Mouloud Feraoun
Mouloud Feraoun (d. 1913, Tizi-Hibel - ö. 15 Mart 1962, el-Biar, Cezayir), Fransızca yazan Cezayirli yazar, romancı ve öğretmen. Yapıtlarında Berberi yaşam biçimini ve değerlerini canlı bir dille anlatmıştır. Cezayir edebiyatı'nın üç döneminden ilki olan bağımsızlık öncesi dönemin en büyük yazarlarındandır.[1]
Bir çiftçinin oğlu olan Feraoun'un gençliği dağlık Kabiliye bölgesinde geçti. Cezayir Öğretmen Okulu'na girmeyi başararak öğretmen oldu. Doğrudan silahlı direnişe katılmamakla birlikte, Cezayir bağımsızlık mücadelesinin yanında yer aldı. Bu tutumu yüzünden Fransız sömürgecilerinin düşmanlığını kazandı; Cezayir'de yaşayan Fransızların ve Fransız ordusunun bir bölümünden destek alan Gizli Ordu Örgütü (OAS) tarafından öldürüldü.
Yapıtları
Feraoun, bütün yapıtlarında Kabiliye köylülerinin yaşamını anlatır. Le Fils du pauvre (1950; Yoksul Adamın Oğlu) bir Berberi gencin öğrenim görme ve kendini geliştirme uğruna güçlüklere ve yoksulluğa göğüs gerişini anlatan yarı otobiyografik bir öyküdür. Feraoun'un dağlardaki yalın yaşam biçimine ilişkin betimlemeleri insanlara karşı sevecenlik, aile ve toprağa bağlılık ve soyluluk gibi duygularla yüklüdür. La terre et le sang (1953; Toprak ve Kan) adlı yapıtında Fransa'daki bir Cezayirli göçmenin yaşamını konu alarak geleneksel değer yargılarının kaynağı olan onur (nif) anlayışını işler. Les chemins qui montent (1957; Yukarı Giden Yollar) ise sömürgeciliğin gerçekleriyle karşı karşıya gelen köylülerin tevekkülünü, direnişini ve güçlüklere katlanışını acılı bir dille ortaya koyar. Ayrıca çeşitli baskılar altında bulunan gençlerin önündeki çıkış yollarının kısıtlılığına değinir. Feraoun'un Kabiliye kültürüne düşkünlüğü, 19. yüzyıl Kabiliye şiirinden yaptığı çevirilerde, çizdiği portre ve karalamalarda, tuttuğu güncelerde açıkça görülür. Yapıtları boyun eğmeyen bir halkın sesini başarıyla yansıtır.
Feraoun'un Journal 1955-1962 'i (1962) Cezayir Savaşı üzerine en değerli belgelerden biri sayılır. Dostlarına yazdığı mektuplardan oluşan Lettres à ses amis 'de (1969) iyi yürekli, yaşadığı toplumu ince bir biçimde gözlemler.
Feraoun, roman, çocuk kitabı ve şiir alanlarında 30’dan fazla eser üretmiştir.[2]
Kitaplar
- Le fils du pauvre (1950; Yoksul Adamın Oğlu)
- La terre et le sang (1953; Toprak ve Kan)
- Jours de Kabylie (1954)
- Les chemins qui montent (1957; Yukarı Giden Yollar)
- Les poèmes de Si Mohand (1960)
- Journal 1955-1962 (1962)
- Lettres à ses amis (1969)
- L'anniversaire (1972)
- La cité des roses (2007)