McDonnell Douglas MD-80/MD-90

MD-80 ve MD-90

Bir SAS MD-82 Heathrow Airport'dan kalkıyor.
Türü Yolcu uçağı
Ulusal köken  Amerika Birleşik Devletleri
Üretici McDonnell Douglas
Boeing
Tasarımcı McDonnell Douglas
İlk uçuş MD-80 serisi: 1979-10-25
MD-90: 1993-02-22
Hizmete giriş MD-80 serisi: 1980 da Swissair ve Austrian Airlines ile
MD-90: 1995 de Delta Air Lines ile
Durumu Üretim bitti, etkin hizmette
Ana kullanıcı Delta Air Lines (MD-80: 116, MD-90: 65)
Diğer kullanıcılar American Airlines (MD-80: 90)
Allegiant Air (MD-80: 50)
Üretim aralığı MD-80 serisi: 1979-1999
MD-90: 1993-2000
Üretim sayısı MD-80 serisi: 1,191
MD-90: 117
Birim maliyeti $41.5-48.5 milyon

McDonnell Douglas MD-80 ve MD-90 çift motorlu, orta sınıf ve tek koridorlu ticari jet uçağı. Her ikisi de DC-9 adlı modelden türetilmiştir. MD-80'ler 1980 yılında piyasaya sunulmaya başlanmasının ardından, 1989 yılında da MD-90'lar geliştirilmiştir. Her iki uçağın da yolcu kapasitesi aslen 140 iken, 172 yolcuya kadar çıkarılabilmekteydi.İlk ticari yolculuğuna Swissair ile çıkan uçak, 1998 yılında ise yerini Boeing 717'ye bıraktı. 717'nin orijinal ismi MD-95 olmasına karşın McDonnell DouglasBoeing şirketlerinin birleşmesi sonrası yeniden adlandırıldı. 23 Mayıs 2006 tarihinde son iki Boeing 717 siparişinin teslimi ile DC-9 uçak ailesinin 41 yıllık üretim süreci sona ermiştir.

DC-9 ailesi havacılık tarihinin en çok satan uçak modellerinin başında gelir. 9,000'in üzerinde üretilen Boeing 737 ve 7,100 civarı bir sayıda üretilen Airbus A320'den sonra 2,400 adet ile tüm zamanların en çok satan üçüncü model ailesi durumundadır.

Tasarım ve Geliştirme

Douglas Aircraft firması bu modelin öncüsü sayılabilecek DC-9 modelini 1960lı yıllarda, yüksek yolcu kapasiteli DC-8'lerin dışında ürün gamını genişletmek için bir alternatif olarak üretmeye başladı.[1] DC-9'un tasarımı tamamen yenilikçiydi. Gövdeye monte edilmiş iki turbofan jet motor ve T şeklindeki kuyruk yapısı, bu modelin karakteristik özellikleri arasında yer almaktadır.

MD-80 modeli DC-9'un ikinci neslini oluşturmaktaydı. Orijinal adıyla DC-9-80 olarak adlandırılmış bu uçak, ilk kez 1980 yılında hizmete girdi. Onu 1995 yılında hizmete giren MD-90 takip etti. Bu model serisinin son çeşidi MD-95 Boeing ile birleşmenin ardından Boeing 717 olarak anılmaya başlandı.

MD-80

Delta Airlines MD-88
Alitalia'ya ait bir McDonnell Douglas MD-80'in, Londra Heathrow Havalimanı'ndan yaptığı kalkışın ardından iniş takımları kapanmış hâldeki alttan görünümü

MD-80, 1980 yılında hizmete giren, orta-sınıf ve orta büyüklükteki bir modeldi. Verimli çalışan küçük boyutlu kanatlara ve ekonomi sınıfında yer alan yenilikçi yan yana 5 koltuk içeren oturma düzenine sahipti.Bir önceki model DC-9-50'ye göre daha uzun ve daha büyük bir maksimum kalkış ağırlığına sahipti. Uçak sık sık yapılan kısa mesafe uçuşlarında kısa aralıklarla kullanmak için uygundu. Yolcu kapasitesi 130 ila 172 arasında değişiyordu.

MD-80'in geliştirilmesine 1970'lerde MD-9-50'ye olan yüksek talep üzerine başlandı.Yeni nesil Pratt & Whitney JT8D yüksek bypass motorları kullanıldı. DC-9-55 adlı bir ara model hazırlandı. Sonrasında ilk DC-9-80 siparişi 1977 yılında Swissair firması tarafından 15 kesin 5 opsiyonlu olmak üzere verildi.[1]

Bir önceki model DC-9-50'ye göre gövde 4,34 m(14 ft. 3 in) daha uzun olarak tasarlandı. Kanatların bağlantı noktaları üzerinde değişikliğe gidildi ve kanatların genişliği %28 oranında arttırıldı. İlk uçuşunu 19 Ekim 1979 tarihinde gerçekleştirdi.[1]

1980 yılında servise girdikten üç yıl sonra, bir pazarlama hamlesiyle ismi MD-80 olarak değiştirildi. Böylece serinin uçakları DC-9-80/81/82 yerine MD-80/81/82 isimlerini aldılar. MD-88 ve MD-90 ise yalnızca bu isimlerle lanse edildiler.

MD-80'in zamanındaki en büyük rakipleri Boeing 737-400 ve Airbus A320 idi.

Aerodinamik ve gövde yapısı bakımından çok sayıda yenilik içeren uçak, eskisine göre daha sessiz,güçlü ve hafif bir motora sahipti. Üretimine 1998 yılında son verildi. Bugün halen Delta Air Lines (181), American Airlines (90), Allegiant Air (50), Laser Airlinesv(11), Bulgarian Air Chartery(10), Zagros Airlines (10) ve yaklaşık 70 kadar daha küçük çaplı firma tarafından kullanılmaktadırlar. Öte yandan 2000 yılından itibaren eskimekte olan çok sayıda uçak emekli edilmeye başlanmıştır.[2]

MD-94X başta olmak üzere seri üretime geçirilmemiş çok sayıda varyantı da bulunmaktadır.

MD-90

BritishJET MD-90-30 Londra Gatwick Havalimanından kalkarken

MD-88'den 5 feet daha uzun bir gövde ve yeni IAE V2500 motorlara sahip olan MD-90 , 1995 yılında serinin yeni ürünü olarak ortaya çıktı. Öncüsüyle aynı elektronik sistemlere(Glass Cockpit) sahip olan bu uçak, tercihen değişen 153 ila 172 arasında bir maksimum yolcu kapasitesine sahipti.

1989'da duyrulan,1993'te ilk kez uçan ve 1995'de havayollarında hizmete giren MD-90 -30 ve -30ER olmak üzere iki farklı versiyona sahipti. -30 versiyonun 2,400 mil'lik (3680 km) bir menzili vardı. Daha yüksek bir brüt ağırlığa sahip olan -30ER, fazladan yakıt deposu sayesinde 2,750 mil'e (4,426 km) yaklaşan bir menzile sahipti. Daha yüksek menzile sahip olan -50 sürümü tasarlandıysa da sipariş veren olmamşıtır.[3]

McDonell Douglas firmasının Boeing ile birleşmesinin ardından, 737-800 ile aynı segmentte olan uçağın üretimine 2001 yılında son verildi. Son 20 MD-90 Trunkliner programı kapsamında Çin'e satıldı[4][5]. MD-90 , satılan 117 uçak ile DC-9 serisinin en başarısız uçağı olarak kayda geçti.

MD-90'ın en ciddi rakipleri Airbus A320 ve Boeing 737-800 idi.

Ağustos 2016 itibariyle,toplam 65 adet MD-90 sadece Delta Air Lines'te hizmet vermektedir.

MD 95

Ana Madde: Boeing 717

MD-95, o sıralar 30 yaşlarına ulaşan erken dönem DC-9 modellerinin yerini almak için tasarlandı. Proje özgün DC-9 tasarımını modern taşımacılık ilkeleriyle buluşturmayı amaçlamaktaydı. DC-9-30 modeline göre oldukça uzun ve yeni nesil Rolls-Royce BR715 motorlarına sahip olacak şekilde tasarlanan uçak, Boeing ile yaşanan birleşme sonucunda Boeing 717 olarak adlandırıldı. 1998-2006 yılları arasında 156 Boeing 717 üretildi.

Özellikler

MD-81 MD-82/-88 MD-83 MD-87 MD-90-30ER
Yolcu 155 (2 sınıf)
172 (1 sınıf)
152 (2 sınıf)
172 (1 sınıf)
155 (2 sınıf)
172 (1 sınıf)
130 (2 sınıf)
139 (1 sınıf)
153 (2 sınıf)
172 (1 sınıf)
Max. Kalkış ağırlığı 140,000 lb
(64,000 kg)
149,500 lb
(67,800 kg)
160,000 lb
(72,600 kg)
140,000 lb
(64,000 kg)
166,000 lb
(70,760 kg)
Menzil 1,570 nm
(2,900 km)
2,050 nm
(3,800 km)
2,500 nm
(4,600 km)
2,400 nm
(4,400 km)
2,750 nm
(4,425 km)
Normal Seyir Sürati Mach 0.76 (504 mph, 811 km/h)
Uzunluk 147 ft 8 in (45.1 m) 130 ft 4 in (39.7 m) 152 ft 7 in (46.5 m)
Kanat uzunluğu 107 ft 8 in (32.8 m) 107 ft 10 in (32.87 m)
Yükseklik 29 ft 6 in (9.05 m) 30 ft 5 in (9.3 m) 30 ft 6 in (9.4 m)
Güç kaynağı (2 x) P&W JT8D-209
18,500 lbf (82.29 kN)
P&W JT8D-217A/C or -219
20,000 lbf (88.96 kN)
P&W JT8D-219
21,000 lbf (93.41 kN)
P&W JT8D-217C
20,000 lbf (88.96 kN)
IAE V2525-D5
25,000 lbf (111.21 kN)

Önemli kazalar

Üretim hataları

MD-80/90 serisi genelde güvenli bir uçak olarak addedilse de yatay sabitleyicilerinin krikolarının T-kuyruk yapısı sonucu sorun çıkartabileğinin Alaska Havayolları kazası sonrası anlaşılmasının arkasından, önerilen servis kontrolü sıklığı arttırlımıştır. Ayrıca büyük kardeşi McDonell Douglas MD-11'in karıştığı Swissair 111 nolu uçuş kazasının ardından, izolasyon boşluklarının yanmaya elverişli olduğu görülerek ekstra önlemler alınmıştır.

Ayrıca bakınız

Benzer uçaklar

Aynı kategorideki diğer uçaklar

Kaynakça

Dış bağlantılar

Douglas ve McDonnell Douglas Uçakları
Piston-motorlu
Douglas Dolphin | DC-1 | DC-2 | DC-3 | DC-4E | DC-4 | DC-5 | DC-6 | DC-7 |
Jet motorlu
DC-8 | DC-9 | DC-10 (MD80/MD90/MD95) | MD-11
Geliştirilmeyen
MD-94X | MD-12 
This article is issued from Vikipedi - version of the 8/2/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.