Leonard Randolph "Lenny" Wilkens (d. 28 Ekim 1937; Brooklyn, New York, ABD) NBA'de oynamış ve takım yönetmiş ABD'li eski profesyonel basketbolcu ve koçtur. NBA tarihinin en çok maç kazanan-kaybeden 2. koçudur. 1989 yılında oyuncu olarak, 1998 yılında ise koç olarak olmak üzere iki kez Basketball Hall of Fame'e girmiştir.
29 Kasım 2006'da Seattle SuperSonics'a yönetim kuruluna atandı.[1] 27 Nisan 2007'de ise Sonics'e Basketbol Operasyonları Başkanı oldu[2] 6 Temuz 2007'de Wilkens Sonics'deki görevlerinden istifa etti.
Gençlik yılları
Lenny Wilkens, ilk gençlik yıllarını Brooklyn'in bir mahallesi olan Bedford-Stuyvesant'de geçirdi.[3] Babası Afro-Amerikalı iken annesi İrlanda kökenlidir.[4] Wilkens, Roma Katolik inancına bağlı olarak büyüdü.[4]
Boys High School'da, Wilkens Major League Baseball liginin yıldız oyuncusu Tommy Davis ile takım arkadaşı olarak olarak basketbol oynadı.
Oyunculuk kariyeri
Wilkens, Providence College'de 1959 ve 1960 yıllarında iki kez All-American takımın seçildi. 1959 yılında bu okulun ilk kez katıldığı "National Invitation Tournament"'da oynadı ve 1960'da NIT Finali oynadı. Mezun olduğu zaman, Wilkens 1,193 sayı ile, okul tarihinin en skorer ikinci oyuncusuydu. 1996 yılında, Wilkens'in 14 numaralı forması koleji tarafından emekliye ayrıldı ve bu onurun verildiği ilk oyuncu oldu.
Okul sonrası, Wilkens 1960 NBA Draftı'nda St. Louis Hawks tarafından 1. tur altıncı sıradan seçildi. Kariyeri boyuncu Hawks'da (1960-1968), Seattle SuperSonics (1968-1972), Cleveland Cavaliers (1972-1974) ve Portland Trail Blazers (1974-1975) takımlarında forma giydi.
1967-1968 MVP oylamasında, Lenny Wilkens Wilt Chamberlain'in ardından ikinci sırada yer aldı. Kariyeri boyunca dokuz kez NBA All-Star seçildi ve 1971 NBA All-Star Maçı'nda MVP seçildi. 1969-70 sezonu'nda ligi asist lideri olarak tamamladı. Basketbolu bıraktığı dönemde, Wilkens Oscar Robertson'ın ardından NBA lig tarihinin asist sıralamasında ikinci sıradaydı.
Koçluk kariyeri
1969–1972 yılları arasında Seattle'da ve bir sezon Portland'da oyuncu/koç olarak görev yaptı.
1974-75 NBA sezonu'da basketbolculuğu bırakarak, Trail Blazers'e bir sezon daha yalnızca koç olarak hizmet etti. Bir sezon boş durduktan sonra, 1977'de tekrar SuperSonics'e koç olarak geldi ve sekiz sezon boyunca (1977-1985) bu takımda görev yaptı. Seattle'in tek NBA Şampiyonu olduğu 1978-79 NBA sezonunda takımın başındaydı. Daha sonra Cleveland (1987–1993), Atlanta (1993–2000), Toronto (2000–2003) ve New York'da (2004–2005) koçluk yaptı.
Hall of Fame'e giren koç 15 Ocak 2004'te New York Knicks'e koç olarak getirildi. 2004-05 NBA sezonuna, Knicks'in kötü başlangıcı sonucu 22 Ocak 2005 tarihinde bu görevinden ayrıldı.
Halen 1,332 galibiyet ile NBA tarihinde en çok maç kazanan 2. koçtur. Galibiyet sayısında Red Auerbach'i 6 Ocak 1995'deki Washington Bullets galibiyeti ile geçmiştir. 1,155 yenilgi ile de NBA tarihinde birinci sıradadır. Bu iki kategoride de önlerde olması, 35 yıl boyunca NBA'de takım çalıştırarak lig tarihinde en uzun süre takım çalıştıran isim olmasından gelir.
Lenny Wilkens, 1996 yılında Olimpiyat altın madalyası kazanan Amerika Birleşik Devletleri Millî Basketbol Takımı'nın koçluğunu, 1992 Yaz Olimpiyatları'nda ise takımın asistan koçluğunu yapmıştır.
Basketball Hall of Fame'e hem oyuncu hem de koç olarak girebilen üç kişiden biridir. (Diğerleri John Wooden ve Bill Sharman'dır.) 1989 yılında oyuncu olarak, 1998 yılında ise koç olarak seçilmiştir.
Referanslar
Dış bağlantılar
1960 NBA Seçmeleri |
---|
| Bölgesel sıra | | | 1. Tur | | | 2. Tur |
Jay Arnette · Dave Budd · Kelly Coleman · Ron Johnson · Wilbur Trosch · Frank Radovich · Bill Kennedy · Leroy Wright |
|
NBA Yılın Koçu Ödülü |
---|
|
1963: Gallatin | 1964: Hannum | 1965: Auerbach | 1966: Schayes | 1967: Kerr | 1968: Guerin | 1969: Shue | 1970: Holzman | 1971: Motta | 1972: Sharman | 1973: Heinsohn | 1974: R. Scott | 1975: P. Johnson | 1976: Fitch | 1977: Nissalke | 1978: H. Brown | 1979: Fitzsimmons | 1980: Fitch | 1981: McKinney | 1982: Shue | 1983: Nelson | 1984: Layden | 1985: Nelson | 1986: Fratello | 1987: Schuler | 1988: Moe | 1989: Fitzsimmons | 1990: Riley | 1991: Chaney | 1992: Nelson | 1993: Riley | 1994: Wilkins | 1995: Harris | 1996: Jackson | 1997: Riley | 1998: Bird | 1999: Dunleavy | 2000: Rivers | 2001: L. Brown | 2002: Carlisle | 2003: Popovich | 2004: H. Brown | 2005: D'Antoni | 2006: A. Johnson | 2007: Mitchell | 2008: B. Scott | 2009: M. Brown | 2010: Brooks | 2011: Thibodeau | 2012: Popovich | 2013: Karl | 2014: Popovich | 2015: Budenholzer | 2016: Kerr |
|
Seattle SuperSonics 1978–79 NBA Şampiyonu |
---|
|
Williams | 8 Shelton | 10 Hassett | 11 Snyder | 21 Awtrey | 22 Hansen | 22 Robinson | 23 LaGarde | 24 D. Johnson (Finals MVP) | 27 J. Johnson | 32 Brown | 35 Silas | 42 Walker | 43 Sikma | Antrenör Wilkens
|
|