Marcel Gromaire

Marcel Gromaire (d. 24 Temmuz 1892, Noyelles-sur-Sambre - ö. 11 Nisan 1971; Paris, Fransa), Fransız ressam. Döneminin hiçbir avant-garde grubuna katılmayarak kendine özgü anlatımcı bir doğalcılık geliştirmiştir.

Hukuk öğrenimi görmek için gittiği Paris'te 1910'dan sonra çeşitli resim atölyelerinde (Montparnasse) çalıştı. Burada Henri Matisse'in öğrencileriyle tanıştı. I. Dünya Savaşı öncesinde Hollanda, Belçika, Almanya ve İngiltere'yi kapsayan bir geziye çıktı. Burada dışavurumcularla ilişki kurdu. I. Dünya Savaşı'na katıldı ve 1916'da yaralandı.

Paris'e döndükten sonra (1919) Salon des Independants (Bağımsızlar Salonu) ve Salon d'Automne'da (Güz Salonu) sergiler açtı. Çok kısa bir sürede hacimli ve yalın biçimler, donuk renkler ve serpme vuruşlarından oluşan özgün üslubunu kazandı (Savaş, 1925, Paris Belediye Modern Sanat Müzesi). 1920'lerde Fernand Léger'nin etkilerinin sezildiği anlatımcı bir doğalcılık geliştirdi; bu dönemde geleneksel Flaman sanatının doğalcılığıyla dışavurumculuğu birleştirdiği doğa görünümleri ve yaşam sahneleri gerçekleştirdi. Konuları günlük yaşamdan alınmadır: işçiler, köylüler, kadınlar, çıplaklar (Sarışın Çıplak, 1933). Konuya verdiği önem, öyküden kaçınması, gerçeğe ve bireşime dönüklüğüyle “klasik” bir sanatçı sayılır.

1930'larda Gobelin fabrikaları için çeşitli duvar halısı tasarımları yaptı. Ayrıca Jean Lurçat ile birlikte Aubusson'daki duvar halısı tezgahlarının canlandırılması için çalıştı; 1938'den başlayarak, Lurçat ile Fransız halıcılığında yenileşme hareketine (Mormal Oduncuları, 1941) katıldı. Sonradan daha renkli, genellikle daha az sade, ama grafik bakımından daha güçlü bir sanata yöneldi. Suluboya, karakalem resimler, gravürler ve birkaç duvar süslemesi yaptı.

Yapıtlarından önemli bir bölümü Paris Art Modern Sanatlar Müzesi'ndedir.