Odak karakter
Odak karakter, herhangi bir anlatıda seyircinin ilgisinin ve dikkatinin büyük ölçüde onda olduğu karakter. Odak karakter genelde protagonist karakter yani baş karakterdir. Bununla beraber "odak karakter" ve "protagonist" karakterin ayrı olduğu zamanlarda vardır. Bu tür anlatılarda odak karakterin duyguları ve tutkuları izleyici tarafından protagonist karaktarinkiler kadar empati edilemez. Bu aynı zamanda iki karakter arasındaki ana farklardan birisidir. Odak karakter, ana karakterin seyirci ile duygusal bağlaması için gerekli bir şey olmasa da, basitçe söylenirse genelde hikâyeye "heyecan" katmaktadır. Odak karakter, diğer karakterlerden daha çok sahne ışıklarının odaklandığı, dikkat merkezi ve ekrana hakim biri gibi tepki veren bir karakterdir.[1]
Örneğin; Gaston Leroux'un Operadaki Hayalet romanında Christine Daaé karakteri ise protagonist karakterdir. Okuyucu daha çok onun duyguları, mutluluğu ve hedeflerine yakınlık duyar. Ama Hayalet karakteri odak karakterdir. Okuyucu daha çok onun hareketlerinin ve tepkilerinin cazibesine kapılmaktadır.
Aynı zamanda odak karakterin anlatıyı anlatan anlatıcı ile aynı olması gerekmez. Hikâyenin odak karakter gözünden anlatılması gerekmez. Arthur Conan Doyle'un Sherlock Holmes eseri buna bir örnektir. Bu eserde hikâye Watson isimli karakterin gözünden anlatılır. Odak karakter ise Holmes karakteridir. Hikâye de Holmes karakteri üzerine dönmektedir.