Paolo ve Vittorio Taviani

Vittorio ve Paolo Taviani, 2015.

Paolo (d. 8 Kasım 1931, San Miniato, Piza, İtalya) ve Vittorio Taviani (d. 20 Eylül 1929, San Miniato, Piza, İtalya), (Taviani Kardeşler olarak da bilinirler), genellikle Güney İtalya'nın toplumsal sorunlarını ele aldıkları filmlerini birlikte yazıp yöneten ve 1960 sonrası sinemacı kuşağının en önemli adları arasında yer alan İtalyan sinema yönetmeni kardeşler.

Babaları, faşizm karşıtı olduğu için Mussolini döneminde baskıya uğrayan bir avukattı. Pisa Üniversitesi'nde öğrenim gören Taviani Kardeşler, üniversitede sinema kulübünün kurulmasına öncülük ettiler. Ayrıca siyasal tutumlarını açıkça belirttikleri sinema yazıları ve deneysel oyunlar yazdılar. 1954'ten sonra Valentino Orsini'yle birlikte kısa filmler çektiler. Joris Ivens'in L'Italia non è un paese povero (1960; İtalya Yoksul Bir Ülke Değildir) adlı uzun belgesel filminin senaryosunu Ivens ve Orsini'yle birlikte hazırladılar. İlk uzun ve konulu filmleri Un uomo da bruciare'yi (1962; Yakılacak Adam) yine Orsini'yle birlikte gerçekleştirdiler.

Siyasal konulara cesurca el atan I sovversivi (1967; Bozguncular), Sotto il segno dello scorpione (1969; Akrep Burcu Altında), San Michele aveva un gallo (1972; Aziz Mikail'in Bir Horozu Vardı) gibi filmlerinden sonra 1973'te çektikleri Allonsanfan'la uluslararası alanda dikkatleri üzerlerine çektiler. Ama asıl ünlerini 1977 tarihli Padre padrone'yle (Babam ve Ustam) kazandılar. Bu filmde, Sardinyalı bir çobanın babasıyla ilişkileri çevresinde feodal geçmişler çağdaş yaşam arasındaki çelişkileri kişisel düzeydeki izdüşümleriyle ele alırken klasik anlatım biçimleriyle epik tiyatroya özgü öğeleri kaynaştırdılar. Sesin ve müziğin başlı başına bir anlatım aracı olarak kullanıldığı bu film, Cannes Film Festivali'nde hem büyük ödül Altın Palmiye'yi, hem de Uluslararası Eleştirmenler Ödülü'nü kazanan ilk yapım oldu.

Paolo Taviani ve Vittorio Storaro

Taviani Kardeşler, La notte di San Lorenzo'da (1982; San Lorenzo Gecesi) II. Dünya Savaşı'nın son yıllarında geçen bir öyküden yola çıkarak İtalyan toplumunun çağdaş çelişkilerine eğildiler. Luigi Pirandello'nun öykülerinden uyarladıkları, Sicilya'nın yakın tarihinden kesitler veren Kaos'ta (1984) ise toplumsalla bireyseli ve gerçekçilikle duygusallığa özgün bir anlatımla kaynaştırdılar. Sinemanın ilk yıllarına bir saygı sunuşu niteliğindeki Good Morning Babilonia (1986; Günaydın Babil) 1990'da çektikleri Il sole anche di notte (Gece Güneşi) izledi. 1990'larda da Pirandello'nun karakterlerinden ve hikayelerinden esinledikleri Fiorile (1993) ve Tu ridi (1998; Gülüyorsun) gibi filmler yaptılar.

2001'de Tolstoy'un Diriliş'ini, 2004'te de Alexandre Dumas'nın bir kitabındaki kısa romantik-halk hikayesini Luisa Sanfelice adıyla TV dizisi olarak uyarladılar.

Edebiyat uyarlamalarına Berlin Film Festivali'nde gösterilen La masseria delle allodole (2007; Tarla Kuşlu Ev) ile devam ettiler. Filmin uyarlandığı kaynak olan, İtalya'da yaşayan Ermeni yazar Antonia Arslan’ın romanının konusu ise 20. yüzyılın başlarında, Antonia Arslan'ın büyükanne ve büyükbabasının Türkiye'den göç etmeleri ve arkada kalan diğer aile fertlerinin öldürülüşüdür.[1] Taviani Kardeşler filmdeki Ermeni ailenin çocuklarını kurtaran bir Türk karakterini örnek göstererek filmin Türkler’in aleyhinde olmadığını söylediler.[1]

İkilinin Cesare deve morire (Sezar Ölmeli) filmi 62. Berlin Uluslararası Film Festivali'nde Altın Ayı ödülünü, İtalya Sinema Akademisi tarafından verilen David di Donatello ödüllerinden, en iyi film ve en iyi yönetmen ödüllerini kazandı.[2]

20. Uluslararası İstanbul Film Festivali'nde (2001) Yaşam Boyu Başarı Ödülü aldılar.

Filmografi

Kaynakça

  1. 1 2 Almanya'da tartışmalı filmi yayınladı, Hürriyet, 1 Ekim 2009.
  2. ↑ İtalyan "Oscarları" sahiplerini buldu, Hürriyet, 15 Temmuz 2007.

Dış bağlantılar

This article is issued from Vikipedi - version of the 7/8/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.