Tucumán Kongresi
Tucumán Kongresi, 9 Temmuz 1816'da Arjantin'in kuzeybatısındaki Tucumán (bugün San Miguel de Tucumán) kentinde toplanan ve Arjantin'in İspanya'dan bağımsızlığını ilan eden meclis.
32 delegeden oluşan kongre, Arjantin'de siyasal bir parçalanmışlık sürecinin yaşandığını ve Latin Amerika'nın İspanya'dan bağımsızlığı için mücadele eden güçlerin ciddi yenilgiler aldığı bir dönemde toplandı. 1810'da bugünkü Arjantin, Uruguay ve Paraguay'la Bolivya'nın güney topraklarını kapsayan Río de la Plata Birleşik Eyaletleri adlı özerk bir federasyon kurulmuştu. O sırada Napoléon'un himayesi altında olan İspanyol tahtının varisi VII. Fernando adına bölgenin yönetimini üstlenen Buenos Aires'teki Birleşik Eyaletler hükümeti birliği korumayı başaramadı. 9 Temmuz 1816'da Arjantin'in İspanya'dan bağımsızlığını ilan eden kongre delegeleri, Juan Martín de Pueyrredón'u "yüce diktatör" ünvanıyla devlet başkanlığına getirmekle birlikte, bir yandan da Arjantin tahtına çıkacak bir hükümdar adayı bulmak üzere harekete geçtiler. Tahtın adayları arasında Avrupalıların yanı sıra bir İnka prensi de bulunuyordu ama sürdürülen görüşmeler sonuçsuz kaldı.
1817'da Buenos Aires'e taşınan kongre iki yıl sonra ülkede güçlü bir merkezi yönetimin kurulmasını öngören bir anayasa hazırladı. Arjantin'i oluşturan eyaletin bağımsızlığı için mücadele eden ayrılıkçı Caudillo'ların baskıları sonucunda kongre dağıldı (1820) ve Juan Manuel de Rosas'ın 1829'da diktatör olarak yönetime el koymasına dek Arjantin'de bir kargaşa ve parçalanma dönemi yaşandı.