmetdededen çıkan suyun üç te ikisi kutlucaya üçte biri ise Taşcılar köyüne akar.

Kültür

Köyün gelenek, görenek ve yemekleri hakkında bilgi yoktur.

Coğrafya

Giresun iline 195 km, Çamoluk ilçesine 5 km uzaklıktadır. Çamoluk ilçe merkezinin kuzeydoğusunda yer alan Kutluca ilçeye 5 km mesafededir. İlçenin en büyük köylerindendir. Kelkit vadisinin kuzey yamaçlarında kurulmuş olup köyün yerleşim alanı meyilli bir arazi üzerindedir. Batısı, Kuzeyi ve Doğusu olmak üzere üç tarafı tepelerle çevrili olup güneyi açıktır.Birbirine yakın yapılmış binalarla toplu bir yerleşim yeridir. Köyümüz, doğuda Kayacık ve Taşcılar, Kaledere, Hacıören; güney-güneybatsında Kılıçtutan; batıda Dulundas, Yeniköy; kuzeyinde ise Alucra ilçesine bağlı Çamlıyayla köyleri ile çevrilidir.

İklim

İklimi Coğrafi konumu itibari ile Karadeniz Bölgesinin ve İç Anadolu Bölgesinin kesiştiği bir noktada bulunan yöremiz, karakteristik bir kara iklimi (1. iç Anadolu tipi) hüküm sürmektedir. Kışları soğuk ve yağışlı, yazları sıcak ve kuraktır. Yılın en soğuk ayı ocak, en sıcak ayı ağustos ayıdır. Yıllık sıcaklık ortalaması 15. 7c derecedir. Kar yağışlı gün sayısı 42, karla kaplı gün sayısı ise 102 dir. Kışın kar, ilkbaharda ve sonbaharda yağmur şeklinde düşen yagişların mevsimlere göre dağılımı şöyledir: ilkbaharda %53, yazın %4, kışın%21 sonbaharda ise %22 dir.Yüzey şekilleri Köyümüzün deniz seviyesinden yüksekliği, arazi. seviyesine göre 1100 ile 1600 m arası değişmektedir. yaylamızın da bulunduğu Berdiğa dağının deniz seviyesinden yüsekliği 2333 m olup, köyün en yüksek noktasıdır. Köyümüzün en önemli tepeleri Maltepe, Konağın tepe, Kömün tepe, Horoz evliyası (Köy tepesi) , dir. Köyümüzün en önemli dereleri; Yoncalık deresi, Alıssız deresi, Yuva kayanın dere, Korukluk deresi ve Eşşek deresidir. Bitki örtüsü İklim şartları ve yeryüzü şekilleri ile bağlantılı olarak bitki örtüsü genellikle bozkır görünümündedir. Yer yer bozuk fundalıklar ve çalılıklar vardır. Köyümüzün büyük bir bölümü de ormanlık alanlarla kaplıdır. Ayrıca, küçük gruplar halinde meşe ağaçları bulunmaktadır. Su yatakları boyunca kavak ve söğüt ağaçları görülmektedir. Köy yerleşim merkezinde ise başta ceviz olmak üzere birçok meyve ağacı vardır. Akar sulari Köyümüzün en önemli akarsuyu gözden gelen ve köylünün arazilerini sulamak için kullandıgı sudur. Ayrıca, ilkbahar ile coşan yaza doğru azalarak kuruyan akarsular da vardır. Bunlardan bazıları şunlardır: karanlık dere, alıssız deresi, yoncalık deresi ve eşşek deresidir. Bu dereler Hüseyinağılında birleşerek Kelkit çayına karişmaktadır.

Nüfus

Yıllara göre köy nüfus verileri
2007
2000	305
1997	705

Ekonomi

Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır.

Altyapı bilgileri

Köyde, ilköğretim okulu yoktur fakat taşımalı eğitimden yararlanılmaktadır. Köyün içme suyu şebekesi vardır ancak kanalizasyon şebekesi yoktur. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.

Kaynaklar

1. "Kutluca Köyü". www.kutlucakoyu.com. 17 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20140517192016/http://kutlucakoyu.com/. Erişim tarihi: 23 Nisan 2014. 

Dış bağlantılar

• Yerelnet