Kızılçam

Vikipedi:Taksokutu
Kızılçam

Bilimsel sınıflandırma
Âlem: Plantae (Bitkiler)
Bölüm: Pinophyta
(Açık tohumlular)
Sınıf: Pinopsida
Takım: Pinales
(İğne yapraklılar)
Familya: Pinaceae (Çamgiller)
Cins: Pinus
Tür: P. brutia
İkili adı
Pinus brutia
Tenore
Dış bağlantılar
Wikimedia Commons'ta Kızılçam ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur.
Wikispecies'te Kızılçam ile ilgili detaylı taksonomi bilgileri bulunur.

Kızılçam (Pinus brutia Ten.), çamgiller (Pinaceae) familyasından Doğu Akdeniz Havzasına özgü, elverişli yetişme ortamlarında 25 metreye kadar boylanma yapabilen bir çam türüdür. Akdeniz ikliminin müşir türlerinden olup tipik bir ışık ağacıdır. Kurak koşullara son derece dayanıklı, çok farklı toprak koşullarında başarıyla yetişen ve yetiştirilen, Türkiye’nin de en önemli hızlı gelişen ağaç türüdür. Sadece Türk ormancılığında değil, yabancı kaynaklarda da son dönemde Türk Çamı - Türk Kızılçamı olarak kullanımı yaygınlaşmaktadır. Deniz seviyesinden 1300–1550 m yüksekliğe kadar meşcere kuruluşu yaparak yayılış gösterir. Dikey yayılışında 1650 metreye kadar çıkar.

Morfolojik Özellikleri

Genç sürgünleri kalın ve kızıl renktedir. Kabuk genç bireylerde düzgün boz renkte iken yaşlılarda derince yarılır, esmer kırmızımsı renkte ve kalın kabuk durumunda görülür. İğne yapraklar 10–16 cm uzunluğunda kalın sert ve koyu yeşil renktedir. Kozalak 6–11 cm boyunda, parlak açık kahverengi olup topaç biçimindedir. Çok kısa saplı kozalak sürgünlere dik oturur ya da yan durumlu olarak çoğunlukla 2-6 adedi bir arada çevrel olarak bulunur.

Doğal Yayılışı

- Genel coğrafi yayılışı Doğu Akdeniz Havzası ve özellikle Türkiye topraklarıdır. Yayılışı Yunanistan'ın kuzeyinden - Rodop Dağlarından (Batı Trakya’dan) doğuya doğru ilerler ve dünyada en geniş ve zengin yayılışını Türkiye’de yapar.

- Türkiye’de en doğudaki yayılışı ise, Dicle Nehrinin de doğusunda ve Cizre Orman İşletme Şefliği sınırları içindedir. Fındık B Serisinin 150 numaralı bölmesinde ve 31,8 hektar genişliğinde bir sahada ve yakın çevrede yayılış gösterir. Yayılış sahası, Şırnak-Güçlükonak ilçesi Kırkağaç (Benate) köyünde, güneye doğru Dicle’ye inen Geli Benate havzasındadır. Şırnak iline bağlı Güçlükonak’dan kuş uçuşu 7,8 km doğuda, 940–600 m rakım aralığında, Kırkağaç köyünün mülki hudutları içinde ve köyün batısındadır. UTM WGS84 projeksiyonunda ortalama koordinatı; X: 4153108,467 ve Y: 234969,912’dir (Dağdaş ve ark., 2016b).

- Toros dağ silsilelerini takip ederek Cizre Orman İşletmesindeki yayılışından sonra Türkiye sınırlarını aşar ve güneyde Suriye, Lübnan, Filistin ve Ürdün ile güneydoğuda yayılışının en doğu boylamı olan Irak’ta (Zavita-Atruş yöresi) doğal yayılış yapar. Karadeniz’in kuzeyinde, Akdeniz ikliminin baskın olduğu Kırım Yarımadasında da yayılış gösterir. Yayılışının en batı boylamı ise, İtalya’nın Kalabriya Yarımadasıdır. Bu nedenle bazı eski İngilizce adlandırmalarında “Calabrian cluster pine” şeklinde bu yarımadanın adı ile de anılır. Ancak bilimsel açıdan en doğru adlandırma "Turkish pine" veya "Turkish red pine" şeklindedir.

- Türkiye'de en geniş yayılışını Akdeniz, Ege ve Marmara Bölgelerinde yapmaktadır. Ayrıca Karadeniz sahilleri boyunca örneğin Sinop Çam gölü yöresinde küçük adacıklar halinde de doğal yayılışı bulunur. Yine Karadeniz’e dökülen (Kızılırmak, Yeşilırmak, Sakarya, vb.) ırmakların ve kollarının vadileri boyunca, oldukça içerilere kadar, İç Anadolu’ya doğru sarkan yayılışları bulunur (Ankara-Beypazarı, Eskişehir-Sarıcakaya, Tokat-Turhal, Amasya-Göynücek ve Amasya-Aydınca, vb. örneklerde olduğu gibi). Girit ve Kıbrıs adaları ile Ege adalarının tamamında da yaygın yayılışı bulunur (Dağdaş, 1998, s. 269-270). Sert karasal koşulların belirleyici olduğu Akdeniz Ardı orman ekosistemlerinden Konya-Beyşehir Gölünün batı yakasında ve güneyinde de meşcere kurduğu doğal yayılış alanları ortaya çıkarılmıştır (Dağdaş ve ark., 2016, s. 24-31). Beyşehir Gölü Kapalı Havzası yanındaki 1241 – 1387 m rakımlardaki yayılışı yanında, Eskişehir-Mihalıççık Orman İşletme Müdürlüğü-Değirmendere Orman İşletme Şefliği’nin 178 numaralı bölmesinde, 990 m rakımda Ağaçhisar köyü yakınlarında Kızılçamın yeni bir doğal yayılışı daha tesbit edilmiştir (Dağdaş ve ark, 2016b, s. 25-28).

- Dünyada en geniş ve verimli yayılış sahaları Türkiye topraklarında bulunan kızılçam, bu özelliğinden dolayı yerli ve yabancı İngilizce yayınlarda son dönemde genel olarak Türk kızılçamı (Turkish red pine) olarak adlandırılmaktadır. Son envanter verileri ışığında Türkiye’de 3.207.914 ha’ı verimli, 2.646.759 ha’ı verimsiz orman olmak üzere toplam 5.854.673 hektara ulaşan doğal yayılışı bulunmaktadır (OGM - Türkiye Orman Varlığı - 2012).

Varyeteleri

Kaynakça

    • Metin Sarıbaş & Burçin Ekici (2004). ZKÜ Kızılçamın (Pinus brutia Ten.) batı Karadeniz Bölgesi'ndeki doğal yayılışına katkı. Bartın Orman Fakültesi Dergisi, yıl: 2004 cilt:6, sayı:6
    • Said Dağdaş (1998). Hızlı Gelişen Tür Kapsamında İç Anadolu Bölgesinde Ele Alınması Gereken Türler. Hızlı Gelişen Türlerle Yapılan Ağaçlandırma Çalışmalarının Değerlendirilmesi ve Yapılacak Çalışmalar, 8.9 Aralık 1998, Ankara, Orman Bakanlığı Yayın Nu.: 083, 375 s.
    • OGM, 2012: Türkiye Orman Varlığı – 2012. Orman Genel Müdürlüğü, Ankara, 23 s.
    • Said Dağdaş, Volkan Polat ve Seçil Polat (2016): Kızılçamın (Pinus brutia Ten.) Beyşehir’de Yeni Tesbit Edilen Doğal Yayılışı (Beyşehir - Gölyaka - Kızılgüney (Karagünlü) Tepe). Orman Mühendisliği Dergisi, Yıl: 53, Sayı: 1-2-3, Ocak/Şubat/Mart 2016, s. 24-31 40 s. http://ormuh.org.tr/arsiv/files/14062016_DERGI_2016_OSM.pdf
    • S., DAĞDAŞ, F. YILMAZ, F., ve B. ÇALIMLI, 2016: Kızılçamın Antalya - Finike’de Tesbit Edilen Yeni Varyetesi - Ehrami Kızılçam (Pinus brutia Ten. var. pyramidalis Selik). Tabiat ve İnsan Dergisi, Yıl: 50, Sayı: 193, (Mart 2016), s. 9-12, 48 s., Ankara. http://ttkder.org.tr/dernek-haberleri/232-tabiat-ve-insan-dergimizin-50-yili-193-sayisi-yayinlandi.html
    • Said Dağdaş, Seçil Polat ve Volkan Polat (2016): Kızılçamın ve Kermes Meşesinin Beyşehir’de Yeni Tesbit Edilen Doğal Yayılışları ve Planlanması (Beyşehir-Akçabelen-Çiftlik-Pinarlık Mevkii & Beyşehir-Ağılönü). Tabiat ve İnsan, Eylül 2016, Yıl: 50, Sayı: 193, s. 22-34, 49 s. http://www.tabiatveinsan.org/dergiler
    This article is issued from Vikipedi - version of the 12/31/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.