Pekinel Kardeşler

Pekinel Kardeşler
Köken İstanbul, Türkiye
Tarzlar piyano, klasik, piyano-pop
Etkin yılları 1959-günümüze
Üyeler Güher Pekinel
Süher Pekinel

Güher Pekinel ve Süher Pekinel (d. 29 Mart 1953 - İstanbul), Türk ikiz piyano sanatçılarıdır.

Tek yumurta ikizi olan Güher ve Süher Pekinel, uluslararası üne sahip piyano ikilisidir, dünyanın en iyi piyano ikililerinden biri olarak kabul edilirler.[1] İkili, birbirini görmeden çalmayı tercih eder ve alışılagelenden farkı olarak konserlerinde piyanolarını yan yana ve bir metre ara ile yerleştirir. 1991'den bu yana devlet sanatçısı ünvanına sahip olan[2] Pekinel kardeşler, klasik müziğin yanı sıra modern müzik repertuarındaki eserleri de icra etmektedir.[3]

Yaşamları

1953 yılında İstanbul'da dünyaya gelen Pekinel kardeşler, ilk müzik eğitimlerini profesyonel piyanist olan annelerinden aldılar ve küçük yaşta Ferdi Statzer'in öğrencisi oldular. İkili, altı yaşında devrin cumhurbaşkanı huzurunda verdikleri konserle ilk kez seyirci karşısına çıktı.[4] Bu ilk konserden üç yıl sonra, Hikmet Şimşek'in yönettiği Ankara Filarmoni Orkestrası eşliğinde, Ankara Radyosu'nda canlı olarak yayınlanan ilk orkestra konserlerini verdiler. İlkokuldan sonra ortaöğrenime Notre Dame de Sion Lisesi'nde başladılar.

Müzik eğitimi için 1963'te devlet bursu ile Fransa’ya giden ikiz kardeşler, Paris Konservatuvarı’nda Yvonne Loriod ile iki yıl çalıştıktan sonra Almanya’ya giderek Frankfurt Yüksek Müzik Okulu'nda August Leopold ile, ardından ABD’ye giderek Philadelphia'daki Curtis Institute of Music'te 20. yüzyılın en önemli Beethoven yorumcularından Rudolf Serkin ile çalıştılar. Ayrıca New York'ta Julliard Müzik Okulu'nda Claudio Arrau ve Leon Fleisher ile de çalışma fırsatını buldular. 1978'de Juilliard Müzik Okulu ve paralel olarak Frankfurt Yüksek Müzik Okulu'nda yaptıkları yüksek lisans çalışmalarını üstün başarıyla bitirdiler.[5]

İkiz kardeşler, 18 yaşına geldiklerinde müzik yaşamlarına iki yıl ara verdiler. Süher Pekinel Frankfurt Üniversitesi’nde felsefe, Güher Pekinel ise psikoloji eğitimi aldı.[4] Bu aradan sonra tekrar müziğe dönüp çeşitli uluslararası yarışmalarda gerek solo, gerekse ikili olarak ödüller aldılar. 1978'de Bratislava’da UNESCO Dünya Müzik Haftası kapsamında düzenlenen piyano yarışmasında Federal Almanya Cumhuriyeti'ni temsil ederek kazandıkları birincilik ödülü bu ödüller arasında yer alır.[6]

1984'de Herbert von Karajan tarafında keşfedilerek Salzburg Festivali'ne davet edilen sanatçılar o zamandan beri ünlü orkestralarla dünya çapındaki müzik kariyerlerine başladılar [6] Aralarında Berlin Filarmoni, Viyana Filarmoni, New York Filarmoni, İsrail Filarmoni, Londra Filarmoniya, Concertgebouw Amsterdam, Los Angeles Filarmoni, İngiliz Oda Orkestrası, Fransız Ulusal Orkestrası, Accademia Nazionale di Santa Cecilia, Tokyo Filarmoni, Leipzig Gewandhaus’un da bulunduğu ünlü orkestralarla birlikte çaldılar.

Pekinellerin uzun resital turneleri sırasında Avrupa, Amerika Birleşik Devletleri ve Japonya'nın en önemli müzik merkezlerinde konserler verdiler. ABD, Almanya, İtalya ve Fransa'da yapılan uluslararası yarışmalarda her ikisi de hem ikili hem de solo olarak birincilik ödüllerini kazandılar. 1991 yılında Devlet Sanatçısı ünvanı almanın yanı sıra Boğaziçi Üniversitesi Fahri Doktora ünvanına sahiptirler.[7] 2013 yılında İKSV Onur Ödülü kendilerine takdim edilmiştir.[8]

Pekinel Kardeşler,iİkili piyano repertuvarının en önemli eserlerini Deutsche Grammophon, CBS, Teldec, Warner Classics gibi yapımcılarla kaydettiler. Leonard Bernstein, Jacques Loussier ve Bob James’in kendilerine özel olarak yazdıkları eser ve düzenlemeleri de kayıtları arasında bulunur. Leonard Bernstein’ın kendileri için düzenlediği ve ithaf ettiği Batı Yakası Hikayesi iki piyano versiyonu yılın plağı seçildi. Jacques Loussier’nin yine kendilerine ithaf ettiği[9] caz projesi “Take-Bach” satış rekorları kırdı. Warner Classics'ten çıkan Bach'ın 2’li ve 3’lü piyano konçertoları ve Brahms ve Saint-Säens eserlerini içeren kayıtları ise Daily Telegraph ve Guardian gazeteleri tarafından “Haftanın ve Ayın En İyi Albümleri” seçildi.

Son yılların en önemli konserleri arasında Zubin Mehta yönetiminde Viyana Filarmoni Orkestrası ile Eurovision konseri ve İsrail Filarmoni ile sekiz şehirlik turne, Orchestre de Toulouse’un 50. Yıldönümü konseri, Colin Davis ve İngiliz Oda Orkestrası ile İspanya ve İngiltere’de gerçekleştirdikleri turneleri, Luzern Piyano Festivali açılış konseri, 2007 Zürih ve Luzern Yeniyıl konserleri sayılabilir. İkilinin bu konserleri Arthaus Musik tarafından pazara sunulan “Güher&Süher Pekinel: Lıve in Concert” DVD’sinde yer alır.

Pekineller konser kariyerlerinin yanı sıra Türkiye’de müzik eğitimi ile ilgili sosyal sorumluluk projeleri gerçekleştirmektedir.

Pekineller’in hayatı konu alan iki önemli belgesel film bulunur. İlki, Alman ZDF kanalı tarafından gerçekleştirilmiştir. ARD-ARTE kanallarının ortak yapımı olan “İkiz Yaşam” adlı ikinci belgeselin ise, yayın hakları UNITEL tarafından devir alınmıştır ve zaman zaman dünya televizyonlarında tekrarlanarak yayımlanır.

Sosyal Sorumluluk Projeleri

Pekinellerin ilk sosyal sorumluluk projesi, müzik eğitiminin ilköğretimden başlayarak ortaöğretim sonuna kadar yeniden müfredata entegre edilmesini sağlamak üzere çalışmalarını sürdürmektedir. İlk pilot proje olarak Türkiye’nin her yöresinden seçilmiş üstün yetenekli çocukların okuduğu özel yatılı vakıf okulu olan TEVİTÖL bünyesinde finansmanını üstlenerek 2007 yılında müzik bölümü kurmuş ve müzik eğitimini müfredata entegre etmişlerdir.[5]

Müzik eğitimi alanındaki diğer bir çalışmaları “Dünya Sahnelerinde Genç Müzisyenler” projesidir. Bu proje Türkiye’deki müzik alanında yetenekli gençlerin, eğitimlerini yurtdışında dünyanın önde gelen müzisyenleri ve pedagogları ile sürdürmelerini ve önemli uluslararası yarışmalara katılmaları için burs sağlamaktadır.[1]

Üçüncü projesi ise çocuklara analitik düşünce, yaratıcılık ve özgüven aşılayan "Orff-Schulwerk Müzik Eğitimi” kavramının Türkiye’de anaokulu ve ilkokullarda uygulanması için öğretmenlerin yetiştirilmesi amacını taşır. Bu çalışma 2010'dan bu yana Milli Eğitim Bakanlığı ile 9 ilede yürütülmektedir.[10][11]

Dış bağlantılar

Kaynakça

  1. 1 2 Akgün, Müge. "Harika çocuklar var ama onları kollayan yasa yok.". Radikal gazetesi, 16 Kasım 2014. 5 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20160605154914/http://www.radikal.com.tr/yazarlar/muge-akgun/harika-cocuklar-var-ama-onlari-kollayan-yasa-yok-1232387/. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2016.
  2. ↑ "1991 yılında seçilen devlet sanatçıarı". Güzel Sanatlar Genel müdürlüğü web sitesi. 2 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20160402202033/http://www.guzelsanatlar.gov.tr/TR,3174/1991-yilinda-secilen-devlet-sanatcilari.html. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2016.
  3. ↑ Başol, Güray. "Pekinel Kardeşler Syöyleşi". Andante dergisi Sayı 92, Haziran 2014. 1 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20160601152200/http://www.guraybasol.com/wp-content/uploads/Andante-92-Pekinel-Karde%C5%9Fler-S%C3%B6yle%C5%9Fi.pdf. Erişim tarihi: 06.05.2016.
  4. 1 2 "Portre:Güher-Süher Pekinel". Skylife Magazine, Aralık 1991. 4 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20160604093832/https://issuu.com/skylifemagazine/docs/1991-12. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2016.
  5. 1 2 "Güher & Süher Pekinel". TEVİTÖL Müzik Bölümü web sitesi. 20 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20140320182709/http://muzik.tevitol.k12.tr:80/Pages/guher-ve-suher-pekinel.aspx. Erişim tarihi: 06.05.2016.
  6. 1 2 "Guher and Suher Pekinel". Turkish Cultural Foundation. 4 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20160604082935/http://www.turkishculture.org/whoiswho/guher-and-suher-pekinel-958.htm. Erişim tarihi: 06.05.2016.
  7. ↑ "Fahri Doktora Listesi". Boğaziçi Üniversitesi sitesi. 28 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20150828043400/http://www.arastirma.boun.edu.tr:80/arastirma.php?a_l=tr&p=34. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2016.
  8. ↑ "2013 Onur Ödülü Güher ve Süher Pekinel’in". IKSV.org sitesi haber arşivi, 30.01.2013. 4 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20160604081235/http://muzik.iksv.org/tr/arsiv/haberarsivi/p/1/635. Erişim tarihi: 06.05.2016.
  9. ↑ Yedig, Serhan. "Pekineller İstedi Ben Yazdım". Muziksoylesileri.net sitesi, Aralık 2002. 8 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20160508102634/http://www.muziksoylesileri.net/cms/index.php?option=com_content&task=view&id=89&Itemid=42.
  10. ↑ "Çocukların Müzik Eğitimi Pekinel Kardeşlere Emanet". Radikal gazetesi, 11 Eyül 2010. 5 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20160605155000/http://www.radikal.com.tr/turkiye/cocuklarin-muzik-egitimi-pekinel-kardeslere-emanet-1018383/. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2016.
  11. ↑ İlyasoğlu, Evin. "Orff metodu ve biz...". Cumhuriyet gazetesi, 15 Temmuz 2015. 28 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20150728234805/http://www.cumhuriyet.com.tr/koseyazisi/322363/Orff_metodu_ve_biz....html. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2016.
This article is issued from Vikipedi - version of the 6/5/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.