Patrice de Mac-Mahon
| Patrice de Mac-Mahon | |
|---|---|
 | |
| 3. Fransa Cumhurbaşkanı Andorra Eş-Prensi | |
| Görev süresi 24 Mayıs 1873 - 30 Ocak 1879 | |
| Yerine geldiği | Adolphe Thiers |
| Yerine gelen | Jules Grévy |
| Kişisel bilgiler | |
| Doğum | 13 Temmuz 1808 Sully, Fransa |
| Ölüm | 17 Ekim 1893 (85 yaşında) Montcresson, Fransa |
| Partisi | Monarşist (Lejitimistler) |
Marie Edme Patrice Maurice de Mac-Mahon, 1. Magenta Dükü, (Fransızca telaffuz: [patʁis də makma.ɔ̃]; d. 13 Temmuz 1808 - ö. 17 Ekim 1893) Fransa mareşali unvanına sahip eski Fransız general ve siyasetçi. 1873'ten 1875'e kadar Fransa Genelkurmay Başkanı olan Mac-Mahon, 1875-1879 yılları arasında Üçüncü Cumhuriyet dönemi cumhurbaşkanı olarak görev yaptı.
İlk yılları
Patrice de Mac-Mahon, 17 kardeşin 16.'sı olarak, Saône-et-Loire departmanının Sully bölgesinde doğdu. Ailesi Fransız soylularındandı (dedesi Jean-Baptiste de Mac-Mahon, XV. Louis tarafından Marquis de Mac-Mahon olarak nitelenmişti).
Ataları, III. William'ın hükümdarlığında Fransa'ya giden II. James'i destekleyerek, İrlanda'nın Limerick bölgesinden gelerek Fransa'ya yerleşti.[1] 1749 yılında Fransa vatandaşlığına geçişleri kabul edildi.
Patrice de Mac-Mahon Louis Le Grand Koleji'nde ve sonrasında St-Cyr Akademisi'nde eğitim gördü; 1827'de buradan mezun oldu.
Askeri kariyeri
Mac-Mahon orduda General Achard komutasında aide-de-camp olarak yer aldı; 1830'da Cezasyir'deki mücadeledeye katıldı. 1834-1854 döneminde Cezayir'de kaldı. 1837'de Konstatin'deki bir saldırıda yaralandı. 1843 yılında Yabancı Lejyon'un komutanlığına getirildi. Daha sonra 1852'de ise generalliğe terfi ettirildi.
Kırım Savaşı'nda, Sivastopol'deki Malakoff Muharebesi'yle (8 Eylül 1855) tanındı. Mücadele sırasında, bugün kendisine atfedilen J'y suis, j'y reste ("İşte buradayım, burada kalacağım") şeklindeki ifadeyi kullandığı rivayet edildi. Savaş sonrası Fransız Kara Kuvvetleri'nin başına geçmesi teklif edildiyse de, Cezayir'e dönmeyi tercih etti.
1856'da Fransa Senatosu'nda görev aldı.
Mac-Mahon İkinci İtalyan Bağımsızlık Savaşı'nda İkinci Kolordu ("İtalyan Ordusu")'nun komutanıydı. Fransızların Magenta zaferinde rol oynadı (4 Temmuz 1859) ve savaş sırasında mareşalliğe yükseltildi. Sonraki dönemde kendisine, III. Napolyon tarafından Magenta Dükü unvanı verildi.
Kaynakça
- ↑ Firinne, D.H. and Eugene O'Curry, Life of Marshal MacMahon, Duke of Magenta. (The "Irishman" Office, Dublin, 1859) ss. 5-6.
