Émile Loubet
| Émile Loubet | |
|---|---|
 | |
| Fransa Cumhurbaşkanı | |
| Görev süresi 17 Şubat 1899 - 17 Şubat 1906 | |
| Başbakan | Charles Dupuy René Waldeck-Rousseau Émile Combes Maurice Rouvier |
| Yerine geldiği | Félix Faure |
| Yerine gelen | Armand Fallières |
| Fransa Başbakanı | |
| Görev süresi 27 Şubat 1892 - 6 Aralık 1892 | |
| Cumhurbaşkanı | Marie François Sadi Carnot |
| Yerine geldiği | Charles de Freycinet |
| Yerine gelen | Alexandre Ribot |
| Kişisel bilgiler | |
| Doğum | 31 Aralık 1838 Marsanne, Fransa |
| Ölüm | 20 Aralık 1929 (90 yaşında) Montélimar, Fransa |
| Partisi | Demokrat Cumhuriyetçi İttifak |
Émile François Loubet (d. 31 Aralık 1838, Marsanne - ö. 20 Aralık 1929, Montélimar, Fransa), Üçüncü Cumhuriyet'in yedinci cumhurbaşkanı olan Fransız devlet adamı.
İtalya kralını ülkesinde ziyaret ederek ülkesinin Vatikan'la arasının açılmasına yol açmış (1905), ama Britanya-Fransa ilişkilerinin düzelmesinde önemli rol oynamıştır.
Avukat olan Loubet, 1876'da Temsilciler Meclisi'ne girdi. Cumhuriyetçilerin arasında yer alarak özellikle parasız, zorunlu ve laik ilköğretim düzeninin oluşturulması için mücadele etti. 1885'te Senato'ya seçildi. Aralık 1887-Mart 1888 arasında bayındırlık bakanıydı. Şubat 1892'de başbakanlığa ve içişleri bakanlığına getirildi. Panama'da kanal yapım işine girişen Fransız şirketi Compagnie universelle du canal interocéanique de Panama'nın iflasını izleyen mali skandal yüzünden kasımda başbakanlıktan ayrıldı. Ama yeni kurulan kabinede kısa bir süre daha içişleri bakanlığı yaptı. 1896'da Senato başkanı seçildi. 1899'da, Senato başkanıyken Kongre tarafından Félix Faure'un yerine cumhurbaşkanlığına getirildi.
Aynı yıl Yahudi subay Alfred Dreyfus'ün 1894'te yaşam boyu hapis cezasına mahkûm edilmesiyle sonuçlanan ve Fransız toplumunu iki karşıt kampa bölen ünlü Dreyfus Davası'nın yeniden görülmesini sağlamak amacıyla René Waldeck-Rousseau'yu sorunu çözmek üzere bir hükümet kurmakla görevlendirdi. Ardından da bütün cumhuriyetçileri hükümete destek olmaya çağırdı. Yeniden yargılanmak üzere Fransız Guyanası açıklarındaki ünlü Şeytan Adasından getirilen Dreyfus, divanıharp tarafından bir kez daha mahkûm edildi. Ama Loubet milliyetçi muhalefete rağmen Dreyfus'ü affederek sürgün kararını iptal etti. Böylece cumhuriyetçilerin kralcı çevreler, Katolik Kilisesi ve ordu karşısında önemli bir zafer elde etmesini sağladı.
Cumhurbaşkanlığı döneminin en önemli olaylarından biri de, devlet ve din işlerinin birbirinden bütünüyle ayrılması oldu. 1905'te, kamuoyundaki sert tartışmaların ardından Katolik Kilisesi'nin yanı sıra, Protestan ve Yahudi din kuruluşlarının da devletle olan bütün ilişkileri kesildi. 24-28 Nisan (1904) arasındaki yolculuğu sırasında ruhban karşıtı İtalyanlar tarafından "Loubet yaşa!", "ruhban karşıtı Fransa yaşa!" sloganlarıyla karşılanır. Ancak Papalık bu durumu sert bir biçimde eleştirir.[1]
Etkin bir dış politika izleyen Loubet, başta Rus çarı II. Nikolay, İngiltere kralı VII. Edward ve İtalya kralı Vittorio Emanuele olmak üzere, birçok yabancı lideri ülkelerinde ziyaret etti. İtalya kralını ziyareti Papa X. Pius tarafından tepkiyle karşılandı. Fransa'yla İngiltere arasındaki sömürgelerle ilgili anlaşmazlıkları çözen Entente Cordiale (Antant Kordiyal)'i (Nisan 1904) imzalayarak iki ülke arasındaki ilişkilerin düzelmesini sağladı.
Kaynaklar
- ↑ Server Tanilli, Din ve Politika, Cumhuriyet Kitapları, s.31.
| Siyasi görevi | ||
|---|---|---|
| Önce gelen: Félix Faure |
Fransa Cumhurbaşkanı 1899-1906 |
Sonra gelen: Armand Fallières |
| Önce gelen: Charles de Freycinet |
Fransa Başbakanı 1892 |
Sonra gelen: Alexandre Ribot |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||